بزرگنمايي:

ایران پرسمان - دنیای اقتصاد /متن پیش رو در دنیای اقتصاد منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
رابرت فرانسیس پرووُست که روز پنج‌شنبه به‌عنوان دویست‌و شصت‌ و هفتمین پاپ کلیسای کاتولیک روم انتخاب شد و نام پاپ لئو چهاردهم را برای خود برگزید، نخستین پاپ از ایالات متحده است. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، تصمیم 133 کاردینال رای‌دهنده که در پایان دومین روز رای‌گیری در کلیسای سیستین، این باور دیرینه را که رهبران کلیسا هرگز پاپی را از یک ابرقدرت جهانی که از قبل نفوذ قابل توجهی در امور جهانی دارد، انتخاب نمی‌کنند، به چالش کشید. او که نام پاپ لئو چهاردهم را برای خود برگزیده، همانند فرانسیس به کمک به فقرا و مهاجران متعهد است. او زمانی رهبر فرقه مذهبی خود، اوتینی‌ها بود که اعضای آن به ساده‌زیستی و خدمت به نیازمندان شهره‌اند.
او در نخستین سخنرانی خود به‌عنوان پاپ خطاب به جمعیت حاضر در میدان سنت‌پیتر، به زبان ایتالیایی گفت: «ما باید با هم به دنبال این باشیم که چگونه یک کلیسای مبلغ باشیم، کلیسایی که پل می‌سازد، گفت‌وگو می‌کند و همیشه مانند این میدان با آغوش باز پذیرای دیگران است.» او به‌عنوان یک آمریکایی، در موقعیت منحصر به فردی قرار دارد که در مقابل کاتولیسیسم محافظه‌کار و پرانرژی در کشور خود بایستد و با قدرت در برابر دیدگاه ستیزه‌جویانه دولت ترامپ که خود را یک مسیحی معتقد می‌داند، ایستادگی کند. ماه‌ها پیش از آنکه کاردینال پرووُست به مقام پاپی برسد، یک حساب کاربری در شبکه‌های اجتماعی به نام او، از جی‌دی. ونس، معاون رئیس‌جمهور انتقاد کرد. ونس در فاکس‌نیوز ادعا کرده بود که الهیات مسیحی می‌تواند عدم پذیرش مهاجران و غریبه‌های نیازمند را توجیه کند؛ زیرا در واقع مراقبت از خانواده را در اولویت قرار می‌دهد. این حساب کاربری در ایکس پست گذاشت که «جی‌دی ونس اشتباه می‌کند: عیسی از ما نمی‌خواهد که عشق خود به دیگران را رتبه‌بندی کنیم.»
با وجود ریشه‌های آمریکایی‌اش، او چندزبانه است. پاپ لئو که متولد شیکاگو و 69ساله است به‌عنوان یک روحانی که فراتر از مرزها شهرت دارد، شناخته می‌شود. وب‌سایت خبری رسمی واتیکان او را نه به عنوان نخستین پاپ از ایالات متحده، بلکه به‌عنوان دومین پاپ از قاره آمریکا معرفی کرد. او به مدت دو دهه در پرو خدمت کرد؛ جایی که اسقف و شهروند پرو شد، سپس به رهبری جامعه مذهبی بین‌المللی خود، فرقه سنت اوتین ارتقا یافت. 
در زمان پاپ فرانسیس، او یکی از تاثیرگذارترین سمت‌های واتیکان را بر عهده داشت و دفتری را اداره می‌کرد که اسقف‌ها را در سطح جهان انتخاب و مدیریت می‌کرد. این امر او را به گزینه‌ای جذاب برای «کوریای روم» تبدیل می‌کند. بوروکراسی قدرتمندی که بر کلیسا حاکم است، پس از پاپ فرانسیس، نیاز به کسی داشت که این نهاد را بشناسد و قدر آن را بداند و ادامه‌دهنده راه او در جهت بوروکراسی‌زدایی‌اش باشد. او سال گذشته به وب‌سایت خبری رسمی واتیکان گفت که «قرار نیست اسقف شاهزاده کوچکی باشد که در قلمرو پادشاهی خود نشسته است، بلکه قرار است به‌طور واقعی فروتن باشد، به مردمی که به آنها خدمت می‌کند نزدیک باشد، با آنها همراه شود، با آنها رنج بکشد و به دنبال راه‌هایی باشد که بتواند پیام انجیل را در میان قوم خود بهتر اجرا کند.» او که اغلب به‌عنوان فردی محتاط و دوراندیش توصیف می‌شود، احتمالا از نظر سبکی از پاپ فرانسیس فاصله خواهد گرفت. 
هوادارانش معتقدند که او به احتمال زیاد روند مشورتی را که توسط فرانسیس آغاز شده است، برای گنجاندن افراد غیر روحانی در برخی جلسات با اسقف‌ها، ادامه خواهد داد. در گردهمایی محرمانه‌ای که با شکاف‌های ایدئولوژیک همراه بود، او بین کسانی که می‌خواستند هم دستور کار فراگیر اما گاه تحریک‌آمیز پاپ فرانسیس را ادامه دهند و هم کسانی که ترجیح می‌دهند به مسیری محافظه‌کارانه‌تر و متمرکز بر خلوص عقیدتی بازگردند، احتمالا نماینده‌ متعادلی به‌حساب می‌آمد. کشیش مارک آر.فرانسیس، همکلاسی سابق کاردینال پرووست که شاخه آمریکایی کلیسای سنت ویاتور، یک فرقه مذهبی را در شیکاگو اداره می‌کند، گفت: «او آدم خودنمایی نیست.» پدر فرانسیس گفت: «او فردی بسیار متعادل و سنجیده است که به نوعی با بحران به خوبی برخورد می‌کند. این بحران او را دستپاچه نمی‌کند. او همه‌چیز را به خوبی بررسی می‌کند و رهبری بسیار پایداری ارائه می‌دهد.»
او بخش زیادی از زندگی خود را در خارج از ایالات متحده گذرانده است. او در سال1982 در سن 27سالگی در رم به مقام کشیشی رسید و دکترای خود را در رشته حقوق کلیسایی از دانشگاه پاپی سنت توماس آکویناس که آن هم در رم است، دریافت کرد. در پرو، او مبلغ مذهبی، کشیش محلی، معلم و اسقف بود. به‌عنوان رهبر اوتینی‌ها، از فرقه‌های مختلف در سراسر جهان بازدید کرد و به زبان‌های اسپانیایی و ایتالیایی صحبت می‌کند.
 فرانسیس در پی گسترش تنوع جغرافیایی سلسله مراتب کلیسا بود و کاردینال‌های جدید زیادی را منصوب کرد، برخی از کشورهایی که قبلا هرگز چنین کاری نکرده بودند، در مراسم انتخاب پاپ جدید حضور داشتند. فرانسیس در سال2023 به کاردینال پرووست کلاه قرمز خود را اهدا کرد و او را به یکی از اعضای اخیر کالج کاردینال‌هایی تبدیل کرد که او را انتخاب کردند. طبق یک معاهده دیپلماتیک، او باید قبل از اینکه بتواند اسقف چیکلایو، شهری در شمال غربی کشور شود، به‌عنوان شهروند پرو پذیرفته می‌شد. در طول دوران اسقفی‌اش در آنجا، او مرتبا از جوامع دورافتاده بازدید می‌کرد. یولاندا دیاز، معلم و عضو کلیسای چیکلایو گفت که او افراد غیر روحانی را در کارهای اجتماعی روحانی مشارکت می‌داد. او گفت: «به جای اینکه فکر کند کار مردم رفتن به کلیسا است، می‌خواست کلیسا به مردم اختصاص یابد.» 
خواهر دایان برگانت که در کلاس‌های کتاب مقدس در اتحادیه الهیات کاتولیک در شیکاگو به او درس می‌داد؛ جایی که او در سال1982 مدرک کارشناسی ارشد الهیات را دریافت کرد، گفت که او یک «دانشجوی سطح بالا» و آرام بود. او گفت که وقتی دهه‌ها پس از دوران دانشجویی‌اش او به مقام کاردینال رسید، بلافاصله به ایمیل تبریکی که برایش فرستاده بود پاسخ داد و از او به خاطر کمکش در پیشرفت الهیات تشکر کرد. در گذشته، پاپ لئوی چهاردهم لحن متفاوتی نسبت به پاپ سلف خود در قبال افراد همجنس‌گرا داشت؛ اما فعلا مشخص نیست که او چه برخوردی با این مساله خواهد داشت. 
در سخنرانی سال 2012 خود خطاب به اسقف‌ها، پیش از سخنان پاپ فرانسیس، کاردینال پرووست از اینکه رسانه‌های خبری غربی و فرهنگ عامه «همدردی با باورها و اعمالی را که با انجیل در تضاد هستند» ترویج می‌دهند، ابراز تاسف کرد. او به «سبک زندگی همجنس‌گرایانه» و «خانواده‌های متشکل از شرکای همجنس و به فرزند گرفتن کودکان از سوی آنها» به‌شدت انتقاد کرده بود. او به‌عنوان اسقف در چیکلایو، با طرح دولت برای افزودن آموزه‌های جنسیتی به مدارس مخالفت کرد. او به رسانه‌های خبری محلی گفت: «ترویج ایدئولوژی جنسیتی گیج‌کننده است؛ زیرا به دنبال ایجاد جنسیت‌هایی است که وجود ندارند.»
بی‌اعتنا به سو‌ء‌استفاده جنسی در کلیسا
کاردینال پرووست، مانند بسیاری از کسانی که در نهایت او را انتخاب کردند، به دلیل نحوه برخوردش با کشیشان متهم به سوءاستفاده جنسی، مورد انتقاد قرار گرفته است. در شیکاگو، مدافعان قربانیان سوءاستفاده جنسی می‌گویند که دفتر او به مدرسه کاتولیک مجاور هشدار نداده بود؛ چراکه یک کشیش سال‌ها پسران جوان را مورد آزار و اذیت قرار داد، اما وی هیچ اقدامی نکرده بود. این در حالی است که از سال 2000 وی در یک کلیسای مجاور ساکن شده بود. کاردینال پرووست، به‌عنوان رئیس فرقه اوتینی‌های غرب میانه در آن زمان، انتقال کشیش به صومعه را تایید کرده بود. 
کشیش آلخاندرو مورال آنتون، جانشین کاردینال پرووست به‌عنوان رهبر اوتینی‌ها در رم گفت: دوستانش می‌گویند او آرام و فروتن است، به صومعه اوتینی‌ها در رم سر می‌زند تا با کشیشان این فرقه غذا بخورد و همیشه ظرف‌هایش را خودش می‌شست. کشیش میشل فالکون، 46ساله، کشیشی از فرقه سنتاوتین که پیش از این توسط کاردینال پرووست رهبری می‌شد، گفت که مربی و دوست او سبک رهبری مشارکتی داشت و بسته به‌شرایط می‌توانست انعطاف‌پذیر باشد. او ممکن است برای یک مراسم عشای ربانی امپراتوری لباس‌های بسیار رسمی بپوشد؛ درحالی‌که برای یک کلیسای محلی لباس‌های غیررسمی‌تری بپوشد. او به خاطر بازی تنیس و طرفدار بیسبال بودنش شناخته می‌شود و حتی قوانین آن را برای برخی از دوستان ایتالیایی و هموطنان اوتینی‌اش با شوق توضیح می‌دهد. با این حال، پدر فالکون گفت: «با پاپ فرانسیس فرق دارد. شور و اشتیاق او به آن سطوح نمی‌رسد.»
بازار