چاپ

ایران پرسمان - سیناپرس / تحقیقات جدید پژوهشگران نشان می ‌دهد:شامپانزه ‌ها از ژست ‌ها، صداها و حالات چهره‌ ای استفاده می ‌کنند که به طرز شگفت‌انگیزی شبیه به نوزاد انسان است. علاوه بر این، علی رغم فاصله 10 میلیون ساله جدا شدن انسان از شاخه اجداد مشترک با شامپانزه ها، این میمون ها از همان زبان اشاره ای استفاده می کنند که کودکان از آن بهره می برند.
مطالعات جدید پژوهشگران، اولین شواهد از ارتباط خارج از زبان انسانی را بین سایر جانوران ارائه می ‌کند. این روش ارتباطی در خدمت اهداف مختلفی مانند شروع نظافت و تماس و تسهیل آمیزش جنسی است. روانشناسان دریافتند: این ارتباط چند وجهی به شامپانزه ها کمک می کند تا مقاصد خود را با دقت بیشتری در موقعیت های مختلف مانند بازی یا دعوا به همنوعان خود منتقل کنند. دکتر اما دوهرتی، نویسنده اصلی این مقاله و پژوهشگر دانشگاه دورهام توضیح داد که این توانایی در دوره نوزادی و نوجوانی انسان تکامل می یابد.
وی در این رابطه تاکید کرد: هنگامی که به زبان انسانی فکر می کنیم، می دانیم که این زبان ترکیبی از انواع مختلف ارتباطات مانند گفتار، حالات چهره و ژست ها است. نحوه ارتباط ما احتمالاً ریشه‌ های تکاملی عمیقی دارد که با برخی از نزدیک ‌ترین خویشاوندان زنده ما مانند میمون‌ ها مشترک است. مطالعه ما شواهدی را ارائه می دهد که نشان می دهد؛ نحوه ارتباط شامپانزه ها با افزایش پیچیدگی با افزایش سن، با پیشرفت ارتباطی که در نوزادان انسان می بینیم مطابقت دارد.
هدف محققان از این پژوهش، بررسی توسعه این شکل پیچیده ارتباطی در شامپانزه‌ های جوان، درک دلایل پشت آن و در نهایت روشن کردن تداوم تکاملی بالقوه بین انسان و میمون‌های دیگر است. این موضوع نشان می ‌دهد که حرکات پستانداران با معانی مشترک به انسان نیز تعمیم یافته و می ‌تواند از نظر بیولوژیکی به ارث برسد.
به گزارش سیناپرس، این مطالعه بر اساس بررسی 28 شامپانزه نیمه وحشی، بین سنین یک تا 11 سال، در پناهگاه حیات وحش Chimfunshi Orphanage Trust در شمال زامبیا است. تحقیقات قبلی روی میمون ‌ها عمدتاً اشکال مختلف سیگنال ‌های ارتباطی از جمله ژست‌ها، صداها و حالات چهره را به صورت مجزا مورد بررسی قرار داده است.
با این حال، محققان بررسی کردند که شامپانزه‌ ها چگونه این اشکال ارتباطی را ترکیب و بینش ‌های جدیدی در مورد چگونگی توسعه آن ها ارائه می ‌دهند. آن ها دریافتند که نزدیک ترین بستگان ما در دنیای وحش، به طور مداوم از سیگنال های مستقل مانند غرغر کردن، حرکات بازو یا حالات چهره در تمام سنین و در موقعیت های مختلف استفاده می کنند. با این حال، با افزایش سن، شامپانزه ‌ها به ‌ویژه در هنگام پاسخ به پرخاشگری یا تعاملات بازیگوشانه خود به احتمال زیاد سیگنال‌های ارتباطی مختلف را ترکیب می کنند.
در این میان شامپانزه‌ های نوجوان به ‌ویژه در سناریوهای تهاجمی، بیشتر مستعد استفاده از ترکیبی از سیگنال‌ های ارتباطی مختلف به ‌جای حرکات یا عبارات ساده بودند. محققان پیشنهاد می کنند مطالعات بیشتری روی سیگنال های چندوجهی در پستانداران وحشی برای درک بهتر چگونگی توسعه ارتباطات آن ها در محیط های مختلف انجام شود. این موضوع می تواند چگونگی توسعه ارتباطات در میمون ها را روشن کرده و به طور بالقوه درک ما را از تکامل ارتباطات انسانی افزایش دهد.
گفتنی است دی ان ای انسان و شامپانزه ها حدود 96 درصد مشابه بوده و این جانوران مانند انسان‌ ها احساسات پیچیده، هوش بالا، اثر انگشت منحصر به فرد و حتی حس شوخ طبعی دارند. با این حال، تعداد آن ها در غرب آفریقا در 25 سال گذشته به شدت کاهش یافته و آنها در حال حاضر به عنوان یک گونه به شدت در معرض خطر طبقه بندی می شوند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Animal Behaviour منتشر شده است.