چاپ

ایران پرسمان - خراسان / سلام و خداقوت، به‌طور کل ما رفتارهای عجیب و غریب کم نداریم، به‌طور مثال کلی پول بنزین می دیم تا یک شامپو رو از یک جایی دو هزار تومن ارزون تر بخریم. حالا پول بنزینش کنار، بحران اعصاب و روان تو ترافیک و استهلاک ماشین رو هم نباید از یاد برد. یا تو بیوگرافی پیج‌مون می زنیم حامی حیوانات ولی وای به‌حال سوسکی که تو دست شویی خونه‌مون پیدا بشه، همچین با دمپایی می زنیم توی سرش که مثل برچسب بچسبه به کاشی‌ها. خب البته هشتگ و پویشی به نفع سوسک‌ها وجود نداره بنابراین کشتارشون عیبی نداره لابد. اما من اینو نمی‌فهمم چرا فکر می‌کنیم برای هر عکسی که می ذاریم توی اینستاگرام، حتماً باید یک متن فلسفی هم بذاریم؟ طرف عکس دیزی گذاشته، خب دمت گرم، به‌هرحال تو این شرایط رفتی دیزی خوردی، پُز دادن هم داره اما چرا بخشی از متن کتاب آلبر کامو رو می ذاری زیر عکس؟ یا اون یکی دیگه رفته با دوستاش تو جنگل چای آتیشی درست کرده و عکس گرفته گذاشته اینستا. آخه دیگه چرا زیرش از جملات فوق سنگین نیچه می‌ذاری؟ واقعاً حین آتیش درست کردن و لطمه زدن به محیط زیست چطوری روح نیچه در شما حلول می‌کنه؟ یا کافیه یه نفر پاش به پای پرواز برسه. از پلکان، پنجره، صندلی، ابرهای تو آسمون و همه چی عکس پست می‌کنه و برای هر کدوم هم یک جمله از کوروش کبیر پیدا می‌کنه که خود کوروش هم روحش خبر نداره چه برسه به جسمش! نکنین همچین.
دانیال دایی داووداینا