چاپ

ایران پرسمان - خراسان / دانشجوی کارشناسی که بودم، استادی داشتیم که خودش را به «تراکتور» تشبیه می‌کرد! می‌گفت از صبح که بیدار می‌شوم تا شب، مثل تراکتور کار می‌کنم. این را البته در شکایت از شرایط زندگی‌اش به عنوان یک استاد حق‌التدریسی می‌گفت. اما به نظر من قیاس جالبی آمد. این که مثل تراکتور، قوی و بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر کار کنیم. گاهی به مراجعانم می‌گویم اگر با روح و جسم سالم و سرحال و بی‌مشکل خودت را به اهدافت رساندی، شق القمر نکرده‌ای. وقتی که با هزارجور درد و مشکل و بی‌انگیزگی و کمبود انرژی رفتی به سمت آرزوهایت، حتی اگر به آن‌ها نرسیدی، باز هم زندگی ارزشمندی داشته‌ای. اگر بدون هیچ‌گونه مانع و دردسر و مخالفت و غیره پیشرفت کردی که هنر نکرده‌ای اما وقتی موانع ریز و درشت را دور زدی و پشت سر گذاشتی و راه خودت را ادامه دادی، زندگی‌ات هنرمندانه و اصیل است. همه ما یک تراکتور درونی داریم که باید استارتش را بزنیم، حتی اگر توانایی روحی و جسمی‌مان چیزی در حد یک پی‌کی دست‌دوم باشد. تحت هر شرایطی، «در حرکت بودن» بهتر از «متوقف بودن» است. مهم نیست که آیا تا وقتی زنده هستیم به آن چه می‌خواهیم می‌رسیم یا نه، مهم این است در مسیری که ما را به آرزوهایمان می‌رساند، قدم برداریم و زندگی کنیم...پ
به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید