بزرگنمايي:

ایران پرسمان - سیناپرس / آیا تا به حال آرزو کرده اید یکی از شخصیت های اصلی فیلم های جنگ ستارگان باشید؟ بسیاری از ما که حد اقل در دهه سوم زندگی خود هستیم، در مورد بریدن اجسام با یک نور سبز روشن (یا آبی) در یک کهکشان بسیار دور خیال‌پردازی کرده‌ایم.
دیزنی حتی در سال 2018 یک پتنت برای یکی از این دستگاه‌ها منتشر کرد، اگرچه «دستگاه شمشیر با تیغه قابل جمع شدن و روشنایی داخلی» کاملاً تصاویری از بریدن درهای انفجاری یا زره‌های سربازان فلزی فیلم های جنگ ستارگان را تداعی نمی‌کند.
این سؤال در این روز که روز رونمایی از اولین فیلم جنگ ستارگان است، مطرح می‌شود؛ آیا واقعاً می‌توان یک شمشیر نوری ساخت و اگر چنین است، چقدر از گرفتن آن در دستانمان و نصف کردن اجسام با آن فاصله داریم؟ پاسخ ممکن است شما را متعجب کند، اما ابتدا باید دقیقاً منظورمان را مشخص کنیم که وقتی می گوییم شمشیر نوری، منظورمان چیست و در این راه کمی علم هم یاد می گیریم.
برای ساختن یک شمشیر نوری آنطور که ما می شناسیم به چه چیزی نیاز دارید؟
شش وجه اساسی وجود دارد که یک شمشیر نوری باید آن را داشته باشد: باید هنگام استفاده روشن شود و بدرخشد، باید بتواند از یک جسم عبور کند، باید جمع شود، باید یک علامت شبیه به علامت تجاری ایجاد کند، شما باید بتوانید از میان نور آنها عبور کنید و از همه مهمتر، باید از قانون خونسردی پیروی کند. خبر بد این است که همه اینها به یکباره امکان پذیر نیست؛ حد اقل در حال حاضر . اما خبر خوب این است که همه آنها در حال حاضر به صورت جداگانه امکان پذیر هستند، حداقل در تئوری!
چقدر به این واقعیت نزدیکیم که بتوانیم از سلاح مورد علاقه جدای ها (جدای: شخصیت های دارای شمشیر نوری در فیلم های مذکور) استفاده کنیم؟
دو مانع اصلی برای حرکت ما در اطراف یک شمشیر نوری دقیق با صفحه نمایش وجود دارد: سوخت و دوئل. با فرض اینکه ما همچنان از اصل جریان آرام پیروی می کنیم، می توانیم با یافتن سوختی با چگالی بالا و دمای سوزاندن بالا، به یک پرتو درخشان و دمای ذوب فولاد برسیم. اولی را می‌خواهیم تا بتوانیم سوخت را در یک سیلندر کوچک قابل شارژ مانند باتری نگه داریم و دومی را لازم داریم تا بتوانیم از در های فلزی و موانع دیگر عبور کرده و با شمشیرمان آنها را بشکافیم.
 استیلن یا نفت سفید که سوخت جت یا موشک هم هست می‌توانند کاندیدای خوبی باشند، زیرا استیلن در دستگاه‌های برش پلاسما استفاده می‌شود و نفت سفید در برنامه آپولو ناسا، انسان‌ها را روی ماه قرار داده است. با این حال، اینها هنوز کاملاً با خواسته ی ما مطابقت ندارند. استیلن آنقدر متراکم نیست که بتوان آن را در چیزی در ابعاد باتری ذخیره کرد و برای مدت زمان طولانی به یک مخزن بزرگ از آن نیاز دارید. از طرف دیگر نفت سفید دارای دمای سوختن نسبتاً پایینی است، به این معنی که برای بریدن فلز با مشکل مواجه می شود.
سپس مساله توانایی عبور از تیغه مطرح می شود، زیرا شما به یک ماده محکم نیاز دارید که بتواند به طور همزمان فشارهای دمای بالا را تحمل کند و با یک دشمن مرگبار مبارزه کند. حدس من برای تحقق این طرح، هسته مرکزی یک ماده با نقطه ذوب بالا است، مانند آلیاژ کاربید هافنیوم تانتالیوم، که می تواند به صورت تلسکوپی با شعله با دمای بالا از پیشرانه و مخلوط سوخت گسترش یابد و فرض تیغه ی تابناک شمشیر ما را واقعی جلوه دهد.
خبر خوب این است که علم مدرن در این زمینه جهش هایی دارد. تحقیقات مداوم در مورد سوخت‌های با چگالی بالا و غنی از انرژی و مواد مقاوم در برابر استرس به این معنی است که ما اکنون بیش از هر زمان دیگری به تولید یک شمشیر نوری واقعی نزدیک شده‌ایم. تنها سوالی که باید بپرسید این است که رنگ شمشیر نوری مورد علاقه تان سبز باشد یا قرمز؟