چاپ

ایران پرسمان - خراسان / « جهش بزرگ نسلی در حوزه موشکی » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم محمد محسن چقازردی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سرانجام بعد از مدت 210 روز از خبر دستیابی ایران به موشک اَبَرصوت توسط سردار حاجی زاده و شروع حدس و گمان ها درباره ویژگی های آن، این شگفتی موشکی ایرانی در مراسمی با حضور رئیس جمهور و مقامات لشکری و کشوری رونمایی شد. موشک رونمایی شده مزین به اسم بامسمای فتّاح از صفات الهی با هدف عبور از سپرهای دفاع موشکی عمدتا لایه های دفاع موشکی رژیم صهیونیستی و کشورهای حاشیه خلیج فارس طراحی و ساخته شده است. این موشک اولین موشک نیروی هوافضا با چنین قابلیتی نبوده و نیست اما ویژگی خاص که آن را نسبت به برخی برادران دیگر خود متمایز می کند اضافه شدن موتور با نازل متحرک در بخش کلاهک موشک علاوه بر بالک های کنترلی خود کلاهک است؛ که باعث می شود کلاهک بتواند در فاز میانی مسیر که هوا بسیار رقیق تر است؛ مانور های کنترل شده بدهد تا پیش بینی مسیر آن برای سامانه های پدافندی بسیار نامحتمل شود. از دیرباز آرزوی فرماندهی مرکزی ایالات متحده در غرب آسیا موسوم به سنتکام اجتماع و شبکه سازی سیستم های پدافندی کشورهای حاشیه خلیج فارس برای مقابله با برنامه موشکی ایران بوده است اما این آرزو به دلیل اختلاف های سیاسی اعراب هیچ گاه میسر نشد گرچه آن ها برای تهیه سیستم های گران قیمت موشکی همانند پاتریوت و تاد هزینه زیادی کرده و می کنند. جمهوری اسلامی در ابتدا برای غلبه به چنین سامانه هایی راه اشباع آن ها را از راه شلیک تعداد زیادی موشک در پیش گرفت. با گذر زمان اما مسئله کیفی سازی نیز به دستور کار افزوده شد و فاکتورهای مختلفی برای ضدموشکی در اولویت قرار گرفت. از کاهش سطح مقطع کلاهک تا استفاده از مواد غیرفلزی و کامپوزیتی و جاذب رادار تا فناوری جدایی کلاهک از بدنه اما بالاترین سطح فناوری ضدموشکی توانایی مانور موشک در سرعت های بالاست. مفهوم موشک هایپرسونیک یا اَبَرصوت اصطلاح جدیدی است که در بین جامعه سیاستمداران و نخبگان علمی حوزه هوافضا مطرح شده است؛ تعریف واحد و دقیقی از آن وجود ندارد اما وجه مشترک آن ها عبور از پرتابه های بالستیک با منحنی مسیر پروازی سهموی و ساده به پرتابه های با قابلیت با سرعت بالاتر و مانور در بخش هایی از مسیر برای پیچیده تر کردن ضدموشکی است. از اواخر قرن بیستم و شروع برنامه دفاع موشکی ایالات متحده، کشورهای رقیب و مقابل آن نظیر چین، روسیه و کره شمالی رو به سوی نیروی موشکی با قابلیت عبور از چنین سامانه هایی آورده اند. سلاح هایی را که توسط چند کشور مدعی ساخته شده است می توان در دو دسته تقسیم کرد؛ یک موشک های بالستیکی که دارای کلاهک های گلاید شونده هستند نظیر دانفنگ-17 چین که کلاهک موشک طراحی کوه شکلی دارد و فاز میانی مسیر را عمدتا مانند هواپیما اما با سرعت بیش از 5 برابر صوت و در داخل جو می گذراند چنین طراحی علاوه بر مزیت غیرقابل پیش بینی بودن مسیر به دلیل ارتفاع پروازی پایین تر کشف آن توسط رادار هشدار زودهنگام بسیار دیرتر رخ می دهد. هزینه تحقیق و توسعه چنین موشکی بسیار سرسام آور است و تنها برای استفاده کلاهک های غیرمتعارف توجیه اقتصادی و عملیاتی دارد. فتاح سوخت جامد ایرانی با برد تاکتیکی 1400 کیلومتر در بخش هایی از مسیر پروازی (فاز میانی) سرعتش به 12 تا 13 ماخ می رسد. زمان آماده سازی پایینی دارد و مهم تر آن که قیمت تولیدی آن اجازه تولید با کمیت بالاتر آن را می دهد. تاکنون روسیه با دو موشک عملیاتی (کینژال و زیرکن دریا پایه)، چین با دانفنگ-17، کره شمالی با یک نمونه موشک جزو کشور هایی با سامانه های موشکی اَبَرصوت عملیاتی هستند و ایالات متحده نیز 7 پروژه هایپرسونیک در دست طراحی و تست دارد که یک نمونه آن عملیاتی شده است. افزون بر این،رونمایی از هایپرسونیک در شرایطی انجام می‌شود که سطح تهدیدات آمریکا و رژیم صهیونیستی در ماه‌های اخیر علیه تمامیت ارضی ایران افزایش یافته است و رونمایی از این نوع سلاح مخرب نوعی هشدار به دشمنان نظامی اسلامی است که پس از این باید در هر گونه اقدامی علیه ایران همه جوانب را در نظر بگیرند.در مجموع هر چه تلاش های آمریکا و ایادی آن برای از ریل خارج کردن قطار توانمندی‌های جمهوری اسلامی بیشتر می‌شود، اراده نیروهای مسلح هم برای ارتقای بنیه دفاعی آهنین می‌شود و تولید موشک هایپرسونیک همه رشته‌های دشمنان برای ضربه زدن به تمامیت ارضی ایران را پنبه خواهد کرد و این مسیر پیشرفت همچنان ادامه خواهد داشت.