بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سیناپرس / سر و صدای پس زمینه مانند صدای پچ پچ در یک کافی شاپ یا صدای هواپیما یا ترافیک ممکن است سرعت مطالعه ما را کاهش دهد، اما طبق یافته های یک مطالعه روی خوانندگان روسی، این موضوع بر نحوه درک مغز ما از متن نوشته شده تأثیری ندارد.
 این مطالعه به بررسی اثرات نویز شنیداری و حواس‌پرتی‌های بصری مانند اشتباهات تایپی یا قالب‌ بندی ضعیف پرداخت. جالب اینجاست که محققان دانشکده عالی اقتصاد دانشگاه تحقیقات ملی روسیه دریافتند:برخورد با کلمات درهم و برهم سرعت خواندن را افزایش می دهد، احتمالاً به این دلیل که ما این فرآیند را آزاردهنده تر می دانیم و می خواهیم به سرعت خواندن را به پایان برسانیم.
به عنوان مثال، اگر از خود می ‌پرسید که آیا باید در حین کار پادکست یا موسیقی گوش دهید، این مطالعه نکات جالبی دارد. این پژوهش به ویژه بررسی کرد که چگونه می ‌توانیم سبک مطالعه خود را برای جبران نویز شنیداری یا بصری تغییر دهیم.
نینا زدوروا (Nina Zdorova) محقق زبانشناسی و همکارانش می نویسند: به طور کلی، مطالعات قبلی تأثیر مضر صداهای شنیداری و بصری بر روان خواندن و درک مطلب را گزارش کردند، اگرچه نتایج آنها متفاوت بود.
او می تفزاید: تاکنون، هیچ یک از مطالعاتی که به بررسی تاثیر نویز پرداخته اند، آن را در چارچوب تئوری های پردازش زبان ارزیابی نکرده اند. یکی از تئوری های پردازش زبانی که مورد بررسی قرار گرفت، مدل کانال پر سر و صدا بود، که معتقد است مغز ما با نگاه کردن به معنای تک تک کلمات بیشتر و به کل جملات کمتر با نویز سروکار دارد. سپس از کمی حدس و گمان هوشمند برای استنباط معنای کلی و روابط بین کلمات استفاده می کنیم.
برای اینکه ببینند خواندن با توجه به این مدل‌ها چگونه تحت تأثیر نویز قرار می ‌گیرد، محققان دو آزمایش را انجام دادند: یکی روی نویز شنیداری و دیگری روی نویز بصری که در این تحقیق از دستگاه های ردیابی چشم برای مطالعه روان خواندن و از آزمون های پیگیری برای قضاوت در مورد درک مطلب استفاده شد.
وقتی نوبت به تست نویز شنوایی رسید، صدای پچ پچ پس‌زمینه باعث شد که افراد قبل از اتمام خواندن، مدت بیشتری را صرف نگاه کردن به بخش کلیدی جملات کنند. این زمان اضافی می تواند نویز را جبران کند، به این معنی که درک جمله تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
در تست نویز بصری درک مطلب ثابت باقی ماند در حالی که سرعت خواندن افزایش یافت. این با توجه به مطالعات قبلی کمی گیج‌کننده است، اما محققان فکر می ‌کنند که شرکت کنندگان فقط می‌ خواستند کار را به سرعت به پایان برسانند چراکه با صدای بصری که باعث حواس ‌پرتی می شود، ناراحت‌ می‌شوند.
محققان می نویسند: در هر دو آزمایش، ما مشاهده کردیم که زمان کل خواندن طولانی تر با افزایش دقت جملات غیرقابل قبول همراه بود. این یافته توسط مدل پردازش به اندازه کافی خوب پیش‌بینی شده و نشان می ‌دهد که پردازش مبتنی بر معنایی به اندازه کافی خوب سریع‌تر از پردازش الگوریتمی مبتنی بر نحو است.
محققان در پایان می‌ نویسند: ما نمی ‌توانیم تأیید کنیم که نویز اتکا به معناشناسی را افزایش می ‌دهد. این کانال پر سر و صدا و مدل های پردازش دلیل کافی نیست، بلکه به تحقیقات بیشتر در مورد این موضوع نیاز دارد.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.