چاپ

ایران پرسمان - بیتوته / یکی از شرایط آب وضو و غسل، پاک بودن و مطلق بودن آن است. یعنی آب خالص باشد و از چیزی بدست نیامده باشد که به آن آب مضاف می گویند. مانند گلاب و یا آب طالبی، آب هندوانه و ... و حتی اگر این آب با چیزی مخلوط شده باشد مانند شربت، و با این آب نمی توان وضو گرفت. این آب های مضاف هنگام برخورد با منطقه ی نجس، نه تنها نجاست را پاک نمی کند بلکه خودش هم نجس می شود.
آب مطلق را می توان بدون قید و شرط به آن آب گفت مانند آب های معمولی. شامل : آب جاری، جوشنده غیرجاری، چاه، باران، کر و قلیل.
آب دریا با اینکه املاح زیادی دارد ولی به آن آب گفته می شود و مضاف نیست، بنابراین وضو گرفتن با آب دریا اشکالی نداشته و صحیح است.
وضو گرفتن با آب دریا چه حکمی دارد ؟
پرسش هایی راجع به وضو با آب دریا :
پرسش : حکم وضو و غسل با آبی که به طور طبیعی غلیظ است چیست؟ مانند آب دریایی که بر اثر وجود املاح فراوان غلیظ شده است، مثل دریاچه ارومیه یا موارد دیگری که غلظت بیشتری دارند.
پاسخ : مجرد غلظت آب به سبب وجود املاح، مانع از صدق عنوان آب مطلق بر آن نمى‏شود، و براى ترتب آثار شرعى آب مطلق، صدق عنوان آن در نظر عرف کافى است.
پرسش : آیا آب دریا با توجه به نمک زیاد، مضاف محسوب می شود یا مطلق؟
پاسخ : این گونه آبها مضاف نیست و شستشو با آن موجب طهارت است.
آیت الله العظمی خامنه ای:
آب دریا تا موقعی که عرفاٌ به آن آب می گویند، مطلق و پاک کننده است و حکم مضاف را ندارد و غسل و وضو با آن فی نفسه صحیح است.
شایان ذکر است؛ آب دریا حکم آب جاری را دارد و توجه داشته باشید، در تطهیر فرقی بین آب کر و جاری وجود ندارد.