بزرگنمايي:

ایران پرسمان - عصر ایران /متن پیش رو در عصر ایران منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
با نگاه طبقۀ متوسط - که دارد له می‌شود- نگاه کنیم گزارش صدا و سیما موهن است؛ توهین به شعور انسان و واقعیت‌های جاری اما از منظر فقر مطلق، نه... .
سروش بامداد/ گزارش اخیر صدا و سیما در این‌باره که در پی واریز یارانه‌های کمک معیشتی 300 تا 400 هزار تومانی – به ازای هر نفر- برخی حساب‌های دفتری (بدهی به بقال ومغازه‌دار محل) را صاف یا کم کرده‌اند با واکنش‌های مختلف رو‌به‌رو شده است.
منتقدان می‌گویند مگر این مبلغ چقدر است که افزایش قیمت‌ها را جبران کند؟ یک پیرزن تنها که امکان پخت و پز و خرید ندارد می‌گفت تا دو هفته قبل از کترینگ (خورش‌خانه) محل ناهار و شام را مجموعا 50 هزار تومان دریافت می‌کرد اما حالا با قیمت جدید مرغ و روغن شده 90 تومان. یعنی روزی 40 تومان بیشتر که می‌شود یک میلیون و دویست هزار تومان افزایش در ماه در حالی که تنها 300هزار تومان بابت این افزایش دریافت می‌کند یعنی 900 تومان از جیب او رفته و باید به فرزند خود فشار بیاورد و سه تا 300 تومان او هم هزینه می‌شود!
ساندویچ 25 تومانی 75 تومان شده و در میدان قزل قلعه که قیمت‌های آن کاملا تحت کنترل و نظارت است شیر کیسه‌ای 7 یا 8 تومان به 15 تومان رسیده است. (تومان به جای هزار تومان)
این اما یک روی سکه است. روی دیگر این است که باید توجه داشت یک خانوادۀ ضعیف – به لحاظ مالی- که 4 فرزند دارد یک میلیون و هشتصد هزار تومان دریافت کرده و منظور گزارش احتمالا این افراد است که نه رستوران می‌روند و نه احیانا اتومبیل دارند و نه دغدغۀ خشک‌شویی و حتی میوه و طبعا اهل کتاب و سینما و کافه و سفر هم نیستند.
به عبارت دیگر مخاطب آقای رییسی و دولت ایشان و صدا و سیمای حامی و مبلّغ در این پروژه مبتلایان به «فقر مطلق» است که سال تا سال پول چندانی به حساب شان واریز نمی‌شده و حالا اراده شده از جیب من و شما به آنان یاری رسانند.
به عبارت دیگر اگر با نگاه طبقۀ متوسط - که دارد له می‌شود- نگاه کنیم گزارش صدا و سیما موهن است؛ توهین به شعور انسان و واقعیت‌های جاری اما از منظر فقر مطلق، نه و با این پول‌ها حساب‌هایی صاف و بدهی‌هایی پرداخت می‌شود. مشروط به این که این پول هم بی ارزش نشود.
در این میان این نگرانی هم شکل گرفته که نکند منظور آقای رییسی و دولت مردان جوان شان از «مردم» نه همگان که نهایتا 10 تا 15 میلیون نفر از مردم ایران هستند و دیگران را به رغم گزارش‌ها برخوردار می‌دانند؟ در حالی که فشار تنها به روی کسانی نیست که اساسا چیز چندانی ندارند. بلکه به روی کثیری هم هست که درآمد دارند اما درآمد آنان در دیگ تورم ذوب می‌شود و اول ماه انگار یک قالب یخ به دست آنان می‌دهند که جلوی چشم‌شان آب می‌شود.
صدا و سیما به یخ‌هایی که آب می‌شود کار ندارد. به کسانی کار دارد که اصلا یخی به دست شان داده نمی‌شد! عجالتا تصمیم گرفته‌اند به گروهی قالب یخ بدهند. امید که به فکر کاهش دمای دیگ برای دیرتر ذوب شدن هم بیفتند.