چاپ

ایران پرسمان - مجله ایلیاد /وقتی که یک کودک زبانش را بیرون می‌آورد و به لب بالایی خود می‌چسباند، به‌عنوان نهایت تمرکز به آن نگریسته می‌شود. به‌عنوان مثال، وقتی کودک در حال آموزش نوشتن نامه است و یا زمانی که یک نوزاد تلاش می‌کند رفتار والدین خود را تقلید کند، این وضعیت مشاهده می‌شود. با این حال، این حالت فقط در خردسالان رخ نمی‌دهد و بزرگسالان نیز گاهی اوقات در هنگام انجام دادن کارهای مشکل زبان خود را گاز می‌گیرند و یا آن‌را به سقف دهان می‌فشارند. پرسش اینجاست که تفکر انسان به چه صورت باعث درگیر شدن زبان و گاز گرفتن آن می‌شود.
شاید این تصور را داشته باشید که در زمان تفکر زبان خود را به عمد بیرون می‌آورید، ولی دانشمندان اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که این حالت در نتیجه‌ی کاری است که انجام می‌دهید و تا حدود زیادی غیرارادی است. آن‌ها دریافته‌اند که بیرون آمدن زبان زمانی اتفاق می‌افتد که شخص بخواهد با تفکر، از دست خودش کار بکشد. در واقع زمانی که موتور فعالیت دست قرار است کار دقیقی انجام دهد، زبان ناخودآگاه بیرون می‌آید.
یکی از تئوری‌هایی که در مورد بیرون آمدن زبان وجود دارد «سرریز موتور» نام دارد. تصویربرداری‌های عصبی نشان داده است که ناحیه‌ی مربوط به زبان در مغز یا همان نواحی جلویی مغز، با شبکه‌های عصبی مربوط به مهارت‌ها و استفاده از ابزار، همپوشانی دارد.
تئوری سرریز موتور اینچنین بیان می‌کند که نورون‌های موجود در ناحیه‌ی مهارت آنچنان فعال می‌شوند که از این ناحیه سرریز می‌شوند و وارد ناحیه‌ی کناری که مربوط به زبان است می‌شوند و مستقیماً زبان را تحت تاثیر قرار می‌دهند. بنابراین زمانی که فرد عمیقاً بر روی یک کار که نیازمند مهارت است تمرکز می‌کند، ناحیه‌ی زبان نیز در مغز وی فعال می‌شود و به همین دلیل زبان نیز در این کار درگیر می‌شود که در برخی افراد به صورت گاز گرفتن و در برخی افراد چسباندن به لب یا سقف دهان بروز می‌کند.
البته دانشمندان هنوز هم اعتقاد دارند که این تئوری تنها بخشی از این واقعیت را برملا کرده است، زیرا دست و زبان توسط نواحی از مغز کنترل می‌شوند که در قسمت چپ مغز قرار دارند و تا حدودی همپوشانی دارند. دانشمندان در مطالعه‌ای که سال 2019 انجام شده، دریافته‌اند که کارایی دست در انجام مهارت‌ها می‌تواند نشان‌دهنده‌ی توانایی‌های زبانی نیز باشد. آن‌ها اینگونه نتیجه‌گیری کرده‌اند که توانایی استفاده از ابزار و توانایی‌های زبانی دارای فرآیندهای شناختی مشابهی هستند.