بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
احمد مازنی
چند روز قبل یکی از نمایندگان مجلس در مورد نحوه برخورد با معترضین حوزه انتخابیه‌اش تذکر داد. در حین تذکر، از هیات رییسه ایشان را دعوت به ختم تذکر کردند، اما نماینده مذکور به تذکرش ادامه داد. هیات رییسه میکروفن نماینده را قطع کرد! و چند روز بعد همین رفتار هنگام نطق نماینده دیگری تکرار شد. به نظر می‌رسد قطع میکروفن بد‌ترین کار ممکن بود، چراکه برای مواجهه با تذکر نماینده مذکور چند حالت متصور است. یک حالت اینکه تذکر نماینده را در وقت مقرر گوش بدهند و پس از اتمام سخنان وی به یکی از نمایندگان مخالف وقت بدهند تا درباره موضوع مطرح شده نظر مخالف را اعلام کند. حالت دوم اینکه رییس جلسه (رییس یا نایب‌رییس) بعد از شنیدن تذکر، به اظهارات ایشان پاسخ بدهد. حالت سوم اینکه مقام مسوول دولتی مثلا وزیر کشور به جلسه بعدی دعوت می‌شد تا در مورد اظهارات نماینده مردم توضیح دهد و بالاخره حالت چهارم قطع میکروفن بود که از قضا همین حالت که بدترین حالت ممکن است توسط هیات رییسه انتخاب شد و صدای نماینده مجلس را قطع کردند! این در حالی است که از مجلس انتظار می‌رفت به دلیل ضعف‌های مقامات مسوول در مدیریت اعتراضات مردمی این مقامات را به مجلس احضار و آنان را مورد بازخواست قرار می‌دادند، مجلس باید وزیر کشور را استیضاح می‌کرد. نه اینکه صدای نماینده مردم را قطع کند. مردم می‌گویند نماینده‌ای که قدرت یک تذکر را ندارد چگونه می‌تواند از حقوق موکلینش دفاع کند؟ وقتی ظرفیت شنیدن صدای نماینده مجلس از تریبون مجلس را نداریم پس مردمی که صدای‌شان به جایی نمی‌رسد چه کنند؟
آقای رییس مجلس! آقایان هیات رییسه!
شما که نتوانستید حق مسلم مردم طبق اصل بیست و هفتم قانون اساسی برای برگزاری تجمعات اعتراضی را محقق کنید، شما که برای تامین معیشت مردم نتوانستید کاری کنید، شما که برای گرانی و تورم کمرشکن حتی یک سوال از رییس‌جمهور نکردید!
لااقل صدای معدود نمایندگان مجلس را قطع نکنید.
دوره مجلس یازدهم رو به پایان است.
با مردم مهربان‌تر باشید.