چهارشنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۴
جهان ما

در گورستان غزه، دیگر اسم بر روی قبرها نمی‌زنند!

در گورستان غزه، دیگر اسم بر روی قبرها نمی‌زنند!
ایران پرسمان - فارس / با تخریب آزمایشگاه‌های تشخیص هویت در غزه و امتناع اسرائیل از تحویل فهرست‌ شهدای غزه، آنها بی‌نام و بی‌وداع و با یک شماره دفن می‌شوند. مدیر کل وزارت ...
  بزرگنمايي:

ایران پرسمان - فارس / با تخریب آزمایشگاه‌های تشخیص هویت در غزه و امتناع اسرائیل از تحویل فهرست‌ شهدای غزه، آنها بی‌نام و بی‌وداع و با یک شماره دفن می‌شوند. مدیر کل وزارت بهداشت می‌گوید: «اما آسمان تک‌تک‌شان را می‌شناسد و زمین گواهی می‌دهد که درد غزه دفن نمی‌شود».
منیر البرش مدیرکل وزارت بهداشت غزه در بیانیه‌ای تکان‌دهنده از وضعیت دردناک شهدای فلسطینی و تدفین پیکرهایی بی‌هویت سخن گفت. او با اشاره به دفن پیکرهای سوخته بدون وداع، نبود امکان تشییع و تخریب آزمایشگاه‌های تشخیص هویت، این شرایط را «جنایتی آشکار» توصیف کرد که وجدان جهانی در برابر آن به سکوتی سنگین فرو رفته است. خبرگزاری فلسطینی شهاب به نقل از البرش نوشت: »بی‌وداع؛ بی‌دستان مادرانی که مشتاق آخرین لمس‌اند، بی‌همسرانی که با اشک خداحافظی می‌کنند؛ دیدار می افتد در بهشت». وی ادامه داد: «بی‌کودکانی که گل و یاس بر پیکرهای پدرانشان می‌پاشند؛ بی‌تشییع‌هایی که شکوه این رفتن و غیاب را ثبت کنند! ای خدا، عزیزان‌مان بی‌هویت دفن می‌شوند، بی‌وداع؛ چهره‌هایشان زیر سوختن و شکنجه محو می‌شود، اما روح‌هایشان همچنان گواه جنایت‌اند». البرش در توصیف شرایط تدفین پیکرهای این شهدا گفت: «پزشکان بینی و دهان خود را می‌پوشانند، گویی در اتاق عمل‌اند نه در گورستان؛ شهدا را یکی‌یکی می‌شمارند: این شماره 7، آن یکی 20، و آن دیگر 54... آیا عزیزترین‌های ما به شماره‌هایی روی کیسه‌های سیاه تبدیل شده‌اند؟ این چه خیانتی‌ست؟ این سکوت سنگین برای چیست؟ چگونه وجدان‌ها یخ زده‌اند، در حالی که تاج‌های سرمان و جگرگوشه‌هایمان قربانی خیانت شده‌اند؟». وی می‌افزاید: «آن‌ها شهیدان گمنام‌اند؛ نام‌هایشان پیدا نیست چون اشغالگر از تحویل فهرست‌ها خودداری کرد و آزمایشگاه‌های تعیین هویت را نابود کرد. اما آسمان تک‌تک‌شان را می‌شناسد و زمین شهادت می‌دهد که درد غزه هرگز دفن نمی‌شود».
بازار



ایران پرسمان

البرش در بخش دیگری از سخنانش در توصیف شرایط کنونی می‌گوید: «غربی که برای سگی گمشده اشک می‌ریزد، هنوز نتوانسته حتی یک قطره اشک برای انسانی بریزد که در بند، به دار آویخته شده و در کیسه‌ای سیاه بازگردانده شده؛ انسانی که آثار زنجیرهای همان تمدن غربی بر پیکرش نقش بسته است».


نظرات شما