|
40 سال است بی‌شناسنامه‌ایم
پنجشنبه 29 ارديبهشت 1401 - 17:09:23
|
|
ایران پرسمان - آفتاب یزد /متن پیش رو در آفتاب یزد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
در طول دهه‌های گذشته به دلیل سیل، خشکسالی و مشکلات معیشتی اهالی روستاهای مرزی استان سیستان و بلوچستان مجبور به کوچ اقلیمی به استان‌هایی از جمله کرمان، گلستان، قم و... شدند.
در حال حاضر 5 هزار نفر از این افراد در رفسنجان استان کرمان ساکن و مدعی‌اند به رغم اسناد و مدارکی که ایرانی بودن شان را ثابت می‌کند هنوز اداره ثبت احوال این شهرستان برای آنها شناسنامه صادر نکرده است. بیشتر این افراد وضعیت مالی مناسبی ندارند.علی ذوالفقاری یکی از این افراد بدون هویت و شناسنامه به ایلنا، گفت: بارها جلوی در فرمانداری و اداره ثبت احوال شهرستان رفسنجان برای مشکل بی‌هویتی مان تجمع کرده و به نماینده رفسنجان در مجلس مراجعه کردیم اما هیچ مسئولی به مشکل مان رسیدگی نمی‌کند. برای حل مشکل هویتی‌مان هر مدرکی که خواسته‌اند را هم تهیه کرده‌ایم اما هر بار بهانه‌ای آورده و ما را از سرشان باز می‌کنند.وی ادامه داد: از آزمایش دی. ان.ای گرفته تا گرفتن نامه از مرزبانی محل سکونت قبلی‌مان در استان سیستان و بلوچستان را تهیه کرده و به مسئولان شهرستان و استان کرمان ارائه داده‌ایم ولی هر بار سنگی جدید جلوی پایمان می‌اندازند و بهانه‌ای تازه می‌تراشند. 29 سالم است و چند سال است که ازدواج کرده‌ام که حاصل ازدواجم نیز دختری مثل خودم بی‌هویت است.ذوالفقاری افزود: سال‌ها پیش به دلیل بلایای طبیعی مانند سیل و بعد خشکسالی مجبور به ترک محل سکونت مان در یکی از مناطق زابل برای کارگری به رفسنجان شدیم که تاریخ این مهاجرت به قبل از انقلاب بازمی گردد. البته هم اکنون به افراد بی‌هویت چه کسی کار می‌دهد؟ حتی یک ریال هم یارانه به ما تعلق نگرفته است. ما یارانه نمی‌خواهیم به ما هویت بدهند چرا که بدون هویت امنیت نداریم.وی با اشاره به اینکه قانون هر تبصره‌ای برای افراد بی‌هویت تصویب کرده مسئولان طبق همان برای ما عمل کنند، افزود: بارها از اداره کل ثبت احوال استان کرمان نامه به ثبت احوال شهرستان رفسنجان ارائه داده‌ام که مدام امروز و فردا می‌کند و بعد از کلی دوندگی در آخر می‌گویند مدارکت را به شورای تامین ارسال کرده‌ایم اما آنها نام تو را مردود اعلام کرده‌اند. شورای تامین بر چه اساس اسم مرا رد کرده است؟ مدارکی که علیه ما است را ارائه دهد و ما را قانع کند که دیگر برای دریافت شناسنامه خودمان را به آب و آتش نزنیم. حدود 40 سال است از دوره پدران‌مان گرفته تا کنون در مراجع مربوط پرونده‌های تکمیلی تشکیل داده‌ایم اما هنوز بی‌شناسنامه‌ایم.حمید دهمرده یکی دیگر از افرادی که بدون شناسنامه است گفت: از سال 60 پدران ما برای شناسنامه به اداره ثبت احوال رفسنجان درخواست داده‌اند و همه مراحل قانونی را تاکنون طی کرده‌اند که هنوز بی‌نتیجه مانده است.وی ادامه داد: سال‌ها پیش پدران‌مان از روستای جهان‌آباد سیستان و بلوچستان به دلیل سیل و مشکلات معیشتی مجبور به مهاجرت به دیگر مناطق کشور شدند که در طول این همه سال موفق به دریافت شناسنامه برای خود و فرزندان‌شان نشدند. از طریق پلیس امنیت از اهالی همان روستا استشهاد محلی گرفته‌ایم که تایید شده پدرم سال 1340 در همان روستا به دنیا آمده و سال 1362 برای کارگری به رفسنجان مهاجرت کرده است. حتی اداره ثبت احوال رفسنجان از ما نامه ولادت از بیمارستان خواست که تهیه کردیم اما متاسفانه هیچگونه جوابی به ما نمی‌دهند.دهمرده 30 ساله در ادامه گفت: پسری 4 ساله دارم که حتی نمی‌توانم برایش واکسن بزنم. نمی‌توانم برای هیچ کاری از رفسنجان خارج شوم. بارها شده دستمزدم را نداده اند، اما به دلیل نداشتن مدارک هویتی نتوانستم از آنها شکایت و حق‌مان را مطالبه کنم. حتی نمی‌توانم برای کار با هیچ کارفرمایی قرار داد ببندم. هزینه‌های درمانی‌مان را مجبورم به صورت آزاد بپردازم. وضعیت اتباع خارجی که به رفسنجان مهاجرت می‌کنند از ما که ایرانی هستیم بهتر است. چرا که هویت‌شان مشخص شده و به آنها کارت و نامه می‌دهند اما ما که ایرانی الاصل بوده و تاییدمان کرده‌اند به اندازه اتباع بیگانه هم حق زندگی در کشورمان را نداریم. وی گفت: همه اسناد و مدارک مان که خود مسئولان مربوط در مورد ایرانی بودمان تایید کرده‌اند موجود است. حتی استشهاد همسایه‌های‌مان که نشان می‌دهد از 40 سال پیش از استان سیستان و بلوچستان به رفسنجان مهاجرت کرده‌ایم با اثر انگشت، کدهای ملی و امضاهای‌شان موجود است.حتی اداره پلیس هویت ما را به عنوان ایرانی تایید کرده است اما نمی‌دانم چرا باز شناسنامه نداریم.نماینده رفسنجان در مجلس هم در این باره اظهار داشت: مشکل هویتی این افراد در رفسنجان به بیش از 30 سال قبل بازمی گردد و تعدادی از آنها متولد رفسنجان هستند. متاسفانه این افراد هیچ گونه مدرکی دال بر ایرانی بودن شان ندارند. حسین جلالی ادامه داد: بالای سه هزار نفر در شهر رفسنجان زندگی می‌کنند که مدعی‌اند اصالتا سیستان و بلوچستانی و اهل طایفه دهمرده‌اند. از آنها خواستیم که یک شناسنامه خونی برای ما بیاورند که با آزمایش دی. ان.ای به ایرانی‌ها بخورد ولی تاکنون موفق نشده ایم یکسر نخ پیدا کنیم که ادعای این افراد را ثابت کنیم.جلالی ادامه داد: این افراد در رفسنجان سابقه سکوت زیادی دارند که نه کارت اقامت و نه کارت هویت دارند. ما در این شهرستان اردوگاه افغان‌ها را داریم که حدود 7 هزار نفر تحت نظر سازمان ملل در این اردوگاه زندگی می‌کنند. و حدودا 70 هزار نفر نیز جمعیت پنهان اتباع غیر ایرانی را در شهرستان رفسنجان داریم که این افراد از سهمیه آرد، برق، آب، بهداشت، درمان و آموزش استفاده می‌کنند و جزو سرانه شهر رفسنجان محسوب نمی‌شوند چرا که غیرقانونی و به صورت مهاجر در این شهرستان سکونت پیدا کرده اند. این افرادی که ادعا می‌کنند ایرانی هستند اکثرا مردم شریف و نجیبی هستند. اما برخی نیز هر روزی یک فامیل خاصی از خودشان اعلام می‌کنند به طور مثال فردی با 12 مرتبه جرم هنوز مراجع قضائی موفق به دستگیری این فرد نشده،زیرا هر بار با یک نام خودش را معرفی می‌کند.از طرف دیگر برخی از این افراد دارای چند همسر بوده و اوضاع بسیار نابسامانی دارند. نماینده رفسنجان در مجلس اضافه کرد: به استانداری و فرمانداری پیشنهاد کردم جلسه‌ای تشکیل داده و برای این افراد کارت موقت صادر و هویت ایجاد کنیم چرا که فرزندان‌شان به مدارس شهر رفسنجان رفته‌اند و در این شهر عجین شده‌اند ولی هیچ مدرکی هویتی ندارند.وی تصریح کرد: باید در مجلس این قانون را که آیا می‌خواهیم مهاجر پذیر شویم را اصلاح کنیم. یعنی به افراد علاوه بر شناسنامه خونی، خاکی هم بدهیم. تاکنون در کشور ایران تنها شناسنامه خونی یعنی کسی که از لحاظ خونی به پدر، مادر و به اجدادش برسد شناسنامه صادر می‌شود و هنوز شناسنامه خاکی به این معنی که فرزندی در خاک ایران متولد شده، صادر نشده است. در کشورهای اروپایی اگر فرزندی از یک خانواده مهاجر متولد شود به این کودک شناسنامه می‌دهند که ما باید این مسئله خاکی بودن در کشورمان را مانند دیگر کشورها حل بکنیم. که این کار برعهده مجلس است و قوانین باید اصلاح شوند و وزارت کشور باید در این زمینه همکاری کند.جلالی ادامه داد: اما برای حل موقت مشکل این افراد خواسته‌ایم که برای کارت موقت هویتی ثبت نام بکنند و فرمانداری برای این افراد باید سازو کاری را تعریف کند. اما آیا این کارتی را که برای این افراد صادر می‌شود چقدر برای این فرد می‌تواند امکانات اولیه را جذب کند؟ آیا کالا برگی هم به این افراد با داشتن این کارت تعلق خواهد گرفت؟ که اینها هیچ کدام هنوز معلوم نیست و همه این موارد تابع سیاست‌های کلی کشور است. هنوز اینکه بتوانیم در رفسنجان تصمیم بگیرم که برای این افراد کارت هویت صادر و از آنها انگشت نگاری کنیم و بتوانم برای اینها پرونده‌ای به عنوان تابعه ایرانی باز کنم، موفق نشده‌ایم. نماینده رفسنجان در مجلس اضافه کرد: تا این افراد شناسایی نشوند و صادقانه اعلام نکنند مربوط به کدام منطقه هستند، نمی‌توانیم مشکل شان را حل کنیم. اگر این افراد بگویند برای افغانستان هستند برای شان کارت اقامت صادر می‌کنیم که سازمان ملل هم کمک می‌کند و سهمیه‌ای هم از سوی سازمان و هم ایران برایشان در نظر گرفته می‌شود مشکل‌شان را حل می‌کنیم. اما مشکل فعلی این است که ما هیچ سرنخی از این افراد به لحاظ هویتی و موقعیت مکانی و اقوامی آنها به دست نیاورده‌ایم.
http://www.PorsemanNews.ir/Fa/News/372244/40-سال-است-بی‌شناسنامه‌ایم
|