بزرگنمايي:

ایران پرسمان - فرارو / آنچه روسیه به دنبال آن است ایجاد رهبری سیاسی جدیدی در سراسر جهان غرب است که از وضعیت موجود حمایت نمی‌کند چرا که وضعیت موجود می‌تواند روسیه را از دسترسی به سرمایه و فناوری مورد نیاز برای ایجاد امنیت و دستیابی به رفاه خود در بلند مدت بازدارد و آن کشور را منزوی می‌سازد.
به گزارش نشنال اینترست، رهبران آمریکا مطمئن بودند که اگر ویتنام کمونیست شود ممکن است پایانی برای گسترش دموکراسی در منطقه و سراسر جهان باشد. حتی زمانی که وضوح غیرمعمولی در مورد نیرو‌های شکل دهنده ژئوپولیتیک وجود داشته باشد نتیجه گیری درست قطعی نیست.
علیرغم پیچیدگی ها، دولت‌ها پیش بینی‌هایی را برای استراتژی امنیت ملی خود انجام می‌دهند. وزارت دفاع ایالات متحده تلاش می‌کند تا پیش بینی کند که وضعیت ژئوپولیتیک چگونه ممکن است تکامل یابد تا بتواند در مورد مفاهیم عملیاتی و ساختار نیرو تصمیم گیری کند.
روسیه رویکرد مشابهی دارد که توسط قانون مربوط به برنامه ریزی استراتژیک الزامی شده است. با این وجود، آن چه در مورد چنین پیش بینی‌های دولتی‌ای مفید است صحت آن پیش بینی نیست. در عوض، پیش بینی‌ها آن چه را که یک کشور به عنوان آینده‌ای مطلوب یا نامطلوب تصور می‌کند آشکار می‌سازد و این به خوبی می‌گوید که چگونه ممکن است برای شکل دادن به نتایجی که می‌خواهد رفتار خواهد کرد.
در فاصله سال‌های 2019 تا 2020 میلادی مطالعه‌ای با تمرکز بر پیش بینی نظامی روسیه صورت گرفت. نتیجه آن مطالعه این بود که روسیه جهان را در یکی از دو جهت اصلی در حال حرکت می‌بیند. در سناریوی نخست ایالات متحده کماکان به تسلط خود بر سیستم بین المللی ادامه می‌دهد به گونه‌ای که منافع روسیه را تهدید می‌کند (برای مثال، اعمال تحریم‌هایی که روسیه را از دسترسی به سرمایه و فناوری محروم می‌کند).
سناریوی دوم جهانی با کاهش نفوذ جهانی ایالات متحده است که در آن روسیه کم‌تر مانع ایجاد قدرت نظامی و تاثیرگذاری بر نتایج منطقه‌ای و ژئوپولیتیکی می‌شود که به دنبال آن است. همانند اسلاف خود در دوره شوروی تحلیلگران روسیه تمایل دارند سناریوی دوم را زاییده نیرو‌های طبیعی ببینند که علیه ایالات متحده کار می‌کنند.
با این وجود، جنگ در اوکراین نمایشی از سناریوی اول است. اوکراین از نظر سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی به سمت غرب حرکت می‌کرد و روسیه تصمیم گرفت با اقدام نظامی جلوی این روند را بگیرد. واقعیت آن است که آینده در نهایت با پایداری الگو‌های حکمرانی و اقتصادی مدافعان وضعیت موجود و چالش گران آن مانند روسیه و چین تعیین خواهد شد.