ایران پرسمان - ایسنا / پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل معتقد است نه اسلام‌آباد خواهان گسترش تنش چند بعدی است و نه دهلی‌نو به دلیل توجه به منافع و امنیت ملی تمایل دارد که دامنه تنش آنچنان گسترده شود.
پس از گذشته 2 هفته از آغاز تشدید تنش‌ها میان هند و پاکستان که بر اثر حمله تروریستی در نزدیکی شهر «پهلگام» در جامو و کشمیر تحت کنترل هند رخ داد و منجر به کشته شدن 26 نفر شد، دهلی‌نو چهارشنبه شب حمله موشکی خود به پاکستان را آغاز کرد. در واقع ارتش و نیروی هوایی هند ماموریت مشترکی به نام «عملیات سندور» را علیه آنچه زیرساخت‌های «تروریستی» در پاکستان و کشمیر تحت کنترل پاکستان خواندند، آغاز کردند.
این در حالی است که اسلام‌آباد می‌گوید نقاطی که هدف حمله قرار گرفتند، مناطق غیرنظامی بودند و حق واکنش را برای خود «در زمان و موقعیت مناسب» محفوظ دانست.
همچنین وزارت امور خارجه پاکستان در بیانیه‌ای تصریح کرد: «پاکستان حق دارد مطابق با ماده 51 منشور سازمان ملل متحد و مطابق با قوانین بین‌المللی، در زمان و مکان دلخواه خود به طور مناسب به اقدام هند پاسخ دهد.»
وزارت امور خارجه پاکستان در ادامه افزود: «اقدام تجاوزکارانه هند منجر به شهادت غیرنظامیان، از جمله زنان و کودکان شده است. این اقدام تجاوزکارانه همچنین تهدیدی جدی برای ترافیک هوایی تجاری ایجاد کرده است.»
در این بیانیه آمده است: «ما اقدام هند را که نقض آشکار منشور سازمان ملل، قوانین بین‌المللی و هنجارهای تعیین شده روابط بین دولتی است، به شدت محکوم می‌کنیم. در پی حمله پاهالگام، رهبری هند بار دیگر از هیولای تروریسم برای پیشبرد روایت ساختگی خود از قربانی بودن استفاده کرده و صلح و امنیت منطقه‌ای را به خطر انداخته است. اقدام بی‌ملاحظه هند، 2 کشور مسلح به سلاح هسته‌ای را به یک درگیری بزرگ نزدیک‌تر کرده است.»
همچنین وزیرخارجه آمریکا در گفت‌وگو با مشاوران امنیت ملی هند و پاکستان از دو کشور خواست خطوط ارتباطی بین خود را باز نگه دارند و از تنش اجتناب کنند.
«مارکو روبیو» در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «من از نزدیک اوضاع بین دو کشور را رصد می‌کنم. صحبت‌های دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا را بازگو می‌کنم و امیدوارم این درگیری به سرعت پایان یابد و روسای دو کشور به سمت یک راه حل صلح‌آمیز پیش بروند.»

حملات هند به پاکستان
جنگ همه‌جانبه محتمل نیست
«فرزاد رمضانی بونش» در گفت‌وگو با ایسنا در تحلیل خود از درگیری و افزایش تنش میان هند و پاکستان اظهار داشت: اگر به دقت مساله را بررسی کنیم و موضوع را از دیدگاه هند و پاکستان ببینیم؛ هند پاسخ و حمله شب گذشته را نوعی پاسخ به اقدامات پاکستان می‌داند و به نوعی خود را آغازگر درگیری و جنگ تلقی نمی‌کند. در واقع هند خود را محق می‌داند تا از منافع و امنیت ملی خودش دفاع کند. 
وی تصریح کرد: با این رویکرد هند با توجه به سیاست خارجی «نارندرا مودی» نخست‌وزیر این کشور و اهداف و امنیت ملی خود و برنامه‌هایی که در اقیانوس هند به اجرا گذاشته است، خود را بازیگر مسلط و برتر در برابر پاکستان ارزیابی می‌کند. 
این پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل همچنین بیان کرد: در مقابل پاکستان با توجه به نوع ائتلاف و اتحادی که با چین دارد، معتقد هستند نباید در مقابل هند کوتاه آمد و در برابر حملات آن‌ها به منافع و امنیت ملی در کشمیر به ویژه در حوزه آبی نگاه آفندی هند ایستاد،‌ از این منظر اگر به آینده نگاه کنیم با توجه به پیشینه رویکرد گذشته دو کشور و وقوع جنگ‌های متعدد به نظر نمی‌رسد در کوتاه مدت و یا میان مدت شاهد جنگ همه‌گیر و یا همه جانبه میان هند و پاکستان باشیم. 

حمله هند به کشمیر
هند و پاکستان به دنبال تنش بیشتر نیستند
رمضانی بونش در ادامه اظهار کرد: حملاتی که شب گذشته در کشمیر اتفاق افتاد بیانگر افزایش تنش در روابط دو کشور است اما واقعیت این است که نه اسلام آباد خواهان گسترش تنش چند بعدی است و نه هند به دلیل توجه به منافع و امنیت ملی تمایل دارد که دامنه تنش آنچنان گسترده شود.
وی خاطرنشان کرد: بنابراین مهم‌ترین سناریویی که می‌تواند مد نظر باشد تداوم تنش در مرزهاست که هندی‌ها به نوعی می‌خواهند با پاسخ خود توپ را در زمین پاکستان بیاندازند، اما اگر این حملات ادامه یابد پاکستان نیز دست به حملات گسترده در خاک هند می‌زند و هندی‌ها در مقابل عمل انجام شده قرار می‌گیرند و ناچار به پاسخ خواهند بود. 
این پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل با بیان این‌که بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی در شرایط فعلی مایل نیستند که تنش میان هند و پاکستان ادامه یابد، گفت: تنش در روابط هند و پاکستان از حوزه مناطق مرزی به تمام کشور و حتی به منطقه برسد. 
رمضانی بونش درباره پیامدها و آسیب‌های ناشی تداوم تنش میان هند و پاکستان به ویژه در سطح منطقه اظهار داشت: این مساله پیامدهای چندلایه و چند بعدی سیاسی، امنیتی، ژئوپلیتیکی،‌ مهاجرتی و...را در بر خواهد داشت و چه بسا تمام کشورهای منطقه، ایران،‌ کشورهای عربی، چین، آسیای مرکزی و جنوبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علاوه بر این‌که با توجه به جمعیت بالای هند و پاکستان مساله مهاجرت می‌تواند اتفاق بیافتدو کشورهای منطقه متاثر از این موضوع باشند.