بزرگنمايي:

ایران پرسمان - دیجیاتو / محققان به تازگی سیگنال عجیبی را دریافت کرده‌اند که در یک مدت زمانی کوتاه 1863 بار تکرار شده است. آن‌ها حالا منشأ این سیگنال را پیدا کرده و متوجه شده‌اند که اگرچه از قبل این پدیده کیهانی را می‌شناختند، اما ظاهرا هنوز اطلاعات کافی درباره آن ندارند.
دانشمندان می‌گویند در 91 ساعت رصد موفق به ثبت 1863 انفجار رادیویی سریع (FRB) شده‌اند و از همین رو، توانسته‌اند نه تنها منبع این سیگنال بلکه فاصله آن با زمین را هم پیدا کنند. سیگنال‌ها ظاهرا از یک شی‌ء به نام FRB 20201124A منتشر می‌شده که شواهد نشان می‌دهد احتمالا یک مگنتار (یا مغنااختر) است. مگنتارها نوعی ستاره نوترونی هستند که میدان مغناطیسی فوق‌العاده قدرتمندی دارند.
«بینگ ژانگ»، اخترفیزیکدان دانشگاه نوادای آمریکا می‌گوید: «واضح است که این انفجارهای رادیویی سریع از آن‌چه تصور می‌کردیم، رمزآلودترند. تحقیقات رصدی بیشتری باید در چند طول موج انجام شود تا به اطلاعات بیشتری درباره ماهیت این پدیده‌ها دست پیدا کنیم.»
این انفجارهای رادیویی سریع چه ویژگی‌های عجیبی دارند؟
اگرچه نمونه‌های FRB قبلا هم مشاهده شده بود، اما این پدیده جدید بزرگ‌ترین نمونه از انفجارهای رادیویی سریع با قطبش است که تاکنون دیده‌ایم. قطبش به جهت امواج نور در فضای سه‌بعدی اشاره می‌کند. دانشمندان با بررسی میزان تغییر جهت‌ها از زمان جدا شدن نور از منبع آن، متوجه می‌شوند که امواج از چه محیطی عبور کرده‌اند.
با این حال، تغییر جهت این امواج در طول زمان عجیب بوده و از نوسان قدرت میدان مغناطیسی و تراکم ذرات در اطراف این مگنتار حکایت دارد. در نتیجه، دانشمندان حدس زده‌اند که یک ستاره دیگر نزدیک این ستاره نوترونی وجود داشته باشد.
افزون بر این، با توجه به این که مگنتارها معمولا به‌سرعت سوخت خود را مصرف می‌کنند، عمر کوتاهی دارند و همین مسئله باعث می‌شود باور داشته باشیم که این مغنااخترهای جوان در مناطقی از کیهان هستند که هنوز میزبان شکل‌گیری ستاره‌هاست. ولی FRB 20201124A در کهکشانی قرار گرفته که بسیار شبیه راه شیری است و می‌دانیم که شکل‌گیری ستاره‌های جدید در کهکشان ما دیگر چندان اتفاق نمی‌افتد.
در نتیجه به نظر می‌رسد که اطلاعات موجود در دست محققان ناقص است و به تبع آن درک ما از مگنتارهای ساطع‌کننده FRB هم کامل نیست. با این وجود، خوشبختانه حالا با کشف منبع این سیگنال‌ها، می‌دانیم که باید به کجای آسمان نگاه کنیم. نتایج مطالعات دانشمندان در قالب دو مقاله در مجلات Nature و Nature Communications منتشر شده است.