بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه سازندگی / «تیغ در دست زنگی مست» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم عمادالدین باقی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در شبکه‌های اجتماعی گاهی فحاشی‌ها و هتاکی‌هایی دیده می‌شود که آن را به ‌عنوان علائم بالینی یک بیماری در جامعه می‌دانند که تشخیص درستی است اما به وجه دیگر آن که دلیل وفور این رفتارها و پیام ناشی‌ از آنهاست، توجه نمی‌شود.
در دورانی که شادروان آیت‌الله منتظری، قائم مقام رهبری بودند یکی از برنامه‌هایشان اختصاص دادن وقتی به مطالعه نامه‌های مردم بود. اصل نامه‌ها دسته‌بندی می‌شد و به همراه خلاصه‌ای از نامه‌ها در اختیار ایشان قرار می‌گرفت. مسئول نامه‌ها آقا مرتضی یکی از امین‌ترین افراد ایشان بودند. چون بعضی از نامه‌ها حاوی توهین‌های شدید بود، می‌خواستند از باب رعایت ادب و احترام نامه‌ها را جدا کنند و تحویل ندهند اما ایشان تاکید کرده بودند که بدون استثنا تمامی نامه‌ها برای مطالعه تحویل داده شود. نکته جالب این استدلال آموزنده و گرانسنگ ایشان بود که می‌گفتند: اتفاقاً همان فحش‌ها مهم هستند، گاهی از میان همین فحش‌ها، انسان به حقایقی پی می‌برد و میزان درد و رنج مردم را می‌فهمد.
در این روزها که تهدیدات آمریکا و اسرائیل خیلی جدی شده، بیانیه‌ای به عنوان عده‌ای از فعالان جامعه مدنی منتشر کردیم. واکنش‌های بعضی مخالفان بیانیه در رسانه‌های برون‌مرزی هم دیده شد و با بعضی از آنها هم گفت‌وگو و مناظره توسط نگارنده یا بعضی از امضا کنندگان درگرفت اما گفت‌وگوهای فراوانی با افراد دیگر صورت گرفت که در جایی دیده و شنیده نشد. نکته مشترک همه آنها این بود که همراه با دشنام‌های شدیدی می‌گفتند این جماعت متولی همین الان با وجود این تهدیدات دست از سر ما برنمی‌دارند و بدون توجه به همه آن مقاله‌ها و بحث‌های حقوقی امثال شماها در رسانه‌های داخلی کشور با نیات اصلاح‌گرانه، هر روز به بهانه‌ای مزاحم‌مان می‌شوند و حتی به خاطر مصلحت خودشان هم که شده، سعی نمی‌کنند که مردم را به خشم نیاورند، تصور کنید که اگر فردا از این خطر بجهند، چگونه تسمه از گرده ما می‌کشند؟!
وقتی آزادی‌های سیستماتیک را می‌بینم به خشم مردم حق می‌دهم. دشنام‌های آنها تنها راه تخلیه خشم آنهاست.
بازار
در برابر استدلال‌ آنها، توضیح دادن‌های ما دشوار می‌شود. ما می‌کوشیدیم با منطق اصلی و فرعی کردن تضادها و توجه دادن به خطرها برای موجودیت ایران و نگرانی از هم ریختگی جامعه و گسترش خشونت استدلال آنها را کمرنگ کنیم ولی واقعیت این است که پیام مهمی در اعتراضات آنها نهفته است و نشان می‌دهد، جامعه به نقطه جوش رسیده است.
در هر کشور دیگری کسانی که در این شرایط پر خطر پیامک حجاب می‌فرستند و مردم را آزار می‌دهند و به تمام استدلال‌های حقوقی و شرعی که در این سال‌ها دیگر گوش فلک را کر کرده، اعتنا نمی‌کنند، اینان را به عنوان ستون پنجم دشمن به اشد مجازات می‌رساندند اما درد اینجاست که فعلاً تیغ در دست زنگی مست است.