بزرگنمايي:

ایران پرسمان - جمهوری اسلامی / بسم‌الله الرحمن الرحیم
وزرای خارجه 6 کشور همسایه افغانستان، امروز در تهران با برگزاری نشستی به بررسی تحولات افغانستان می‌پردازند. درباره دستور کار این جلسه گفته شده قرار است گفتگوهای این 6 کشور درباره افغانستان ادامه یابد. در این اجلاس، نماینده‌ای هم از روسیه شرکت خواهد کرد.
روشن است که منظور از ادامه گفتگوها درباره افغانستان، اینست که این 6 کشور تکلیف خود را با طالبان روشن کنند. این گروه که در یک اقدام شبه‌کودتا بر کشور افغانستان مسلط شده، با اصرار از کشورهای همسایه می‌خواهد به عنوان دولت افغانستان به رسمیت شناخته شود. همین درخواست را این گروه از سایر کشورها نیز دارد.
امتناع کشورهای مختلف و مجامع بین‌المللی از به رسمیت شناختن حکومت گروه تروریستی طالبان بر یک اصل مهم حقوقی بین‌المللی مبتنی است که عبارتست از فقدان پشتوانه مردمی و تکیه طالبان بر سلاح و ارعاب برای به دست آوردن قدرت و برقراری سلطه بر کشور افغانستان. از نظر حقوق بین‌الملل، فقط حکومتی مشروع است که متکی بر آراء مردم باشد و با انتخابات آزاد به قدرت رسیده باشد. سلطه طالبان بر افغانستان، فاقد این معیار است و این گروه بدون آنکه به آراء مردم مراجعه کرده باشد، با تبانی آمریکا و حمایت بعضی کشورهای منطقه با تکیه بر سلاح و کشتار مردم به قدرت رسیده و در آینده نیز قصد مراجعه به آراء عمومی را ندارد.
اکنون که وزرای امور خارجه کشورهای همسایه و هم‌مرز افغانستان یعنی جمهوری اسلامی ایران، پاکستان، چین، تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان در تهران گردهم آمده‌اند تا درباره چگونگی برخورد با این دولت خودخوانده، غیرمردمی و متکی به زور و اسلحه تصمیم‌ بگیرند، این تصمیم اگر قرار است منطبق بر حقوق بین‌الملل باشد، از هم‌اکنون روشن است که این کشورها نمی‌توانند حاکمیت طالبان بر افغانستان را به رسمیت بشناسند. گروهی که نه با مراجعه به آراء عمومی مردم به قدرت رسیده و نه قصد دارد در آینده به آراء مردم مراجعه کند، نمی‌تواند موجودیت خود را بر حقوق بین‌الملل منطبق بداند.
تصمیم‌گیری همسایگان افغانستان درباره چگونگی تعامل با طالبان، بر دو معیار دیگر هم می‌تواند مبتنی باشد؛ یکی نظر مردم افغانستان و دیگری نقشه راه اعلام شده توسط خود طالبان.
مردم افغانستان در دو ماه و نیم گذشته که طالبان در این کشور قدرت را در دست گرفته، یا به سرعت از کشورشان خارج شدند، یا به دلیل مقاومت در برابر سلطه این گروه کشته شدند، یا از کار و درس خواندن و تدریس کردن محروم شدند، یا اعلام جهاد علیه گروه حاکم کردند و یا از خانه و املاک خود رانده شدند. مجامع بین‌المللی نیز با صراحت اعلام کرده‌اند که اقتصاد افغانستان در حال فروپاشی است و بعضی از این مجامع حتی گفته‌اند خود کشور افغانستان در حال فروپاشی است. تا امروز هیچ مرکز بین‌المللی نیز اقدام به همه‌پرسی از مردم افغانستان نکرده که اگر می‌کرد معلوم می‌شد مردم این کشور چه نظر منفی شدیدی نسبت به گروه تروریستی طالبان دارند. مردم می‌دانند این گروه متحجر عقب‌مانده از تمدن برای افغانستان ره‌آوردی غیر از فقر و عقب‌ماندگی و ناامنی نخواهد داشت.
نقشه راه اعلام شده توسط خود طالبان، محروم کردن اکثریت مردم افغانستان از حقوق شهروندی است. دولت خودخوانده و انحصاری طالبان رسماً اعلام کرده غیر از زبان قوم پشتون هیچ زبانی را به رسمیت نمی‌شناسد. این، یعنی زبان‌های بیش از 65 درصد مردم افغانستان رسمیت ندارند! در مورد مذهب هم همین روش اِعمال شده کمااینکه در ترکیب دولت فعلی نیز غیر از دو نفر که به دلیل وابستگی به طالبان از اقوام دیگر هستند بقیه را یکسره پشتون‌ها تشکیل می‌دهند. در نام حکومت مورد نظر طالبان، اثری از مردم و جمهوریت دیده نمی‌شود. اسلام مورد نظر این گروه نیز با اسلام واقعی در تضاد است، اسلامی که مردم را از خدا و دین او بیزار می‌کند و آزادی و حقوق آنان را زیر پا می‌گذارد. در این حکومت، زور و قلدری و دیکتاتوری حرف اول و آخر را می‌زند و از هم‌اکنون کاملاً مشخص است که زمینه تبدیل شدن افغانستان به کانون تروریسم و صدور ناامنی به کشورهای همجوار توسط گروه حاکم در حال فراهم شدن است. دست طالبان در دست القاعده و داعش و سایر گروه‌های تروریستی است و آنها با تقسیم کار، اهداف شیطانی خود را به پیش می‌برند.
چنین حکومتی قطعاً آینده نخواهد داشت و به همین دلیل تصمیم درست اینست که 6 کشور همسایه افغانستان توجه خود را روی مردم این کشور متمرکز کنند و چیزی غیر از حاکمیتی برآمده از انتخابات آزاد متکی بر آراء مردم را نپذیرند. گروه‌ها و دولت‌ها رفتنی هستند ولی آنها که می‌مانند مردم افغانستانند. مردم افغانستان باید محور تصمیمات همسایگان این کشور باشند.