بزرگنمايي:

ایران پرسمان - هم میهن / عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملین با اشاره به اینکه دولت پزشکیان تاکنون نتوانسته پاسخگوی نیاز و انتظارات جامعه ایران باشد، تاکید می‌کند که باید رویکرد خودترمیمی را در پیش بگیرد و آنچه در این رویکرد مهم است، توجه به مردم و رضایت عمومی آن‌هاست؛ چراکه آن‌ها صاحبان اصلی قدرت هستند.
گفتگوی حق شناس با هم میهن را در ادامه بخوانید:
‌استیضاح وزیر اقتصاد و در پی آن طرح استیضاح از وزیر راه و شهرسازی منجر به این شده است که مسئله «خودترمیمی کابینه» در روزهای اخیر مطرح شود. شما چقدر ترمیم کابینه را برای کابینه دولت پزشکیان ضروری می‌دانید؟
بازار
از نظر من دولت چهاردهم متناسب با نیاز جامعه و انتظاری که جامعه ایرانی از آقای پزشکیان دارد، شکل نگرفت و رویکرد وفاق، فضایی را به ایشان تحمیل کرد که شاید نتوانست آنگونه که باید به انتظارات جامعه رای‌دهندگان پاسخ دهد. قاعدتاً اگر می‌خواست رویکرد واقعی به مسئله وفاق داشته باشد باید بحث وفاق با جامعه را در دستور کار قرار می‌داد و سراغ نیروها و مدیرانی می‌رفت که مرزبندی‌های مشخصی با ناکارآمدی و فساد داشته باشند و سابقه روشنی در ارتباط با تعهد به انتظارات مردم داشته باشند.
فکر می‌کنم قبل از اینکه آقای پزشکیان بخواهد در دست‌اندازهایی که ممکن است توسط مجلس پیش روی ایشان گذاشته شود و دچار مشکلات ریشه‌ای شود و یا با بحث اجبار به کنار گذاشتن اعضای کابینه همچون آقای ظریف مواجه شود، خوب است که خود دولت بتواند با توجه به فاصله‌ای که از زمان شکل‌گیری دولت گرفته است، تغییر در دولت را در دستور کار قرار دهد و بتواند امکاناتی را فراهم کند که اولاً جلوی ناکارآمدی بیشتر را بگیرد، ثانیاً قدرت بیشتری به دولت بدهد و به خواسته‌های مردم پاسخ بدهد و در عین حال منسجم‌تر نیز باشد.
‌آقای پزشکیان زمانی که کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری شدند نگاهی را تعریف کردند که در راستای آزادی حقوق شهروندان، رفع فیلترینگ و رفاه اقتصادی و مواردی از این دست حرکت خواهند کرد، فکر می‌کنید چقدر از این نگاه محقق شده است وعدم تحقق این نگاه‌ها چقدر منجر به مطرح شدن ترمیم کابینه شد؟
فکر می‌کنم در هر صورت ترمیم کابینه ضرورت است و در عین حال شاید ناشی از هوشمندی باشد که از وی درخواست می‌شود. اگر دولت را برخاسته از رای ملت بدانیم، اولین نشانه و المانی که منتخب مردم باید مورد توجه قرار دهد، مسئله رضایت‌ها است. نمی‌توان چنین روندی را داشت که فرضاً در وزارت نیرو هم در تابستان مشکل انرژی وجود داشته باشد و هم در بهار و زمستان؛ این قاعده مورد قبول مردم نیست و باید توضیح داد که چرا چنین شرایطی وجود دارد.
یا در برخی از وزارتخانه‌های دیگر مدیر با فاصله زیاد با انتظارات مورد توقع در حال فعالیت است و حداقل انتظار این است که یک بازنگری و خودتنظیمی در دولت وجود داشته باشد و قبل از اینکه نسخه‌ای برایش بپیچند، خودش نسخه اصلاح و بهبود را بپیچد تا در دست‌اندازهای مخالفانِ تندرو گیر نکند و با یک قدرت بیشتری خدمت خود را ادامه دهد.
‌کدام بخش‌های دولت چهاردهم نیاز به ترمیم دارند؟
الان نمی‌توان خیلی به وزارتخانه مشخصی اشاره کرد اما فکر می‌کنم با گذشت نزدیک به هفت هشت ماه از عمر دولت، در یک بررسی و مراجعه‌ای به افکار عمومی و نظر کارشناسان بتوانند تشخیص دهند که چه قسمت‌هایی باید ترمیم شوند و چه اقداماتی را در پیش بگیرند.
‌برخی کارشناسان معتقدند که باید اجازه داد حداقل یک سال از عمر دولت بگذرد، آیا ترمیم زودهنگام آسیب‌زننده خواهد بود؟
فکر نمی‌کنم. زمانی که یک ماشین می‌خواهد حرکت کند و زمانی که بخشی از ماشین هماهنگ نباشد و منجر به فروپاشی آن شود دلیلی ندارد که صبر کرد تا زمان بگذرد، بلافاصله باید جلوی خرابی را گرفت. در دولت نیز همین است و سرعت عمل و سلامت مجموعه هم مقدم بر زمان‌بندی است.
‌با توجه به شرایطی که در آن قرار داریم و ایران در حال انجام مذاکرات با آمریکا است، تغییر ترکیب کابینه به صلاح است؟ و اگر ترمیم انجام شود چقدر چابک‌سازی انجام خواهد شد؟
معتقدم این دو سوژه به همدیگر ربطی ندارند؛ مذاکرات یک موضوع است و کارآمدی و پاسخ به نیاز نیز موضوع دیگری است. همانقدر که مذاکرات مهم است و به آن نیاز داریم، به کارآمدی هم نیاز داریم؛ اینها در عرض هم مورد توجه قرار می‌گیرند.
‌در دولت آقای رئیسی و روحانی هم شاهد ترمیم کابینه بودیم، فکر می‌کنید ترمیم‌هایی که در دولت‌های قبلی انجام شده است می‌تواند الگوی خوبی برای این دولت باشد و در مجموع اگر رئیس‌جمهور بخواهد دست به تغییرات بزند، الگوی قابل استناد مشخصی در کشور وجود دارد؟
از نظر من اتفاقات باید هدفمند باشد. ترمیم به معنای دستکاری نیست و به هر قیمتی هم نیاز به تغییر نیست، اگر قرار است که تغییری رخ دهد باید مشخص شود که یک عضو با دیگر اعضا ناهمساز است و یا یک عضو ناتوان و ناکارآمد است یا از سلامت لازم برخوردار نیست. وقتی که مشکلات احصا شود، متناسب با آن مشکل است که تغییر باید رخ دهد، در غیر این‌صورت تغییر را صرفاً تنها برای اینکه یک تغییر رخ داده باشد نمی‌خواهیم. لزوماً نمی‌توان ترمیم‌های دولت‌های قبل را الگویی برای ترمیم در دیگر دولت‌ها قرار داد و هر دولتی می‌تواند الگوی منحصربه‌فرد خودش را دنبال کند.
‌با این تعریف آقای پزشکیان بهتر است چه رویکردی را برای ترمیم دولت خود دنبال کنند؟
فکر می‌کنم مهمترین بحثی که در اینجا مطرح هست، در زمینه وفاق است و رئیس‌جمهور می‌تواند مسئله وفاق مردم با صندوق‌های رای را پیش روی خود داشته باشد و مدام به خود یادآوری کند که عملکردش باید به گونه‌ای باشد که در فرصت‌های بعدی مردم دوباره به وی اعتماد کنند و پای صندوق‌های رای بیایند. اعتماد مردم به دولت مسئله مهمی است که باید در نظر گرفته شود و بازگشت رضایت عمومی به دولتمردان را مهم بشمارند و در اعضای دولت ایشان نیز آنچه که مهم است حقوق مردم باشد؛ در واقع رضایت مردم مبنای تغییرات قرار گیرد چراکه مردم صاحبان اصلی قدرت هستند و این بالاترین اصل موفقیت است.