بزرگنمايي:

ایران پرسمان - خبرآنلاین / رفتن به فضا بدن انسان را ویران می‌کند؛ ما در زمین تکامل یافتیم بنابراین بدیهی است که در محیط خارج از زمین اوضاع کمی به هم ریخته شود.
در فضایی بدون گرانش، کاهش تراکم استخوان و ماهیچه وجود دارد، مشکلات بینایی ناشی از مایعات بیش از حد در مغز وجود دارد، مشکل ادرار وجود دارد و بدون گرانش رطوبت بدن آزاد است که خواه ناخواه در اطراف شناور باشد و در یک جنبه منفی مخصوصاً عجیب در پرواز فضایی، پس از انجام یک فعالیت خارج از وسیله نقلیه «EVA» که بیشتر به عنوان راهپیمایی فضایی شناخته می‌شود، گاهی ناخن‌های دست فضانوردان می‌افتد.
اصطلاح فنی برای این حادثه آنیکولیز است و به نظر می‌رسد مشکل بیشتر به فشار اتمسفر مربوط می‌شود تا گرانش. در فضا، فشار محیط بسیار کمی وجود دارد و این فشار برای بدن انسان خیلی خوب نیست. برای اینکه در حین انجام EVA، بدن انسان تا حد ممکن ایمن باشد، لباس فضایی فضانورد باید تحت فشار باشد. تا اینجا همه چیز به خوبی پیش می‌رود، اما وقتی به دست‌ها می‌رسد، یک مشکل بوجود می‌آید.
به گفته تیمی به سرپرستی یک اپیدمیولوژیست، آسیب‌های دست‌ها در میان فضانوردانی که برای فعالیت‌های خارج از وسیله نقلیه (EVA) تمرین می‌کنند، رایج است. زمانی که دستکش‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند، حرکت را محدود می‌کنند و نقاط فشاری را در حین انجام کار ایجاد می‌کنند که گاهی منجر به درد، خستگی عضلانی، ساییدگی و گاهی اوقات آسیب‌های شدیدتر مانند اونیکولیز می‌شود. آسیب‌های دستکش، هم به صورت روایی و هم ثبت شده، در طول تمرین EVA گزارش شده است.
در یک EVA ممکن است که فضانورد یک روز طولانی را در لباس فضایی گذرانده باشد، طولانی‌ترین رکورد ثبت شده 8 ساعت و 56 دقیقه بوده است. این زمان، برای استفاده از دستکش‌هایی که می‌تواند باعث صدمات دست شود و آن‌ها را تشدید کند، مدت زیادی است.
دست‌ها بسیار مهم هستند، به خصوص اگر بخواهید کارهای دستی را در خارج از ایستگاه فضایی انجام دهید که به روش دیگری قابل انجام نیستند. برای این مشکل فکرهای زیادی شده است.به نظر می‌رسد فهمیدن اینکه دقیقاً چه چیزی باعث این مشکل می‌شود به طرز شگفت انگیزی دشوار است.
بازار
در سال 2010، تیمی از محققین 232 آسیب دست گزارش شده توسط فضانوردان را مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که ارتباط معنی‌داری بین عرض و محیط مفاصل متاکارپوفالانژیال فضانوردان، یعنی جایی که کف دست و انگشتان به هم می‌رسند، وجود دارد. مطالعه آنها نشان داد که دستکش‌های لباس فضایی تحرک این بند انگشتان را محدود می‌کند که در نتیجه فشار بیشتری بر انگشتان وارد می‌کند و در نهایت باعث کاهش جریان خون، آسیب بافتی و انیکولیز می‌شود.
دستکش‌های لباس فضایی در واقع نسبتاً پیچیده هستند. آنها از حداقل چهار لایه ساخته شده‌اند: لایه راحتی که در تماس مستقیم با پوست است. یک لایه تحت فشار که با فشار دادن دستکش باد و سفت می‌شود، یک لایه مهار برای مقابله با سفتی لایه فشار برای اجازه به حرکت و یک لایه بیرونی Micrometeoroid Thermal Garment، پوست بیرونی لباس فضایی که فضانورد را در داخل و از فضا محافظت می‌کند. این لایه بیرونی به تنهایی از چندین لایه تشکیل شده است.
برای تلاش و محدود کردن عوامل خطر مرتبط با اونیکولیز، تیمی به رهبری مهندس کریستوفر رید، قبلا در لاکهید مارتین و اکنون در بوئینگ، آسیب‌های ناشی از اونیکولیز را در فضانوردان مورد مطالعه قرار دادند. مطالعه آنها که در اوایل سال جاری منتشر شد، 31 آسیب انیکولیز را مورد بررسی قرار داد که 27 مورد از آنها مربوط به طول تمرینات آموزشی و چهار مورد در طول EVAs که توسط 22 فضانورد گزارش شده بود، هستند.
آنها دریافتند که طراحی دستکش نقش بسیار مهمی ایفا کرده است. بین دو نوع دستکش در مطالعه آنها، یکی با 8.5 برابر خطر ریزش ناخن همراه بود، در ضمن بیشتر صدمات به انگشت میانی وارد شده است و اندازه دستکش و طول انگشت وسط نیز نقش داشتند. از طرفی آسیب اونیکولیز در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شد.
در مجموع، به نظر می‌رسد یافته‌ها نشان می‌دهد که تناسب ضعیف دستکش ممکن است در این اتفاق نقشی داشته باشد. اگرچه، حداقل برای فضانوردان ناسا، دستکش‌ها شخصاً برای هر فضانورد ساخته می‌شود. اما ممکن است بالاخره راه حلی یافت شود که فضانوردان بتوانند بدون دغدغه وقف شغل خود باشند.