بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه سازندگی / «بی‌برنامه و شتاب‌زده» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم پروانه مافی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بنا بر اطلاعیه رسمی وزارت آموزش‌وپرورش، مصوبه هیأت دولت ساعت آغاز کار مدارس را از 6 صبح تعیین کرده است. این تصمیم که با توجیه «مدیریت بهینه مصرف انرژی» اعلام شده به‌صورت کاملاً ناگهانی و بدون طرح تدارکات لازم اجرا شد و انتقادات گسترده‌ای را برانگیخته است. این اقدام در شرایطی صورت گرفته که کوچک‌ترین تدبیری برای تامین رفاه دانش‌آموزان در ساعات پیش از صبح اندیشیده نشده است. من، پروانه مافی این تصمیم شتاب‌زده را به‌ صراحت محکوم می‌کنم؛ چرا که اجرای بی‌ضابطه‌ آن نه تنها منجر به صرفه‌جویی قابل‌توجهی در مصرف انرژی نخواهد شد بلکه دانش‌آموزان و خانواده‌ها را با مشکلات جدی در زمینه‌ یادگیری و سلامت روحی مواجه می‌کند. جای تأسف است که این تصمیم مهندسی ‌نشده بدون اطلاع‌رسانی کافی به مدارس و والدین ابلاغ شد. حتی خود وزارت آموزش‌وپرورش نیز اذعان کرده که اجرای این تغییر در مدارس «با یک هفته تأخیر» و به‌صورت عجولانه صورت گرفته است. چنین رویکرد شتاب‌زده‌ای در حالی است که سال تحصیلی رو به پایان است و همه دانش‌آموزان درگیر برنامه امتحانات پایانی هستند؛ معلوم نیست چگونه می‌توان با این تغییر ناگهانی هم استانداردهای آموزشی را حفظ کرد و هم آرامش حین امتحانات را تضمین نمود. در عمل، معلمان و کادر مدارس با برنامه‌ریزی جدیدی روبه‌رو شده‌اند که بدون کوچک‌ترین زیرساخت فکری یا اطلاع قبلی بر آن‌ها تحمیل شده است. فقدان طرح و برنامه‌ریزی مشخص، مشخص می‌کند که وزارت آموزش‌وپرورش در اجرای این مصوبه هیچ آماده‌سازی منسجمی انجام نداده است. هرگونه برنامه آموزشی باید با توجه به نیازهای بیولوژیک دانش‌آموزان برنامه‌ریزی شود. اما متأسفانه این سیاست ناکارآمد، علم و واقعیت را نادیده گرفته و بدون در نظر گرفتن نیازهای طبیعی کودکان، آن‌ها را در معرض پیامدهای منفی بی‌خوابی قرار می‌دهد. اجرای این مصوبه ناهنجاری‌های جدی برای خانواده‌ها، به‌ویژه مادران شاغل، به‌وجود آورده است. به اذعان سخنگوی وزارت آموزش و پرورش، این تغییر «باعث بروز مشکلاتی برای برخی خانواده‌ها» شده است؛ چراکه زمان رفتن دانش‌آموزان به مدرسه با شروع کار والدین هم‌زمان نیست. بسیاری از مادران که ساعات اداری‌شان مانند عموم از 7 یا 8 صبح آغاز می‌شود، ناچارند فرزندان خود را رأس ساعت 6 صبح تحویل مهدکودک یا مدرسه بدهند؛ موضوعی که در عمل غیرممکن است زیرا اغلب مهدکودک‌ها این‌قدر زود باز نمی‌شوند و خانواده‌ها نیز راهکاری برای نگهداری کودکان پس از ساعت 13 (پایان برنامه مدارس) ندارند. به بیان روشن‌تر، این تصمیم دولت کوشیده است، بار بی‌پایان آموزشی را بر دوش خانواده‌ها بیندازد بی‌آنکه خودش ذره‌ای برای هماهنگی با وضعیت مادران شاغل یا فراهم کردن خدمات مراقبتی اقدام کند. بدیهی است این تغییر ناگهانی برنامه مدرسه، زندگی روزمره خانواده‌ها را بر هم زده و روند عادی سرویس‌دهی مهدکودک‌ها را با چالش مواجه کرده است. برخی مسئولان دولتی تغییر ساعات مدارس را در راستای مواجهه با بحران «ناترازی برق» معرفی کرده‌اند اما مشکل اساسی ریشه در سوءمدیریت و فقدان راه‌حل‌های بنیادی دارد. آمارها حاکی است، کسری برق در تابستان امسال نسبت به سال قبل بیش از 30 درصد افزایش خواهد یافت و برخی کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند این ناترازی در سال آینده تا حدود 35 درصد نیز برسد. معلوم است که با افزوده شدن چند ساعت به برنامه مدارس نه تنها مشکلی از ساختار تولید برق حل نخواهد کرد بلکه صرفاً بار مصرف از دوش اصحاب صنایع و ادارات به گردن دانش‌آموزان و معلمان می‌افتد. همچنان که برخی صاحب‌نظران اشاره کرده‌اند، غلبه بر بحران برق نیازمند سال‌ها برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری فشرده است. اما به‌رغم این هشدارها، دولت هیچ تلاشی در جهت اصلاح اساسی بخش انرژی نکرده و ترجیح داده است با رویه‌ای نمایشی خانواده‌ها را در برابر کمبود برق مسئول بداند.