بزرگنمايي:

ایران پرسمان - جمهوری اسلامی / « دریغ از یک استعفا! » عنوان یادداشت مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی، مسیح مهاجری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
در اولین سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که تهدیدها و آفت‌ها زیاد بود و نگران آینده بودیم، از آیت‌الله بهشتی پرسیدم برای انقلاب اسلامی چه چیزی را آفت می‌دانید؟ ایشان گفتند اینکه مسئولیت‌های کلیدی به افراد کوچک سپرده شوند.
با شنیدن این سخن بسیار عمیق به یاد حدیثی افتادم که در کتاب غررالحکم از امیرالمومنین علیه‌السلام اینگونه نقل شده است: «یُستدَلُّ على ادبارِ الدُّوَلِ باربَعٍ، تَضییعِ الاُصولِ و التمسُّکِ بالفروعِ و تَقدیمِ الاراذلِ و تاخیرِ الافاضِلِ - چهار عامل باعث شکست دولت‌ها می‌شوند، کنار گذاشتن امور مهم و اصلی، سرگرم شدن به امور فرعی، بکار گماردن افراد کوچک و کنار گذاشتن افراد بزرگ و کاردان».
بر مبنای این فرمایش امیرالمومنین علیه‌السلام، در نظام اسلامی باید به چند اصل پای‌بندی عملی نشان داده شود که بعضی از آنها را در اینجا مرور می‌کنیم.
1- تا وقتی که جامعه دچار امور مهمی از قبیل بحران اقتصادی، مشکل بی‌کاری، تفرقه، اقتدار گروه‌های افراطی، فاصله طبقاتی، آفت بزرگ بی‌اعتمادی، تندباد بی‌اعتقادی و... است، پرداختن مسئولان نظام و دولت به امور فرعی، ورود به مسیر انحرافی است. برای چنین مسیری، نمی‌توان پایانی متصور شد. تنها راه نجات اینست که مسئولان، تغییر مسیر بدهند و به جای امور فرعی به سراغ امور اصلی بروند. قطعاً با اصلاح امور اصلی، امور فرعی هم اصلاح خواهند شد. متاسفانه متولیان امور بشدت سرگرم امور فرعی هستند.
2- در شرایط برخورداری جامعه از افراد باتجربه، کاردان، باسواد، باتدبیر، باصداقت، باتخصص و باتقوا، سپردن مسئولیت‌ها در زمینه‌های مختلف علمی، اقتصادی، فرهنگی، تبلیغی، مدیریتی و... به افراد فاقد این ویژگی‌ها، هیچ توجیه حاکمیتی ندارد. با ادامه چنین روشی نظام نه‌تنها به سوی قدرتمند شدن به پیش نخواهد رفت، بلکه دچار عقبگرد خواهد شد و شکست خواهد خورد. متولیان امور، موظف به حفاظت از نظام هستند و حق ندارند به روش‌هائی متوسل شوند و بر آن روش‌ها اصرار بورزند که منجر به شکست نظام خواهد شد. این نظام، ثمره مجاهدت‌های مردان خدا و خون شهداست.
3- احترام به افکار عمومی، از اصول مهم مدیریتی در یک حکمرانی سالم و مردمی است. اصرار بر اموری که با خواست عموم در تضادند به سُست شدن پایه‌های حکمرانی و بی‌اعتمادی مردم منجر خواهد شد. حتی در مواردی که حاکمان تصور می‌کنند افکار عمومی اشتباه می‌کند نیز باید راهی را انتخاب کنند که با بی‌اعتنائی به مردم همراه نباشد. اصرار بر تشخیص خود و بی‌اعتنائی به افکار عمومی، سم مهلکی برای حکمرانی است. همه چیز را به گردن دشمن انداختن نیز مشکلی را حل نخواهد کرد.
4- اصل «تغییر» بر مبنای مصالح عمومی، یکی از اصول استحکام‌بخش حکمرانی است. حاکمان باید با ایجاد تحول در شیوه‌ها و افراد کارگزار، سلامت حکمرانی را تضمین کنند. ما متاسفانه بر «عدم تغییر» اصرار داریم بطوری که حتی مسئولیت‌های موقت هم در شیوه حکمرانی کنونی «مادام‌العمر» شده‌اند! چنین شیوه‌ای قابل دوام نیست.
5- علاوه بر متولیان امور، خود افرادی که به مسئولیت‌ها گمارده می‌شوند نیز باید برای شایستگی پذیرش مسئولیت و ادامه آن، با خود صادق باشند. افراد فاقد ویژگی‌های لازم حق ندارند با وجود شایستگان، مسئولیتی را بپذیرند. در ادامه کار نیز با بررسی صادقانه کارنامه خود وقتی خودشان یا جامعه عملکردشان را مثبت و مفید نمی‌دانند داوطلبانه استعفا بدهند و جای خود را به افراد شایسته بسپارند. تصمیم بسیار سختی است ولی افراد باتقوا و صادق به راحتی می‌توانند به چنین تصمیمی برسند. شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی در برابر پیشنهاد امام خمینی برای پذیرش مسئولیت قوه قضائیه مقاومت کرد و از امام خواست این مسئولیت را به شخص دیگری بدهند ولی چون امام فرمودند شایسته‌ترین فرد برای این مسئولیت شما هستید و پذیرش آن بر شما واجب عینی است، آن را پذیرفت. ما امروز به جائی رسیده‌ایم که برای تصاحب مسئولیت‌ها مسابقه گذاشته‌ایم و چنان به جایگاهمان چسبیده‌ایم که اگر تمام مردم به هزار زبان از ما بخواهند کنار برویم با هزاران توجیه، ماندن در آن جایگاه را از اوجب واجبات می‌دانیم. با اینکه کشور در بسیاری موارد نیاز به استعفا دارد، دریغ از یک استعفا!