بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روزنامه جوان / «باید پیام قدرت ارسال کنیم» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم مصطفی قربانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
افزایش حجم لفاظی‌ها و تهدید‌های دشمنان علیه جمهوری اسلامی ایران و طرح صریح این خواسته از سوی دشمن مبنی بر قبول ایران برای ورود به مذاکرات تحت فشار و پذیرش شرایط طرف مقابل، در حالی است که جمهوری اسلامی ایران هرگونه مذاکره تحت فشار و درواقع، ورود به میز مذاکره در عین حفظ و گسترش تحریم‌ها و فشار‌های ضدایرانی را با قاطعیت رد کرده است. در نقطه مقابل، دشمن نیز تهدید کرده که در صورت مذاکره نکردن، ایران با اقدام نظامی از سوی دشمن مواجه خواهد شد. 
با توجه به آنچه گفته شد، اکنون سؤال این است که جمهوری اسلامی ایران چگونه باید با این وضعیت مواجه شود. در پاسخ باید گفت که نوع کنش و واکنش جمهوری اسلامی ایران باید به گونه‌ای باشد که ضمن خودداری از ارسال هرگونه پیام ضعف به طرف مقابل، با اتخاذ مواضع مستحکم و حتی انجام برخی اقدامات، طرف مقابل را در لاک دفاعی فرو ببرد تا هرگونه فرصت اندیشیدن به تهدید ایران را از دشمن سلب کند. 
درواقع، باید با کنشگری قدرت‌مندانه و ترسیم واقعی اراده تسلیم‌ناپذیر جمهوری اسلامی ایران، خطای محاسباتی طرف مقابل اصلاح شود، بدین ترتیب که دشمن متوجه شود که تهدید جمهوری اسلامی ایران، به مثابه بازی کردن با دم شیر است. برای این منظور لازم است تا ضمن نمایش توانایی‌های راهبردی نظامی و باقی گذاشتن دشمن در ابهام راهبردی، تهدید انجام عملیات وعده صادق 3 به صورت حقیقی برجسته شود و همان‌گونه که طرف مقابل، حمله به ایران را طی یک مانور شبیه‌سازی کرد، در یک مانور باید حمله به دشمن شبیه‌سازی شده و بلکه فراتر از این، عینی‌سازی و معتبرسازی شود. 
در عین حال، وحدت و انسجام ملی و یک‌صدایی در برابر تهدید دشمنی که امروزه ایران را دست‌بسته و تسلیم می‌خواهد، نیز باید مدنظر قرار گیرد. ضمن اینکه در حوزه روابط خارجی نیز باید با تسریع در توسعه مناسبات با کشور‌های شرقی و همسایه و همچنین، تسریع در فعال و شکوفاسازی ظرفیت‌هایی، چون ظرفیت‌های کریدوری کشور، به طرف مقابل فهمانده شود که جمهوری اسلامی نه تنها معطل مذاکره نیست و مذاکره تحت فشار را هم نمی‌پذیرد، بلکه قادر است تا با فعال‌سازی گزینه‌های بدیل در روابط خارجی خود، نقش امریکا و اروپای سلطه‌گر را از دایره روابط خارجی خود کم‌رنگ سازد. بر این اساس، صدور پیام قاطع مبنی بر رد هرگونه مذاکره تحت فشار با دشمن بی‌چشم و رو، یک سیاست درست می‌باشد، زیرا در این مذاکره‌ای که مدنظر دشمن است، نه تنها قرار نیست مسئله‌ای از ایران حل شود، بلکه قرار است تا با تحکم و زورگویی، حوزه‌های قدرت جمهوری اسلامی ایران نیز تهی شود. اساس تلاش دشمن در تأکید بر مذاکره نیز در اصل یک نوع تهدید نرم‌افزاری برای تحت تأثیر قرار دادن دستگاه محاسباتی لایه‌هایی از جامعه ایران است که تصور می‌کنند حالا که دشمن خواهان مذاکره است، چرا نباید با او مذاکره کرد! غافل از اینکه تأکید ترامپ بر مذاکره در برهه کنونی، باتوجه به پیش‌شرط‌هایی که او برای مذاکرات تعیین کرده است، صرفاً یک اسم رمز برای تخلیه حوزه‌های راهبردی قدرت جمهوری اسلامی ایران است. 
بازار
با توجه به آنچه گفته شد، در حالی که دشمن در میدان واقعیت نتوانسته و نمی‌تواند مانع توسعه قدرت جمهوری اسلامی ایران شود، در جنگ شناختی و با تهدید نرم‌افزاری تلاش می‌کند تا با تلاش برای تسلیم‌سازی ایران قوی در برابر خود، به اهداف شوم خود در برابر ایران دست یابد. بنابراین، ضمن بی‌توجهی به آنچه دشمن می‌گوید، روند توسعه قدرت جمهوری اسلامی ایران باید توسعه یابد و به‌ویژه باید هرگونه تهدید دشمن با تهدید و قدرت پاسخ داده شود تا خیال خام ضربه‌پذیری ایران از مخیله او زدوده شود.