بزرگنمايي:

ایران پرسمان - کیهان /متن پیش رو در کیهان منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
روزنامه شیدای مذاکره به هر قیمت با ترامپ می‌گوید نباید از دولت ترامپ به خاطر تقلا برای تغییر نام خلیج‌فارس متنفر بشویم!
بازار
«هم‌میهن» در مقاله‌ای سخیف و موهن و مبتذل با عنوان « تله‏ نام جعلی/دفاع از هویت ملی نباید با نفرت‏‌پراکنی آمیخته شود» نوشت: در ایران خیلی‌ها متعجب‌اند که چرا ترامپ تصمیم گرفته به نام خلیج عربی در آمریکا رسمیت ببخشد، آن هم در شرایطی که مذاکراتی میان ایران و آمریکا در جریان است و ترامپ بارها از ایران به نیکی یاد کرده است. با این حال در ایران در مورد این که چه واکنشی باید نشان داده شود به نظر می‌آید اتفاق نظر وجود دارد و آن هم عبارت است از این که چون این مسئله مانند بسیاری از مسائل دیگر ناموسی است باید به شدیدترین شکل ممکن با آن برخورد شود؛ حتی ممکن است برخی در این شرایط به قطع مذاکرات و افزایش تنش بیندیشند.
از آنجا که طبق تجربه تاریخی شخصیت ملی ایرانی، احساسی و آرمان‌گراست، مطرح کردن بحث خلیج عربی می‌تواند تله‌های احساسی پیش روی توسعه ایران را بگشاید. دانستن این که چرا ترامپ این کار را کرد برای ذهنیت ملی ایرانی ممکن است دشوار باشد. از نظر ایرانیانی که آرزو دارند «فروغ دیده حق‌باوران» باشند سیاست چیزی نیست جز جست‌وجوی حقیقت، در حالی که تقریباً در همه کشورهای توسعه‌یافته جهان سیاست چیزی نیست جز جست‌وجو برای منافع.
در واقع در حالی که ممکن است خیلی از ایرانی‌ها از رفتار ترامپ متعجب باشند، خیلی از مردم جاهای دیگر هم از ایرانی‌ها متعجب‌اند که چرا انتظار دارند وقتی منافع آمریکا اقتضا کند، وقتی پول‌های سعودی و سایر کشورهای ثروتمند عربی می‌تواند در آمریکا سرمایه‌گذاری شود، ترامپ باید به تاریخ وفادار باشد؟ مگر او تاریخدان است؟ یا این که یک روشنفکر و پژوهشگر است؟ ترامپ مثل هر سیاستمدار دیگر وکیل مردم کشور خود است و وظیفه دارد منافع موکلین خود را دنبال کند. پس ترامپ دشمنی ذاتی با ایران، مردم ایران، یا حتی جمهوری اسلامی ایران ندارد. 
نویسنده می‌افزاید: «در پاسخ به سؤال چه باید کرد؟، در واقع باید کاری کرد که ایران هم مثل امارات و عربستان جذاب شود و منافع ملی این کشورها مستلزم خودداری از رنجش دولت و مردم ایران باشد و این فقط در مورد آمریکا و قدرت‌های جهانی نیست، حتی کشورهای عربی هم باید احساس کنند مطرح کردن اسم خلیج عربی می‌تواند سرمایه‌های آن‌ها در داخل ایران یا جاهای دیگر را به خطر بیندازد. وقتی منزوی باشیم، وقتی منافع دیگران با منافع ما گره نخورده باشد، آن دیگران دور هم می‌نشینند و بین هم توافق می‌کنند که به خلیج‌فارس بگویند خلیج عربی. پس از آن دیگر هیچ اهمیتی ندارد که ما بین خودمان چه می‌گوییم.
علاوه‌بر این شاید اصلاً مطرح شدن نام خلیج عربی در شرایط حاضر صرفاً یک اقدام نمادین نبوده و تلاشی باشد برای انزوای بیشتر ایران. در واقع برای آن‌هایی که مخالف عادی شدن سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران هستند دستاورد ملموس داشته باشد. در رأس آن‌ها می‌تواند اسرائیل باشد که در هفته‌های اخیر دچار شکست عشقی در رابطه خود با آمریکای ترامپ شد. به همین دلیل ممکن است مطرح کردن نام جعلی برای خلیج‌فارس تنها یک دغدغه نمادین ناسیونالیست عربی نبوده و یک تله بوده باشد.
درنتیجه، ضمن مخالفت منطقی با نام جعلی و حاکمیت امارات بر جزایر سه‌گانه، باید از نفرت‌پراکنی نسبت به آمریکا، عربستان، امارات، روسیه، چین، سایر کشورهای عربی، و سایر کشورهایی که ممکن است ادعاهای ما را نپذیرند خودداری کنیم تا ابتدا بتوانیم سرمایه‌های آن‌ها را جذب کنیم تا بعد بتوانیم تهدید کنیم که مطرح کردن ادعاهای غیرمنطقی نمادین می‌تواند برای سرمایه‌های واقعی آن‌ها خطرناک باشد. این موضوع در شرایط کنونی، در مورد آمریکا و به‌ویژه در مورد ترامپ اهمیت بیشتری دارد.
ترامپ یک بار زلنسکی را از کاخ سفید بیرون انداخت، اما رئیس‌جمهور اوکراین به خاطر منافع ملی کشورش بر خشم خود غلبه کرد و توانست ورق را به نفع خود برگرداند: او قرارداد مواد معدنی را با آمریکا امضا کرد تا کمک‌های آمریکا در جنگ اوکراین مقابل روسیه قطع نشود. به نظر می‌رسد در سیاست خارجی، زلنسکی الگوی بهتری است تا شوونیست‌های احساسی آرمانگرا».
درباره این یادداشت مبتذل گفتنی است که اولاً غیرت و حساسیت ملی، عین عقلانیت و عزت است و نه رفتاری احساسی یا شوونیستی. نویسنده در این‌جا در واقع زیرآب اعتراض به خباثت دولت آمریکا را می‌زند. ثانیاً ادعای اینکه فلان دشمنی دشمنان «تله است»، به رویه‌ای جاری در میان غربگرایان تبدیل شده و آنها واکنش و اقدام متقابل به شرارت دولت‌های اوباما و بایدن و ترامپ و حتی رژیم منحوس اسرائیل را رد کرده و در واقع به دشمن این چک سفید امضا را داده‌اند که خیالتان راحت! هر غلطی خواستید مرتکب بشوید و نگران واکنش ما نباشید!
ثالثاً این هم رذالت دیگری است که نویسنده پایمال کردن حقوق دیگر ملت‌ها را توسعه‌یافتگی یک کشور وانمود می‌کند و حال آن که همین حالا متحدان آمریکا در اروپا و کانادا نسبت به یاغیگری و بی‌قانونی‌های ترامپ ابراز انزجار می‌کنند.
رابعاً آیا ابراز نوکری سعودی‌ها یا برخی مقامات اوکراینی موجب شد تا ترامپ از یاغی‌گری و هنجار شکنی نسبت به آنها دست بکشد و مثلاً عنوان گاو شیرده را به سعودی‌ها اطلاق نکند یا زلنسکی آماده امضاب قرارداد واگذاری نیمی از معادن کشورش را تحقیر نکند؟!
خامساً کدام عقلانیت و کرامتی می‌گوید ناموس و عزت ملی خود را فعلاً حراج کنید تا آمریکا را فریب بدهید تا بعداً بتوانید به او در موارد مشابه اعتراض کنید؟!
سادساً این تعبیر که «زلنسکی به خاطر منافع ملی کشورش بر خشم خود غلبه کرد و توانست ورق را به نفع خود برگرداند: او قرارداد مواد معدنی را با آمریکا امضا کرد تا کمک‌های آمریکا در جنگ مقابل روسیه قطع نشود»، از اساس دروغ است. به غارت دادن نیمی از معادن کمیاب کشور خود کجایش منفعت ملی است؟ بماند که به اذعان تحلیلگران آمریکایی مانند مرشایمر، جنگ اوکراین، شیطنت آمریکا برای گرفتار کردن روسیه ولو به قیمت ویرانی اوکراین بود.
یادآور می‌شود سردبیر هم‌میهن، شهریور 1399 با اشاره به تحقیر رئیس‌جمهور صربستان از سوی ترامپ، در نشریه صدا نوشته بود: «از نگاه منتقدان، عکسی که ترامپ از مذاکره‌‌کننده می‌پسندد، این است: همچون برّه‌‌ای در مذبح و برده‌‌ای در مسلخ. آیا اقداماتی از این جنس را باید مایه شرمساری دانست؟ فرض کنیم سیاستمدار صرب همچون متهمی در اتاق بازجویی و حتی یک برده در مقابل همتای آمریکایی نشسته؛ اگر منافع چنین اقتضایی کند، باید این اقدام را تمسخر کرد،
 یا عقلانیتی سیاسی خواند؟»!