ایران پرسمان - اعتماد / « ضروریات مهار تورم » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته جعفر گلابی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دامنه تخریب‌های تورمی تا کجا امتداد می‌یابد؟
امروز تورم چنان اهمیتی یافته است که بدون اغراق می‌توان نوسان آن را در همه شؤون اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی تعیین‌کننده دانست. تورم مستقلا مخرب و خسارت‌بار است اما استمرار آن تا سست کردن پایه‌های اجتماع پیش می‌رود و اگر روزی این پدیده جامعه‌ای را به ورطه هلاک برساند نباید تعجب کرد. استمرار تورم بالا مثل زلزله‌ای می‌ماند که قدرت پس لرزه‌هایش کم نمی‌شود و زلزله‌زدگان نمی‌توانند به زندگی عادی خود بازگردند و همه چیز در حالت تعلیق قرار می‌گیرد و حتی زندگی را جدا زیر سوال می‌برد. تورم مثل زلزله است با این تفاوت که خرابی‌هایش فورا اتفاق نمی‌افتد ولی جامعه را چنان از درون می‌خورد که هر بادی و هر اتفاق و حادثه‌ای می‌تواند شهری از خرابی تحویل دهد. هم‌اکنون می‌توان انواع ناهنجاری‌های موجود در جامعه را به فزایندگی و استمرار تورم نسبت داد و از هیبتش جدا هراسناک شد. اگر نارضایتی گسترده‌ای در میان مردم دیده می‌شود، اگر آمار طلاق و اعتیاد وبزهکاری عدد‌های بالایی را نشان می‌دهد، اگر افسردگی تا توده‌ای شدن پیش می‌رود، اگر آمار مهاجرت نه تنها نخبگان که افراد عادی را دربرگرفته است و جامعه از درون در حال از دست دادن سرمایه‌های مادی و معنوی خود است باید یقه تورم را گرفت و هزار نفرین نثارش کرد. با تورم بالا و مداوم مردم امکان زندگی عادی را نخواهند داشت و حتی برای ازدواج فرزندان‌شان نمی‌توانند برنامه‌ریزی کنند. اگر یارانه عظیمی که از طریق بنزین به مردم تعلق می‌گیرد، نبود و تورم می‌توانست سراغ حامل‌های انرژی هم برود، قطعا در تعطیلات عید در واقعه‌ای بی‌سابقه خبری از مسافرت‌های نوروزی نبود و آن زمان می‌شد فهمید که گرانی شتابنده چه بلایی بر سر جامعه آورده است. با این حال و در هنگامه معرکه گرانی‌ها بسیاری از تریبون‌ها موضوع حجاب خانم‌ها را ضروری‌تر می‌دانند و حتی فرامین گوناگون صادر می‌کنند! به نظر می‌رسد در متن و حاشیه‌های گسترده تورم و مخرب بودن آن اختلافی وجود نداشته باشد، چنانچه صدای برخی اصولگرایان هم درآمده و در این زمینه گاهی دولت را با عتاب مورد انتقاد قرار می‌دهند، اما آنچه محل بحث است اینجاست که به‌رغم نظر قریب به اجماع اقتصادانان که تورم موجود در کشور ما بنیان سیاسی دارد، برخی اعتقاد دارند با بسیج امکانات دولت و اعمال سیاست‌های مقاومتی می‌توان بر روند رو به رشد تورم فائق آمد و حداقل آن را کنترل کرد! در واقع آنچه تاکنون مانع از درمان اساسی این درد دیرپا و ریشه کردن آن شده است نگاه سطحی و ساده‌انگارانه به تورم است. نگاهی که در ذیل آن تاکنون انواع سیاست‌ها و تصمیمات تکراری اتخاذ شده و شکست این سیاست‌ها تنها این تلقی را ایجاد کرده که تصمیمات ضروری به درستی اجرایی نشده‌اند و الا با عزمی راسخ و اراده‌ای محکم می‌توان جلوی گرانی‌ها را گرفت و مردم را قدردان خدمات تورم‌شکن و تاریخی کرد! متاسفانه افزون بر حوزه نظر در عمل هم با این معنا روبه‌رو هستیم ولی هیچ‌گاه به این واقعیت آشکار اذعان رسمی نشده است که در انزوای اقتصادی و زیر تیغ تحریم‌های ظالمانه و عدم نفوذ کامل و همه‌جانبه امنیت سرمایه‌گذاری امکان جلوگیری از تورم اساسا وجود ندارد. کنترل دایمی و نه مقطعی تورم مثل همه پدیده‌های عالم قطعا لوازمی دارد که عدم توجه به آنها کارساز نخواهد بود.
بر این اساس و با توجه به شعار سال 1402 انتظار می‌رود برای یک‌بار هم که شده ضروریات کنترل تورم در همه سیاست‌های کلی و کلان ملاحظه شوند و در داخل و روابط خارجی گشایش‌های تورم‌زدا اعمال شوند. اگر واقعا این معنا محقق شود چه بسا از زاویه کنترل تورم تغییرات ضروری در ساختارهای سیاسی و اجتماعی اعمال شوند و جامعه وارد روند امیدآفرین خود شود. دخالت مستقیم مردم در سرنوشت خود و جاری شدن اراده آنان در اداره کشور بدون صدها اما و اگر بی‌شک آغاز درمان اساسی تورم خواهد بود و نقطه عطفی در سیر تحولات کشور به وجود می‌آورد. با نافذ شدن رای و نظر مردم در همه امور افزون بر اتکا به خرد جمعی سلاح تحریم‌کنندگان کند خواهد شد. نفس برگزاری همه‌پرسی‌های آزاد اثر روانی عظیمی بر روابط اجتماعی داخلی و خارجی خواهد گذاشت همان‌گونه که در دوم خرداد سال 1376 شاهد آن بودیم. پیش و پس از تحکیم پایه‌های مردم‌سالاری در داخل کشور اتخاذ سیاست‌های تشنج‌زدا و دوری از اصطکاک‌های گاه و بیگاه و گسترش پایدار روابط خارجی از ضروریات یک اقتصاد مولد با پایه‌های مستحکم است. تاکید بر مهار تورم از این زاویه و جدیت در آن را نویدبخش گذر از انواع چالش‌های موجود است چه اینکه این معنا کاملا کلیدی و همه فهم است و هیچ دولتی قادر به تاویل آن و توجیه عدم دستیابی به ثبات قیمت‌ها نیست.
بازار
