چاپ

ایران پرسمان - آرمان امروز / « بحران انسانی در غزه » عنوان سرمقاله در روزنامه آرمان امروز به قلم مهدی زارع است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
حتی مدت ها قبل از 7 اکتبر 2023 ، غزه در وضعیت بحران انسانی قرار داشت. تقریباً 63 درصد جمعیت از نظر غذا در وضع ناامن بودند و 65 درصد، در فقر زندگی می کردند . تقریباً تمام آب سفره زیر زمینی غزه غیرقابل شرب بود و نزدیک به دو دهه محاصره توسط اسرائیل موانع قابل توجهی برای دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی از جمله محدودیت در واردات کالاهای پزشکی و توانایی بیماران برای خروج از غزه برای خدمات مورد نیاز ایجاد کرده بود . غزه همچنین از ابتدای سال 2009 مورد بمباران و تهاجمات متعدد اسرائیل قرار گرفته بود. این حملات قبلی به چندین تأسیسات بهداشتی، آب و برق آسیب رساند و بسیاری از متخصصان با تجربه بهداشت را کشت. پس از هر جنگ غزه این سرمایه انسانی حیاتی را از دست داده است در حالی که زیرساخت های فیزیکی آن هرگز به طور کامل بازسازی نمی شود. حال در جریان جنگ اخیر که از 7 اکتبر 2023 آغاز شده پس از هفته‌ها مذاکره، اسرائیل در 21 اکتبر اولین ورود حدود 20 کامیون از طریق مصر را مجاز اعلام کرد.
از آنجایی که بمباران مستقیماً زندگی را تهدید می کند. غزه در حال حاضر نرخ بالایی از مرگ و میر نوزادان و مادران حتی در مقایسه با فلسطینیان در کرانه باختری دارد. تخمین زده می شود که 50000 زن در غزه باردار هستند که حداقل 5000 زن در طول یک ماه زایمان می کنند. تعداد بی‌شماری از این زنان از عوارض بارداری یا تولد رنج می‌برند و جان مادر یا کودک را به خطر می‌اندازند، اما به خدماتی که می‌تواند جانشان را نجات دهد دسترسی نخواهند داشت. در حال حاضر، از زنانی که می توانند برای زایمان خود را به بیمارستان برسانند، خواسته شده است که برای صرفه جویی در فضا برای مجروحان، فوراً محل را ترک کنند و آنها مجبور به از دست دادن زمان مهم بهبودی هستند. علاوه بر این، حداقل 130 نوزاد نارس در انکوباتورها در سراسر غزه هستند و با از کار افتادن تجهیزات در معرض خطر مرگ فوری قرار دارند. همانطور که با تمام حملات قبلی به غزه، اسرائیل صدمات قابل توجهی به زیرساخت های پزشکی وارد کرده است.
بازار
حداقل 43 کارمند بهداشت کشته شده‌اند و آن‌هایی که کار می‌کنند شیفت‌های 24 ساعته را انجام می‌دهند، بدون اینکه بتوانند روزهای متوالی به خانه بروند تا با هجوم مداوم بیماران همگام شوند. در زمان نگارش این گزارش، تخمین زده می‌شود که 12 بیمارستان و 32 مرکز بهداشتی دیگر به دلیل آسیب‌های ناشی از بمباران یا کمبود سوخت از دسترس خارج شده‌اند و چندین آمبولانس نیز تخریب شده‌اند. با تمام شدن آخرین ذخایر سوخت، پزشکان هشدار می دهند که بیمارستان ها «به گور دسته جمعی تبدیل خواهند شد.» نیازی به گفتن نیست که اندازه گیری عواقب روانی این آسیب و ناامنی بی پایان تقریباً غیرممکن است. ده‌ها هزار نفر از غزه عزیزان خود را از دست داده‌اند و پزشکان شروع به شناسایی « کودکان مجروح بدون خانواده‌ای زنده » کرده‌اند و صدها نفر را به صدها یتیم در غزه اضافه کرده‌اند. صدها، اگر نگوییم هزاران، پس از ساعت ها گیر افتادن در زیر آوار زنده مانده اند. دیگران به سادگی شب به شب نشسته اند، با خانواده جمع شده اند و صدای دائمی بمباران در اطراف و جت های هوایی را شنیده اند. آنها با این ترس دائمی زندگی می کنند که نمی دانند آیا بعدی خواهند بود یا خیر.
اگر برای سفر به نانوایی به اندازه کافی ایمن هستند؛ اگر آنها باید در یک اتاق بخوابند، بنابراین می توانند با هم بمیرند ، یا از هم جدا شوند، بنابراین اعضای خانواده می توانند در صورت بمباران خانه زنده بمانند. والدین شروع به نوشتن نام فرزندان خود روی بدن خود کرده اند تا در صورت بمباران آنها را شناسایی کنند. حملات هوایی ممکن است فردا پایان یابد، و زندگی این افراد به شکلی غیرقابل بازگشت به بدتر شدن تغییر کرده است، به گونه ای که اصطلاحات پزشکی حتی نمی توانند توصیف کنند. اگر آنها به اندازه کافی خوش شانس باشند که از بمباران های کنونی جان سالم به در ببرند و در غزه بمانند، بعید است که به دلیل کمبود ظرفیت بتوانند به خدمات بهداشت روانی مورد نیاز برای رسیدگی به چنین آسیب هایی دسترسی داشته باشند.
اسرائیل وعده حمله طولانی و مجازات‌آمیز به غزه را داده است و میزان کنونی کشتار، ویرانی و غیرانسانی‌سازی فلسطینیان بسیار فراتر از آنچه در بمباران‌های قبلی این غزه مشاهده شده بود، بیشتر است. اسرائیل خواسته های ارضی خود را نیز به صراحت اعلام کرده است، زیرا وزیر امور خارجه این کشور اخیراً گفته است که پس از جنگ نه تنها حماس دیگر در غزه نخواهد بود، بلکه قلمرو غزه نیز کاهش خواهد یافت. تقریباً نیمی از خانه‌های غزه در حال حاضر ویران شده‌اند، و قدرت‌های جهانی تنها به « وقفه بشردوستانه » احتمالی اقدام نظامی اشاره کرده‌اند، اما به‌نظر می‌رسد با وجود درخواست‌های ناامیدانه ساکنان غزه، هیچ فوریتی از خود نشان نمی‌دهند. به نظر می رسد هیچ بازگشتی برای غزه به حالت عادی وجود ندارد، حتی زمانی که تعریف غزه از عادی بودن معیاری غیرقابل قبول بود. این بار به نظر می رسد که اسرائیل می خواهد پیش بینی سازمان ملل در سال 2012 مبنی بر غیرقابل زندگی بودن غزه را محقق کند.کارکنان سیستم سلامت که تاکنون جان سالم به در برده‌اند به جهان گفته‌اند که سیستم بهداشتی غزه در حال فروپاشی است یا اساساً سقوط کرده است. بحران انسانی در غزه تاکنون در مقایسه با تهدیدات بالقوه سلامتی که با بدتر شدن شرایط و در نهایت تمام شدن ذخایر تسریع می‌شوند، کمرنگ شده است.