ایران پرسمان - ایسنا / ناسا یک ماهواره کوچک را با یک ماموریت بزرگ به فضا فرستاد. ماهواره‌ی کپستون(CAPSTONE) وارد مداری از ماه می‌شود که پیش از این هرگز امتحان نشده بود و ناسا می‌خواهد از آن برای بررسی محل قرارگیری پایگاه‌های فضایی آینده استفاده کند.
این ماهواره توسط شرکت راکت‌لب(Rocket Lab)که در نیوزلند مستقر است سوار بر یکی از موشک‌های الکترون این شرکت به فضا پرتاب شد.
ماهواره کپستون یک تاسواره است که برای بررسی مدار ایستگاه فضایی دروازه ماه(Lunar Gateway) ناسا به فضا پرتاب شد. هدف، ارسال این ماهواره به مداری خاص به نام Near-Rectilinear Halo Orbit به اختصار NRHO است.
این مدار پیچیده طی یک بازه زمانی هفت روزه برخی مواقع ماهواره را به ماه نزدیک و برخی مواقع از آن دور می‌کند. این مدار که برای قرار دادن پایگاه فضایی دروازه‌ ماه در نظر گرفته شده است، مداری پایدار است که با نیروی کمی حفظ می‌شود با این حال پیش از این هرگز مورد استفاده قرار نگرفته است و بنابراین این تاسواره برای آزمایش آن به ماه فرستاده شد.
موشک شرکت راکت‌لب این تاسواره را شش روز دیگر در فضا آزاد می‌کند و پس از آن ماهواره کپستون سفر چهار ماهه خود را به مدار ماه آغاز می‌کند. این ماهواره کوچک برای مدت شش ماه در مدار ماه باقی مانده و به جمع‌آوری داده می‌پردازد. مواردی که علاوه بر مدار مورد بررسی قرار خواهند گرفت، فناوری‌هایی برای ماموریت‌های بعدی به ماه همچون برقراری ارتباط با زمین و سیستم ناوبری فضاپیما به فضاپیما خواهد بود.

پرتاب این ماهواره‌ی کوچک با تاخیرهای زیادی مواجه شده بود. تاسواره ناسا که اندازه‌ای مشابه یک ماکروویو دارد قرار بود روز دوشنبه 27 ژوئیه(6 تیر) به فضا پرتاب شود اما این ماموریت با تاخیر یک روزه مواجه شد و در نهایت امروز در ساعت 5:55 صبح به وقت منطقه زمانی شرقی(14:25 به وقت ایران) به فضا پرتاب شد.
ایستگاه فضایی دروازه ماه که قرار است در سال 2024 به فضا پرتاب شود محلی برای اسکان فضانوردانی خواهد بود که روزی پا بر ماه خواهند گذاشت. ظرفیت این ایستگاه فضایی چهار نفر است و شرکای ناسا از جمله کانادا، اروپا و ژاپن در آن کار خواهند کرد.
بخش‌های بزرگ این ایستگاه فضایی توسط شرکای تجاری ساخته می‌شوند و دارای یک اتصال برای فضاپیمای استارشیپ اسپیس‌ایکس است که فضانوردان را از این ایستگاه به ماه می‌برد و بازمی‌گرداند.
این ایستگاه که در مدار ماه قرار می‌گیرد، هر هفت روز یک بار آن را دور خواهد زد. چهار ماژول اصلی خواهد داشت. ماژول اول به عنوان مرکز ارتباطات عمل خواهد کرد و توسط شرکت "Maxar Technologies" ساخته می‌شود.
ماژول دوم توسط اسپیس‌ایکس در سال 2024 ارسال می‌شود که محل اقامت و لجستیک است و توسط شرکت "Northrop Grumman" ساخته می‌شود. این ماژول درگاه‌های اتصال، باتری و آنتن‌های ارتباطی خواهد داشت و همچنین یک کابین با فشار مناسب برای فرماندهی، کنترل و مدیریت داده‌ها خواهد داشت.
ماژول سوم توسط آژانس فضایی اروپا ساخته می‌شود و نام آن سیستم تامین سوخت، زیرساخت و ارتباطات(ESPRIT) است که قرار است در سال 2024 ارسال شود. این ماژول توسط شرکت‌های ایرباس(Airbus) و "Thales Alenia Space" ساخته می‌شود.
بخش‌های دیگر آن نیز تحت ساخت سایر شرکت‌های اروپایی است و قرار است در سال 2027 ارسال شود.
ماژول آخر ماژول اقامت بین‌المللی است که توسط آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ژاپن ساخته می‌شود تا فضای بیشتری برای اقامت فراهم شود و در سال 2026 ارسال خواهد شد.
ماژول‌های دیگری که در آینده ارسال خواهند شد شامل یک ماژول هوابند(دستگاه تنطیم فشار) یک ماژول لجستیک و یک بازوی رباتیک برای تعمیرات و اتصال سفینه‌ها خواهند بود.