چاپ

ایران پرسمان - آخرین خبر / لازم به گفتن نیست که ما مریخی هستیم و این‌‌جا مشاغل عجیبی داریم؛ مثل خواننده و گروه موسیقی. قدیما کسی‌‌که می‌‌خواست وارد فضای موسیقی بشه باید صدای خوب، حنجره عالی و نفس زیاد می داشت و البته تکنیک کار رو یاد می‌‌گرفت، اما از یک جایی به بعد همین‌‌که خوش‌‌عکس باشی و نرم‌‌افزار تقویت صدا بلد باشی کارت راه می‌‌افتاد. این‌‌گونه بود که «سیل بند» کارش رو در مریخ شروع کرد.
این بند موسیقی چنان کارش ناجور بود که موقع اجراشون حتی سیل هم توقف می‌‌کرد یا راهش رو کج می‌‌کرد که با صدای اینا مواجه نشه. اما خب بودن یک سری از نوجوانانی که پرده گوش‌‌شون از فلزات کمیاب سیاره ساخته شده بود و با شنیدن صدای اینا پاره نمی‌‌شد؛ برای همین به گروه علاقه‌‌مند شدن. «سیل بند» روزی 10 سئانس کنسرت می‌‌ذاره و برای این‌‌که گروه خسته نشه یا سی‌‌دی چیزهایی رو که خونده تو سالن پخش می‌‌کنه و ادای خوندن رو درمیاره یا حداکثر 3 ثانیه از ترانه رو می‌‌خونه و میکروفن رو می‌‌گیره طرف هوادارا تا اونا 57 ثانیه‌‌اش رو همخوانی کنن. بعدش دوباره 3 ثانیه می‌‌خونه و 57 ثانیه بروبچ شنونده زحمت کار رو می‌‌کشن. در اصل برخلاف قبل که مردم پول می‌‌دادن تو کنسرت خواننده براشون بخونه، حالا پول میدن همه با هم برای خواننده بخونن؛ البته که اون گوش نمیده. همخوانی طرفدارها همچین تعریفی هم نداره، چون هرکسی چیزی رو که از آهنگ تشخیص داده می‌‌خونه. بلیت‌‌های کنسرت سیل بند خیلی هم گرونه، جوری که فقط آرایشگرهای زنانه، ناخن‌‌کارها و اینفلوئنسرهای اینستاگرامی می‌‌تونن بلیت ردیف اول رو بخرن، ردیف دوم هم مخصوص برج‌‌سازها، فعالان بازار رمز ارز و فوتبالیست‌‌هاست. دکتر مهندس‌‌ها هم اگه بیان بلیت ردیف آخر رو می‌‌خرن.
دانیال دایی داووداینا
طنزپرداز