چاپ

ایران پرسمان - راسخون / سلسله اشکانیان در سال 250 قبل از میلاد توسط اَرَشک یکی از رؤسای قبایل پارت در حدود خراسان و گرگان تأسیس شد و 29 پادشاهِ این سلسله، به مدت 470 سال بر ایران حکم راندند. به دنبال گسترش قلمرو اشکانیان و مجاورت با روم، حکومت اشکانیان از یک حکومت محلی در نواحی شرقی فلات ایران به یک امپراتوری بزرگ جهانی مبدل شد و از این پس با امپراتوری روم درگیری پیدا کرد. اشکانیان و رومیان بارها بر سر تصرف سرزمین‏های بیشتر با یک‏دیگر جنگیدند اما رومیان مهاجم هرگز توفیق چندانی نیافتند.
آخرین پادشاه اشکانی به نام اردوان پنجم با این‏که قوای روم را درهم شکست و حتی آنها را مجبور به پرداخت غرامت کرد، اما در برابر رقیب داخلی خود، اردشیر بابکان تاب مقاومت نیاورد و در جنگی که میان این دو روی داد، کشته شد و بدین ترتیب سلسله شاهنشاهی اشکانی نیز فرو پاشید.
قلمرو حکومت اشکانیان در دوره عظمت آن از مشرق تا هندوکش و حدود پنجاب، از شمال تا رود جیحون و دریای خزر، از جنوب تا دریای عمان و از غرب تا رود فرات بود. پس از انقراض اشکانیان، سلسله پادشاهی ساسانیان بر سر کار آمد و دور تازه‏ای از جور و ظلم آغاز گردید.