بزرگنمايي:

ایران پرسمان - اعتماد / «دفاع در قالب توجیه» عنوان یادداشت روز در روزنامه اعتماد به قلم عباس عبدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در تاریخ 7 اردیبهشت یادداشت «مرز باج و وفاق» را در «اعتماد» نوشتم که تعریضی به آن دسته از سیاست‌های رسمی درباره وفاق بود که با باج دادن تلاقی پیدا می‌کرد و به‌ طور مشخص در نحوه تعامل دولت با نمایندگان مجلس به ویژه درباره انتصاب مسوولان اجرایی دولت بود. سه روز بعد پاسخی ازسوی مرکز رسانه مجلس نسبت به این یادداشت در روزنامه اعتماد منتشر شد که موجب تعجب گردید. مرکزی که وظیفه دفاع از صیانت مجلس را دارد، بدیهیات آن را انکار می‌کند و به جای صیانت و دفاع از نهاد مجلس، اقدام به توجیه کارهایی از نمایندگان می‌کند که شأن و منزلت نهاد قانون‌گذاری را از میان برده است و ربطی هم به وظایف نمایندگی آنان ندارد. به علت همین توجیه کردن‌ها است که مجلس در مسیر درست قرار نمی‌گیرد و کمترین میزان اعتماد مردم به نهادهای کشور به مجلس است. نهادی که ظاهرا باید از سوی مردم انتخاب شود و مورد اعتماد آنان باشد، کمترین حد از اعتماد را از طرف مردم به دست آورده است. البته نمایندگانی که اغلب آنان با آرای بسیار کم و بعضا تا 3درصد واجدین حق رای به مجلس بروند، بهتر از این نمی‌شوند و تقصیری هم ندارند، ولی مرکز رسانه مجلس وظیفه دارد که از اعتبار مجلس صیانت کند و نه آنکه نهاد قانون‌گذاری را در ذیل منافع بخشی از نمایندگان قرار دهد. در متن توجیهی مرکز رسانه، چندین بار یک نقد روشن را به عنوان هجمه به نهاد قانون‌گذاری وصف کرده است. به ‌طور کلی تا هنگامی که نقدها را هجمه بدانیم، هیچ‌گاه قادر به فهم محتوای نقد بیان شده نخواهیم شد. این نگاه فاجعه‌باری است که نقد را به منزله هجمه و تخریب بدانیم. درباره وزیر اقتصاد تردیدی نبود که هدف عزل او بود که در فضای گران شدن ارز جواب می‌داد، و الا سایر مسائل که پاسخ داده شد و تنها ترجیح دادند که از کنار پاسخ صریح دادن به همین یک مورد بگذرند که همه می‌دانیم برای چه بود و اصل ماجرا شکافته نشد. درباره دو فوریت طرح تغییر ساعت هم روشن است که با توجه به وضعیت برق دو فوریت آن ضروری بود، باید دو فوریت را تصویب می‌کردند، چون دولت درگیر تغییر ساعت رسمی یا تغییر ساعت اداری است و بسیار واضح بود که دو فوریت طرح بدیهی است حتی اگر بخواهند آن را رد کنند.
رد دو فوریت به معنای بی‌خاصیت کردن هدف دولت است. غیرمعقول است که نویسنده محترم متن مرکز رسانه مجلس این مساله بدیهی را متوجه نشده باشند و بدیهی است که این پاسخ در اصل درصدد توجیه عمل بخشی از نمایندگان است.
 بخش اصلی پاسخ مرکز رسانه بند 4 است که صریحا نوشته‌اند: «ادعای نادرست دخالت نمایندگان در عزل و نصب‌ها.» اگر این بند را در پاسخ خود نمی‌نوشتند، طبعا به سکوت برگزار می‌کردم، ولی این بند نشان داد که آگاهانه و عامدانه معانی کلمات را تغییر داده‌اند. دخالت نمایندگان در این کار چنان واضح و روشن است که هیچ عقل سلیمی آن را نمی‌پذیرد. مواردش را هم من در یادداشت‌های قبلی نوشته‌ام. متاسفانه وزرا چون قصد تقابل با نمایندگان را ندارند، حاضر نیستند موارد را به ‌طور رسمی اعلام کنند. به نظر من آقای پزشکیان باید در این باره قاطع برخورد کند و وزرا و روسای هلدینگ‌ها و استانداران را از گفت‌وگو با نمایندگان برای عزل و نصب‌ها و پذیرش فشارها و توصیه‌های آنان به کلی منع کند. چند وزیری که من تاکنون با آنان صحبت کرده‌ام به کلی ناامید از اصلاح این وضع هستند. مرکز رسانه با این پاسخ خود مسوولیت مستقیمی در این کار نمایندگان دارد. کسی هم حاضر نیست مطابق توصیه مرکز رسانه موارد دخالت‌ها را به هیات نظارت بر رفتار نمایندگان بدهد، چون چاقو دسته خودش را نمی‌برد. موثرترین راه انتشار عمومی آن است. حالا که کار به اینجا رسید توجه آن مرکز رسانه را به افشاگری‌های برخی از نمایندگان منصف علیه همکارانشان جلب می‌کنیم که از مخارج نجومی انتخاباتی آنان و ثروتی که نمایندگان اغلب فقیر پس از رسیدن به مجلس کسب کرده‌اند و فیلم این افشاگری‌ها در رسانه‌ها پخش شده است. مرکز رسانه مجلس موظف است که همزمان نیز پاسخی هم به ادعاهای آنان دهد. ادعاهایی که کیان نمایندگان را در بدترین وضع ممکن مورد سوال قرار داده‌اند.