وارونه‌سازی ممنوع!
تحلیل روز
بزرگنمايي:
ایران پرسمان - آفتاب یزد /متن پیش رو در آفتاب یزد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
اخیرا در خصوص بحث جراحی اقتصادی توسط دولت یک اتفاقی در حال رخ دادن است که بسیار به مردم آسیب می‌زند، هرچند رابطه دولت با رسانه‌های مجازی و مکتوب باعث شده تا مردم توجیه و همراه دولت شوند ولی رویکرد تلویزیون گاهی در این رابطه به گونه‌ای بود که باعث نشده مردم اطمینان خاطر کسب کنند و در این زمینه به آرامش برسند.
در این خصوص مصادیق متعددی وجود دارد؛ یکی از مصادیق این موضوع اخباری است که در شبکه‌های تلویزیونی پخش شدند. برای مثال برنامه‌ای که با سانسورهای گوناگون خرید چند نفر را نمایش می‌دهد و در نهایت به این نتیجه می‌رسند که با وضع اقتصادی موجود و یارانه‌های تخصیص یافته بعد از خرید، مبلغی نیز برای پس انداز باقی می‌ماند. این نوع فعالیت‌ها با هدف تلطیف فضا و اطمینان خاطر دادن به مردم در حال انجام است اما واقعیت امر این است که این نوع از فعالیت‌ها فقط موجب عصبانی شدن قشرهای ضعیف مردم می‌شود. یعنی اغلب مردم بر این باور هستند که این نوع از برنامه‌ها کاملا ساختگی و غیر واقعی هستند و زندگی واقعی با آن‌ها تفاوت بسیاری دارد.در شرایطی که بسیاری از مردم درگیر نیاز‌های روزمره خود هستند و اوضاع بازار و حال مردم آشفته است انجام این نوع فعالیت‌ها باید بسیار با دقت بالایی صورت گیرد.در این مدت این نوع از فعالیت‌ها نه تنها موجب رسیدن دولت به هدف خود در این باره نشده بلکه موجب عصبی شدن مردم نیز شده است. هرچند برخی رسانه‌های مجازی و مکتوب که دم از عدم موفقیت دولت می‌زدند حاضر نیستند نیت واقعی خودشان را بگویند و مرتب اخبار زرد تحویل مردم می‌دهند.
>طرح اقتصادی دولت کار درستی بود
محمدجواد روح روزنامه‌نگار و کارشناس رسانه در این خصوص به آفتاب یزد گفت: «کارهای رسانه‌ای که از سوی صدا و سیما، خبرگزاری‌ها و... بر روی این طرح انجام شده عملا نتیجه عکس می‌دهد. در حالی که کلیت و رویکرد کلی طرح از نظر علم اقتصاد کار درستی است اما هزینه‌هایی را برای کشور، جامعه و شهروندان در کوتاه مدت تحمیل می‌کند. کلیت این طرح قابل دفاع است و باید در روش اجرا و حمایت اقشار پایین‌تر به شکل‌های مختلف دقت شود.گرچه کلا این فرض که مردم گرانی را احساس نمی‌کنند و بعد از این تصمیم مشکلی برای آن‌ها ایجاد نمی‌شود فرض اشتباهی است.این سیاست غلط رسانه‌ای تنها محدود به رسانه‌ها نیست و در نوع گفتار بسیاری از مسئولین نیز دیده می‌شود.این رویکرد کاملا اشتباه است و اگر دولت واقعا می‌خواهد مسئله اقتصادی کشور را حل کند و یکی از موانع آزادی اقتصادی را از میان بردارد باید به صورت شفاف آن را اعلام کند، دلایل اخذ تصمیم را شرح دهد، درباره تبعات و هزینه‌هایی که این تصمیم برای جامعه در پی دارد شفاف‌سازی نماید و در نهایت بگوید که تلاش می‌کند هزینه‌ها و تبعات تحمیل شده توسط این طرح به جامعه را کاهش دهد. اما اینکه در این خصوص وارونه‌سازی شود اصلا کار درستی نیست.مخاطبی که حداقل درک و فهم را داشته باشد قطعا با دیدن این نوع از خبر‌ها و تبلیغات قانع نمی‌شود بلکه صرفا عصبانی‌تر خواهد شد. اما اگر به صورت منطقی با مردم صحبت شود، تلاش شود که نخبگان، رسانه‌ها و افکار عمومی همراه شوند و در کنار این اقدام اقتصادی اقداماتی انجام شود که هزینه‌های اقتصادی و معیشتی را کاهش دهد فضا تلطیف خواهد شد. مثلا اقدامی در بحث برجام و مذاکرات هسته‌ای انجام می‌شود؛ یعنی نمی‌شود در حوزه اقتصادی باز عمل کرد اما نحوه عملکرد در سایر حوزه‌ها همچنان بسته باقی بماند که مهمترین آن حوزه سیاست‌گذاری خارجی است و در کنار آن حوزه‌های اجتماعی، رسانه، آزادی اینترنت و... نیز مطرح هستند.طبیعتا این حوزه آزادی و اصلاحات اقتصادی بدون ابعاد دیگر آزادی و اقتصاد بی‌معنا است و صرفا به ابزاری برای تضعیف بیشتر مدنی جامعه منجر می‌شود. اما اگر مردم ببینند که در حوزه‌های دیگر مانند برجام مجموعه عزم جدی دارند می‌توانند این شرایط را تاب آورند.بنابراین تا این مسائل حل نشود با ساخت هزاران فیلم فریب‌دهنده مردم قانع نخواهند شد.این نوع از تبلیغات نه تنها باعث اقناع مردم نمی‌شود بلکه موجب افزایش خشم در جامعه می‌شود.»
>رسانه ملی بهتر می‌تواند دولت را یاری دهد
محمد صادق جوادی حصار از دیگر کارشناسان مربوطه نیز به آفتاب یزد گفت: «بهتر است در این نوع موقعیت‌ها سکوت شود تا چنین فعالیت‌هایی انجام گردد. زیرا این نوع فعالیت‌ها و اقدامات تنها منجر به افزایش عصبانیت مردم می‌شود. تیم رسانه‌ای که برای رسانه ملی تولید محتوا می‌کنند متاسفانه هدفشان مشخص نیست. در هر صورت این نوع از اقدامات رسانه‌ای نفعی برای دولت ندارد جز اینکه ابهامات و سوالات بیشتر شود و همچنین انزجار و بد بینی در جامعه به وجود آید. یکی از بهترین کار‌ها این است که در هر موضوعی به کارشناس مربوطه رجوع شود و به نظر می‌رسد در حوزه رسانه کارشناس نخبه و آشنا به جامعه وجود ندارد.»
>بی‌علاقگی نسبت به واقعیت
در آخر سینا تفنگچی کارشناس رسانه نیز در این باره گفت: «یک بحثی به اسم بی‌علاقگی نسبت به واقعیت وجود دارد. زمانی این موضوع در بحث اخبار جعلی به وجود می‌آید که آنقدر اخبار جعلی تولید و منتشر می‌شود که مردم دیگر نسبت به واقعیت هم علاقه‌ای نداشته باشند. این نوع از فعالیت‌هایی که رسانه‌ای که مورد قبول برخی از اقشار مردم نیست انجام می‌دهد در راستای این است که سرمایه اجتماعی را کمتر کند و همچنین مانع می‌شود از آن که مردم حتی نسبت به اندک واقعیت‌های منتشر شده واکنش نشان دهند و به آن توجه نمایند. این موضوع هیچ ارتباطی هم به مرجعیت رسانه‌ای ندارد زیرا می‌دانیم که سالها است که صدا و سیما مرجع رسانه‌ای بسیاری از مردم محسوب نمی‌شود. مورد دیگر آن است متاسفانه دست یابی به یکدستی تنها در حوزه مسئولین رخ داده و بین مردم و مسئولین به وجود نیامده است.این موضوع باعث می‌شود حرف‌های مسئولین برای مردم باور پذیر نباشد چون بین مردم و مسئولین فاصله زیادی به وجود آمده است. یکدستی موجود بین مسئولین سبب نشده است که بین مردم و مسئولین فاصله کم شود، لذا باید در ابتدا بین مردم مقبولیت به وجود بیاید تا حرف‌های مسئولین مورد باور مردم قرار بگیرد.»
>عدم باورپذیری
وی ادامه داد: «ما در طی سالیان گذشته متوجه شدیم که بین سخن و عمل مسئولین تفاوت فاحشی وجود دارد. همچنین امروز شاهد هستیم که در بسیاری از موارد حتی در خصوص سخنان مسئولین در بین مردم اعتقاد و باور وجود ندارد. برای مثال شاهد هستیم نماینده‌ای که به ریاست مجلس شورای اسلامی دست پیدا کرده است هیچگونه پاسخ شفافی درباره سفر خانواده‌ش به ترکیه ارائه نمی‌دهد. لذا ما وقتی نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم این جریان عدم باورپذیری در میان مردم از این جا نشات می‌گیرد. فاصله بین مردم و مسئولین بیشتر شده است و هرچقدر این فاصله بیشتر شود جریان رسانه‌ای هرچقدر قوی و قدرتمند هم باشد نمی‌توان علمکرد و اثر داشته باشد.»
>رسانه آزاد
این کارشناس در خصوص راهکار‌ها در پایان تصریح کرد: «بحث نزدیکی همدلانه و واقعی به سمت مردم توسط مسئولین باید بیشتر شود.همه تصمیمات بزرگ مانند همین بحث جراحی اقتصادی با توجه به اینکه برای مردم شفاف نیستند و دلایل باور پذیر اقتصادی به مردم ارائه نمی‌شود به نتیجه قابل قبول منتج نمی‌شوند. ما نمی‌توانیم از دستگاه تبلیغاتی استفاده کنیم زیرا روابط عمومی‌ها ضعیف هستند و در واقع نحوه جبران را از لحاظ تبلیغاتی نمی‌توانیم تامین کنیم.هیچ وقت مفهوم تبلیغات در کشور ما جا نیفتاده است.مهمترین بحث این است زمانی رسانه‌ها می‌توانند به دولت کمک کنند که ما رسانه‌های خصوصی داشته باشیم اما در ایران یک رسانه خصوصی وجود ندارد و تمام رسانه‌ها به نوعی وابسته هستند و با توجه به قانون سختگیرانه مطبوعات که تفسیر پذیر است رسانه‌ها نمی‌توانند در بسیاری از موارد اظهارات لازم را انجام دهند.مورد مهم دیگر بحث بودجه صدا و سیما است که ما می‌توانیم به صورت یارانه این بودجه را به مردم بدهیم و هرکس که می‌خواهد اشتراک شبکه مورد علاقه خود را تهیه کند و برنامه‌های آن را ببیند.این گونه سنجش بیشتری در خصوص مخاطبین صورت می‌گیرد و منافع مردم بیشتر تامین می‌شود.»
لینک کوتاه:
https://www.iranporseman.ir/Fa/News/372766/