چاپ

ایران پرسمان - شرق /متن پیش رو در شرق منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
به گفته عباس مدحجی، خبرنگار اهل خرمشهر به «شرق» برج دوقلوی متروپل همان‌طور که حالا مردم ایران نامش را می‌شناسند و می‌دانند کجاست، متعلق به هلدینگ عبدالباقی بود که در سال‌های اخیر این خانواده به طرز عجیبی پیشرفت کردند. تا همین چند سال پیش آجیل‌فروشی داشتند؛ اما در عرض یک دهه وارد کار ساخت‌وساز شدند و پیشرفت عجیبی در تحویل پروژه‌های خصوصی و دولتی داشتند. هر پروژه ساخت‌وسازی در شهر آغاز می‌شد، نام این خانواده هم در آن وجود داشت. از برج‌های لوکسی مانند خیابان دبستان و همین متروپل و تا ساختمان‌های بیمارستان‌هایی که با بودجه‌های دولتی ساخته می‌شدند؛ اما متروپل از همه عجیب‌تر بود؛ چون نقطه پرتردد و خوب و گران شهر بود و هم به‌سرعت می‌‌رفت بالا و شهروندان عادی اتفاقات داخلی را می‌دیدند.
به گفته این خبرنگار، نظارت راحت مردم به این ساختمان و اینکه می‌توانستند به‌راحتی آنچه را در این ساختمان می‌گذرد، ببینند، باعث شده بود تا رسانه‌ها هم دسترسی خوبی به آن داشته باشند. همین هم شد که چند تا خبرنگار درباره این ساختمان و مشکلاتش نوشتند. حتی شما می‌بینید که همین روزها نامه‌های نظام مهندسی ناظر از سال 99 منتشر شده که 13 ایراد از ساختمان گرفته بودند؛ اما هیچ‌کدام از این ایرادات باعث توقف ساخت و کنسل‌شدن پروژه نشد. از سوی دیگر شما رد حضور همه مسئولان را در این پروژه می‌بینید. مثلا بازار فی‌دوست هم که ساخته شد، همه مسئولان وقت از شریعتی که استاندار بود تا شهردار و فرماندار در افتتاحیه‌ حضور داشتند. نه‌فقط در این پروژه بلکه در همه افتتاحیه‌های عبدالباقی می‌شد حضور پررنگ مدیران را دید. این نشانه‌ای است که به‌خوبی می‌گوید ارتباطی بین این مدیر و مدیران بالادستی وجود داشت. تا اینکه ساعت 12 روز دوشنبه ساختمان فرو‌ریخت. فکر کردیم باز مثل قبل دیوار ریخته یا یک طبقه نشست کرده است؛ اما اینکه 10 طبقه یک ساختمان بریزد، نشان می‌دهد که چه وضعیتی در حال ساخت داشت. تنها شانسی که مردم آورده بودند، این بود که حادثه 12‌و‌نیم ظهر بود و مردم در شهر زیاد تردد نداشتند.
او در ادامه تصریح کرد: نوع خبررسانی در‌این‌باره هم با ایرادات زیادی روبه‌رو است که به ابهامات ذهنی مردم در این شرایط غم‌انگیز دامن می‌زند. اول گفتند مالک بازداشت شد. بعد گفتند زیر آوار است. حالا می‌گویند جزء متوفیان است. عکسی هم منتشر شد که چهره او را در حال فرار از آوار نشان می‌دهد؛ اما چندان دقیق و شفاف نیست. احساسات جریحه‌دارشده مردم با این وضعیت خبررسانی‌ها بیش از قبل تحت تأثیر قرار می‌گیرد و باعث ایجاد خشم می‌شود. تا به حال خبر فوت چند نفر از خرمشهر هم اعلام شده است. یک دانش‌آموز کلاس دومی، علی نیک‌پور‌ قنواتی که دانشجوی علوم و فنون خرمشهر بود و 24 سال بیشتر نداشت. پدر علی از آشنایان است و استاد دانشگاه. می‌گویند دیروز آن‌قدر حالش بد بوده که نتوانسته برای تشخیص فرزندش برود و در نتیجه خواهر را برای شناسایی جسد فرستاده‌اند. حالا هم از لحظه اطلاع‌رسانی حادثه، این مرد در اتاقش خود را حبس کرده است.
به نظرم در شرایط فعلی هیچ چیزی بیشتر از خبررسانی نامناسب و محفوظ نگه‌داشتن میزان تلفات به غم و خشم مردم نمی‌افزاید. مگر آن کشته‌شده‌ها خانواده نداشتند؟ عدم اطلاع‌رسانی کشته‌شده‌ها در این لحظه شک و تردید مردم را به حادثه افزایش می‌دهد.
خوزستان در یک دامنه دائمی بحران قرار دارد. یا اینترنت قطع است یا آب آلوده است یا هوا آلوده است. یک روز گرد‌و‌غبار اجازه نمی‌دهد نفس بکشیم و روز دیگر آب نداریم. قطعا هر چیزی که بر روان مردم تأثیر منفی بگذارد و زندگی روزانه آنها را مختل کند، طبیعی است که به‌مرور آنها را تبدیل به افرادی معترض می‌کند. مثلا در دو هفته قبل که حتی اعتراضی در خرمشهر و آبادان وجود نداشت، هم اینترنت اینجا قطع بود، بدون هیچ توضیح و اطلاعات قبلی. یعنی اگر کسی اعتراضی هم نداشت، با این قطعی اینترنت که کسب‌وکارش را مختل کرده بود، تبدیل به معترض می‌شد. همه سیستم‌های مدیریتی تلاش بر این دارند که بحران رخ‌داده را جمع کنند. به هر حال برخی از آنها شهروندان همین شهر هستند. در چنین شرایطی قطعا مردم به شیوه مدیریت‌ها اعتراض دارند و اتفاقا باید صدای این اعتراض‌ها را به‌خوبی شنید. مردم نمی‌خواهند که مقصران و مسببان آن فراموش شوند و خون عزیزان‌شان پایمال شود.