چاپ

ایران پرسمان - خراسان / سلام و خدا قوت، بیشتر ما آدم‌های متواضعی هستیم و به‌ ندرت از خودمون تعریف می‌کنیم. به‌ طور مثال خود من، خیلی آدم خوب و موجهی هستم اما نمیام که هی بگم. گاهی غیر مستقیم می گم. به‌ طور مثال به‌ دوستام می گم امیدوارم روزتون به قشنگی قیافه من باشه، خب این جوری می‌فهمن من خوش ‌تیپم. گاهی هم مستقیم می گم؛ مثل الان:
* مثلاً من اخلاقم واقعاً خوبه، به ‌هیچ‌ کس گیر نمی دم و کاری ندارم، البته تا وقتی خوابم. بعدش یه‌ ذره شرایط فرق می‌کنه.
* شباهت زیادی به جرج کلونی دارم، البته از حدود 200 متری اونم تو شب که هیچی دیده نمی شه.
* شوخی‌هام هم که خیلی بامزه است، البته تا وقتی که تو دلم بگم و خودم بخندم، اما وقتی به‌ جای دلم، تو جمع می گم استقبال کمتر می شه.
* اهل پارتی بازی هم نیستم، گرسنه که بشم به همه می‌پرم و رحم ندارم.
* انتقادپذیری رو هم که خیلی دوست دارم، ولی دلیل نمی شه کسی از من انتقاد کنه. اینا دو تا بحث جداست. خود انتقادپذیری رو دوست دارم. نه انتقاد از خودم رو.
* صدام خیلی خوبه، به ‌خصوص وقتی تو کنسرت‌ها وسط هزار نفر دیگه می خونم. ولی خب تو تک خوانی یک ضعف‌هایی دارم.
* تو مباحث اقتصادی هم جادوگری می‌کنم، یعنی کافیه لینک یک فروشگاه اینترنتی رو با 2 میلیون تومان برام بفرستین، تو 20 دقیقه 2 میلیون تومان رو به 2 هزار تومان تبدیل می‌کنم. واقعاً نمی دونم چِمه، قبلاً چم نبود.
دانیال دایی داووداینا