بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سیناپرس / داده های اخیر هابل نشان می دهد که جهان با سرعتی در حدود 73 کیلومتر در مگاپارسک (3.26 میلیون سال نوری) منبسط می شود. حال این سوال مطرح می شود که اگر جهان در حال انبساط است، چرا کهکشان های راه شیری و آندرومدا به هم نزدیک می شوند؟
مطالعات دانشمندان نشان می دهد جهان پس از انفجار بزرگ در حدود 13 میلیارد و 820 میلیون سال پیش به طور مستمر در حال انبساط است، اما از سوی دیگر شواهد ستاره شناسی نشان می دهد کهکشان راه شیری که زمین و منظومه شمسی در آن قرار داشته به طور دائم به کهکشان مجاور خود یعنی آندرومدا در حال نزدیک شدن هستند. در این میان تناقض پیش آمده این است که اگر جهان در حال انبساط باشد، این دو کهکشان باید از هم دور شده نه این که نزدیک شوند.
مطالعات ستاره شناسان نشان می دهد، تناقض فوق به این دلیل است که تنها در بزرگ ‌ترین مقیاس ‌ها، انبساط کیهانی به اندازه ‌ای قوی است که بتواند بر گرانشی که اجرام نجومی را به هم متصل می ‌کند غلبه کند. در مقیاس ‌های کوچک ‌تر، توده‌ هایی معادل ستارگان و کهکشان ‌ها و حتی خوشه‌ های کهکشانی – گرانش به اندازه‌ ای قوی هستند که اشیا را کنار هم نگه داشته و با انبساط کیهانی مخالفت کنند.
از سوی دیگر کهکشان راه شیری و آندرومدا نه تنها به یکدیگر متصل هستند بلکه دائما به یکدیگر نزدیک شده و سرانجام با هم برخورد خواهند کرد. البته نگران نباشید زیرا تخمین زده می شود که آنها در حدود پنج میلیارد سال بعد، با هم برخورد کرده و کهکشانی جدید را تشکیل دهند که از حالا برای آن نام میلکومدا انتخاب شده است.
پرسش دیگری که ممکن است در ذهن انسان به وجود بیاید این است که این روند انبساط جهان تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ در حال حاضر ما نمی دانیم و ممکن است هرگز نفهمیم که آیا جهان بی نهایت است یا نه. اگر جهان نامتناهی باشد، پس می ‌تواند به سادگی و بدون مشکل به انبساط ادامه دهد زیرا شما نمی ‌توانید بزرگ ‌تر از بی ‌نهایت شوید. از سوی دیگر، اگر جهان از نظر وسعت محدود باشد، پاسخ به این سؤال غیرممکن می‌شود، زیرا که ما خود بخشی از تار و پود جهان محسوب شده و راهی برای نگاه کردن به بیرون از آن نداریم.