چاپ

ایران پرسمان - مجله ایلیاد / مطالعه‌ی فسیل‌ها به دانشمندان اجازه می‌دهد تا بدانند چه گونه‌هایی بر روی زمین آمده‌اند و رفته‌اند. به کمک فسیل‌ها می‌توان دریافت که گونه‌های مختلف در چه بازه‌های زمانی روی زمین زندگی کرده‌اند و کدام انقراض باعث نابودی آن‌ها شده است. گونه‌های مختلفی بر روی زمین ظهور پیدا کرده و منقرض شده‌اند و بدون داشتن آخرین نمونه‌های آن‌ها، نمی‌توان در مورد زندگی و انقراض آن‌ها صحبت کرد.
مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی Science منتشر شده است، بر روی یکی از معروف‌ترین دایناسورها متمرکز شده است؛ «تیرانوساروس رکس» که به‌صورت مخفف «تیرکس» نیز نامیده می‌شود. محققین تخمین زده‌اند که در مجموع 2.5 میلیارد دایناسور تیرکس بر روی زمین زندگی کرده‌اند.
برای اینکه بدانیم محاسبه‌ی جمعیت گونه‌هایی که منقرض شده‌اند به چه صورت انجام می‌شود، باید اول دانست که برای گونه‌های در حال زندگی این محاسبه چگونه انجام می‌شود. برای این کار باید از «قانون داموس» اطلاع داشته باشید. بر اساس این قانون، جمعیت میانگین هر گونه را می‌توان بر اساس جثه‌ی آن گونه پیش‌بینی کرد. به این ترتیب که حیوانات بزرگ‌تر جمعیت کمتری دارند و حیوانات کوچک‌تر جمعیت بیشتری دارند. برای درک بهتر می‌توانید جمعیت یک گله فیل‌ را با یک کلونی مورچه مقایسه کنید.
تیرکس‌ها به خاطر اندازه‌ی بدن بزرگ خود معروف هستند و در واقع یکی از بزرگ‌ترین گوشتخواران روی زمین بوده‌اند. محققین با ترکیب داده‌های دیرین‌شناسی با قانون داموس تخمین زده‌اند که حدود 20،000 تیرکس به صورت همزمان روی زمین زندگی کرده‌اند و به طور کل 2.5 میلیارد تیرکس روی زمین پا نهاده‌اند.
علی‌رغم داشتن این اطلاعات، ولی باز هم پیدا کردن توزیع جمعیت یک گونه بر اساس این اطلاعات کار سختی است؛ زیرا این موضوع فقط بحث فضا و تعداد نیست. در واقع جابه‌جا شدن این حیوانات به دنبال گله‌های مختلف برای تغذیه از آن‌ها باعث شده توزیع تیرکس‌ها کاملاً ناهمگون باشد.
متاسفانه گوشتخوارانی که اکنون بر روی زمین زندگی می‌کنند، دارای جثه‌ی کوچکی هستند و نمی‌توانند دید خوبی در مورد تیرکس‌های غول‌پیکر به ما بدهند، ولی باز هم می‌توان تخمین‌ها بر اساس این شکارچیان مدرن را به تیرکس‌ها نیز تعمیم داد.
دکتر «چارلز مارشال» به‌عنوان همکار این تحقیق، می‌گوید: «هر چقدر اندازه‌ی جثه‌ی شکارچی بزرگ‌تر شود، جمعیت آن کمتر می‌شود و در واقع حیوانات بزرگ‌تر نادرتر نیز هستند. امروزه گوشتخواری که اندازه‌ی تیرکس باشد وجود ندارد. بزرگ‌ترین گوشتخوار روی زمین خرس قطبی است. تخمین‌ها نشان می‌دهد که خرس‌های قطبی دو برابر جمعیت تیرکس‌ها جمعیت دارند. این در حالی است که جمعیت ببرها روی زمین 6 برابر جمعیت تیرکس‌ها است.»
محققین می‌گویند که با رویکرد مورد استفاده توسط آن‌ها می‌توان جمعیت هر گونه‌ی منقرض شده‌ای را تخمین زد. با داشتن اطلاعات کمی نظیر جرم بدن یک گونه، گوشتخوار یا گیاهخوار بودن آن و خونگرم یا خونسرد بودن آن، می‌توان جمعیت آن گونه بر روی زمین را تخمین زد.