چاپ

ایران پرسمان - آثار سوء دنیوی و اخروی فحاشی را نام ببرید؟آیا انسانهای فحاش …
سوال
آثار سوء دنیوی و اخروی فحاشی را نام ببرید؟آیا انسانهای فحاش به بهشت می روند؟
پاسخ
بددهنی، هرزه‌گویی و بیان کلمات رکیک و ناسزاگویی، یکی از خصایص زشت افراد فاسد، عاجز، ناتوان و بی‌منطق است.
افراد سفیه و بی‌خرد، در برخورد با مردم چون از منطق و کلام درستی برخوردار نیستند و از دادن جواب صحیح عاجز هستند، بی‌پروا دهان خود را باز می‌کنند و زبان خویش را حرکت می‌دهند و با الفاظ رکیک، فحاشی می‌کنند.
بدون شک، اعضاء یک خانواده و افراد یک محله و مردم یک جامعه، از گزند زبان افراد جاهل و نادانی که با کوچک‌ترین بهانه، خشمگین شده، به دور از شرم و حیا، فحش و دشنام می‌دهند، در آسایش و آرامش نیستند؛ زیرا به سبب کوچک‌ترین برخوردی، مورد هجوم دشنام‌های ایشان، قرار می‌گیرند و اذیت و آزار می‌شوند و به وسیله الفاظ رکیک، حرمت و احترامشان درهم شکسته شده، به حریم شخصیت ایشان تجاوز می‌شود و این یک نوع تجاوز و ستمگری به شخصیت و حقوق افرادی است که باید عزت، آبرو و امنیت ایشان حفظ گردد.
کسانی که پرده شرم و حیا را می‌درند و بی‌پروا فحاشی می‌کنند، باید بدانند با داشتن چنین اخلاق و صفت پلیدی، باطن و سیرتشان شیطانی است و سرشت وجودشان ناپاک است که این چنین به ظاهر با صورت انسانی، و در باطن با سیرتی حیوانی، به مردم پرخاش می‌کنند و فحش می‌دهند. با یک تشبیه می‌توان گفت: فحاشان، انسان‌های خوار و ذلیلی هستند که بدون دلیل و با کوچکترین بهانه‌ای غضبناک می‌شوند و به وسیله الفاظ رکیک، به نوعی به امنیت و حقوق اعضای خانواده و افراد جامعه، دوست، فامیل، آشنا و غریبه، تجاوز می‌نمایند و متعرض عزت و آبروی دیگران می‌شوند که سزای شوم چنین افراد پست و فاسدی، ذلت، خواری و بی‌اعتباری در نزد مردم و عذاب و شکنجه سخت در سرای آخرت است.
طبق آیات و روایات، آثار مصیبت‌بار این صفت بد اخلاقی چنین است:
1. بهشت بر بدزبان حرام است:
رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ می‌فرماید: «به راستی خداوند، بهشت را حرام فرموده است، بر هر فحش دهنده بی‌آبرو وکم شرمی که باک ندارد، چه بگوید و چه به او گفته شود، زیرا به راستی اگر از او بازرسی کنی، یا از زنا است، یا از شرکت شیطان. عرض شد: یا رسول الله در میان مردم، شریک شیطان هم هست؟ فرمود: مگر نخواندی فرمایش خداوند را که فرمود: «و تو ای شیطان، شریک ایشان باش در دارایی و اولاد»[1]
مجلسی از شیخ بهایی نقل کرده: که شاید مقصود این است که، تا مدتی بهشت بر او حرام است، یا مقصود،بهشت مخصوصی است که از آن محروم است و آماده شده برای مؤمن غیر فحاش.
سماعه می‌گوید: نزد حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ رفتم، و با من آغاز سخن فرمود که ای سماعه این چه جنجالی بود که میان تو و شتردارت پدید گشت، مبادا دشنام گو و بدزبان و لعنت فرست باشی. در پاسخ گفتم: به خدا چنین بود، زیرا او به من ستم کرد. فرمود: اگر او به تو ستم کرد، تو بر او سر افتادی و بیشتر ستم کردی. به راستی این کردار، از کردارهای من نیست و من به شیعیانم چنین دستوری نمی‌دهم، از پروردگارت آمرزش جو و بدان باز نگرد.[2]
پیغمبر ـ صلی الله علیه و آله ـ می‌فرماید: «کسی که به مؤمنی، به پاره‌ای از کلمه طعن زند (بدگویی کند)، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می‌فرماید و حال آن که بوی بهشت از پانصد سال راه یافت می‌شود».[3]
2. برکت از روزی بدزبان می‌رود:
امام صادق ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: هر کس به برادر مسلمان خود فحش دهد، خداوند برکت از روزی او برمی‌دارد و او را به حال خودش رها می‌کند و زندگیش را تباه می‌نماید»[4]
قرآن کریم نیز درباره‌فرد بدزبان می‌فرماید:
1 . « عتّل بعد ذلک زنیم؛ (قلم، 13) علاوه بر این‌ها، کینه‌توز و پرخور و خشن و بدنام است».
2 . «و قولوا للناس حسنا؛ (بقره، 83) با مردم به خوبی و با زبان خوش سخن بگویید».
خلاصه آن که فحش از گناهان کبیره است و دارای عذاب الهی است. آدمی اگر از آن توبه ننماید، عذاب می بیند، شیعیان اگر به آن مبتلا باشند و توفیق توبه از آنها سلب شود، بعد از طی کردن عذاب الهی به بهشت داخل می‌شوند.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1 . آفات زبان، ج 2، محسن غفاری، انتشارات پیام آزادی، 1379 ه.ش.
2 . گناهان کبیره، آیت الله دستغیب، ج 2، ص 297، انتشارات اسلامی، 1379 ه.ش.
3 . گناهان زبان، محمدعلی صفری، ص 368، چاپ فرهنگ، 1361.
پی نوشت ها:
[1] کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتاب الاسلامیه، ج 2، ص 323، باب البذاء.
[2] . کافی، همان، ج 2، ص 326، باب البذاء.
[3] . محدث نوری، مستدرک الوسائل، کتاب حج، باب 139.
[4] . اصول کافی، ج 4، ص 17.
آثار سوء دنیوی و اخروی فحاشی را نام ببرید؟آیا انسانهای فحاش به بهشت می روند؟ / مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم