چاپ

ایران پرسمان - کتابدونی/ "گنج قارون" کنایه از مال و ثروت بی پایان است که معمولا از راه ناصواب کسب شده است و صاحب آن تمایلی ندارد، بخشی از آن‌ را در راه خدا خرج کند.حال ببینم این" قارون" کیست؟!
بنا بر روایات قارون یا به عبری "قاروج" عموزاده ی حضرت موسی (ع) بود که در ابتدای نبوت موسی از یاران نزدیک آن حضرت و حافظان تورات محسوب می شد، حضرت موسی آنچنان به او اعتماد داشت که صنعت کیمیا را که در آن زمان کسی جزو خودش نمی دانست، به قارون آموخت و قارون از این راه مال و ثروت فراوانی بدست آورد تا حدی که گفته می شد، تنها برای کشیدن کلید خزاین قارون نیاز به چهل شتر بوده است.
قارون به تدریج دلباخته ی ثروت فراوانش شد و از یاد خدا غافل ماند، او پیوسته از هر فرصتی استفاده می کرد تا مال خود را به رخ قوم بنی اسرائیل بکشد و هرگاه از او خواسته می شد که بخشی از این ثروت را به دیگران بدهد، قبول نکرده و می گفت :"این ثروت از طریق دانش و آگاهی خودم حاصل شده است، چرا باید آنرا با دیگران به اشتراک بگذارم."
روزی حضرت موسی بنا به تکلیف شرعی از قارون خواست بخشی از مالش را به عنوان زکوه بدهد، اما قارون قبول نکرده و برای شانه خالی کردن از این وظیفه با دادن پول به یک روسپی سعی داشت، حضرت موسی را در نزد قوم بنی اسرائیل بی آبرو کند، اما به لطف الهی و بصیرت حضرت موسی حیله ی قارون نگرفت و خودش در نزد دیگران رسوا شد، ولی باز هم دست از سرکشی برنداشت و در نهایت به فرمان حضرت موسی زمین دهان باز کرده و قارون و تمام ثروتش را در خود فرو می برد، تا سرگذشت قارون درسی باشد برای مردمان که مال و ثروت فروان هم نمی تواند نجات دهنده آدمیان از مرگ و تقدیر الهی باشد.