بخشی از کتاب/ ورود به ناخودآگاه ذهن با دویدن
اقتصاد روز
بزرگنمايي:
ایران پرسمان - آخرین خبر /دویدن برای من چیزی بیش از یک ورزش است؛ راهی برای بودن در جهان. هر صبح که کفش‌های دویدنم را می‌پوشم و به خیابان می‌زنم، احساس می‌کنم بخشی از چیزی بزرگ‌تر می‌شوم. در آن لحظات، ذهنم آزاد است و بدنم با ریتمی طبیعی حرکت می‌کند. گاهی در میانه دویدن، ایده‌هایی به ذهنم می‌رسد که در حالت عادی هرگز به آن‌ها فکر نمی‌کنم. انگار دویدن کلیدی است که درهای ناخودآگاه را می‌گشاید. هر قدم که برمی‌دارم، با زمین پیوند می‌خورم، با زمان هماهنگ می‌شوم. این احساسی است که نمی‌توانم به راحتی توصیفش کنم، اما می‌دانم بدون دویدن، زندگی‌ام بسیار متفاوت بود. در این سال‌ها، دویدن به من آموخته است که پشتکار و استقامت چقدر مهم هستند. این‌که گاهی باید از درد گذشت تا به چیزی ارزشمند رسید. این درس‌ها نه فقط در دویدن، که در نویسندگی و زندگی هم به کارم آمده‌اند.
برگرفته از کتاب «از دو که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم»، اثر هاروکی موراکامی
لینک کوتاه:
https://www.iranporseman.ir/Fa/News/1246439/