بزرگنمايي:

ایران پرسمان - ایسنا / روز پنجشنبه، کمیته فضا، علم و فناوری مجلس نمایندگان ایالات متحده با دانشمندان تشکیل جلسه داد تا در مورد یک موضوع نسبتا هیجان‌انگیز بحث کنند. این موضوع که اگر یک سیارک خطرناک را در مسیر برخورد با زمین شناسایی کنیم، ناسا چه کاری می‌تواند انجام دهد؟ با توجه به تمام هیاهوهای اخیر در مورد سیارک 2024 YR4 که با احتمال قابل توجهی از برخورد به سیاره ما نزدیک می‌شد، پیش از اینکه دانشمندان موقعیت آن را اصلاح کرده و آن را بی‌خطر تشخیص دهند، این موضوع مورد اهمیت است. 
بیشتر گفتگوهای روز پنجشنبه پیرامون ماموریت نقشه‌برداری از اجرام نزدیک به زمین (NEO) آژانس فضایی ناسا بود که باید قابلیت‌های تشخیص سیارک‌های خطرناک را به طور کلی تا حد زیادی بهبود بخشد. با این حال، تلاش‌های زیادی نیز برای پرداختن به موضوع اصلی وجود داشت: دولت ترامپ اخیرا اعلام کرده است که قصد دارد بودجه اصلی ناسا را ‌برای سال مالی آینده 24 درصد کاهش دهد. این در حالی است کاهش پیشنهادی بودجه برنامه‌های علمی این آژانس که شامل فعالیت‌های دفاع سیاره‌ای آن نیز می‌شود حتی عمیق‌تر و برابر با 47 درصد است. این کاهش بودجه «بزرگترین کاهش بودجه ناسا در یک سال در تاریخ آمریکا» خواهد بود.
به نقل از اسپیس، نماینده والری فوشی (Valerie Foushee) (دموکرات از کارولینای شمالی) در جریان جلسه استماع گفت: اگر این طرح بودجه ناچیز دولت ترامپ تصویب شود، ناسا را ‌در مسیر بی‌اهمیتی قرار می‌دهد. این طرح امنیت اقتصادی و ملی ما را تهدید می‌کند، رهبری و فضای ایالات متحده را به دشمنان ما واگذار می‌کند و رقابت‌پذیری و جایگاه ما را در صحنه جهانی به خطر می‌اندازد. این یک موضع استراتژیک است که من به سادگی نمی‌توانم آن را بپذیرم.
نقشه برداری اجرام نزدیک به زمین چیست؟
ناسا می‌گوید ماموریت نقشه برداری اجرام نزدیک به زمین توسط یک تلسکوپ فضایی که به یافتن سیارک‌هایی که می‌توانند برای زمین تهدیدآمیز باشند، انجام خواهد یافت. این گام بزرگ بعدی ناسا در ارتقای دفاع سیاره‌ای کشور است که در سال 2022 با ماموریت دارت (DART) به طور ویژه برای عموم مطرح شد.
دارت که مخفف آزمایش تغییر جهت سیارک دوگانه (Double Asteroid Redirection Test) است، یک فضاپیما را برای برخورد با سیارکی به نام دیمورفوس (Dimorphohos) که به دور یک سیارک بزرگتر به نام دیدیموس (Didymos) می‌چرخید، ارسال کرد. واضح است که هیچ‌کدام از این دو سیارک زمین را تهدید نمی‌کردند و این فقط یک ماموریت اثبات مفهوم بود. هدف این بود که ببینیم آیا می‌تـوان با یک برخورد، مسیر دیمورفوس را به دور دیدیموس تغییر داد یا خیر. اگر چنین باشد، نشان می‌دهد که می‌توان روزی یک فضاپیما را به یک سیارک واقعا تهدیدآمیز فرستاد تا آن را از مسیر برخورد احتمالی با زمین منحرف کرد. دارت به خوبی کار کرد.
ماموریت نقشه‌برداری از اجرام نزدیک به زمین یک اقدام پیشگیرانه برای دفاع سیاره‌ای است. این ماموریتی خواهد بود که سیارکی را که ممکن است بخواهیم یک فضاپیمای دارت را به آن بکوبیم، شناسایی می‌کند.
نیکولا فاکس (Nicola Fox)، مدیر وابسته به اداره ماموریت‌های علمی ناسا، در این جلسه گفت: ما هیچ جرم آسمانی بزرگی را نمی‌شناسیم که خطر قابل توجهی برای برخورد با زمین در 100 سال آینده داشته باشد، با این حال، موارد بسیار بیشتری برای یافتن وجود دارد.
او افزود: این ماموریت توانایی ناسا را ‌در کشف و سپس تعریف اندازه و مدار سیارک‌ها برای درک خطری که واقعا برای ما ایجاد می‌کنند، بهبود می‌بخشد. یافتن این سیارک‌های بالقوه خطرناک همچنان اولویت اصلی برنامه دفاع سیاره‌ای ناسا است.
یکی از امیدوارکننده‌ترین جنبه‌های این ماموریت این است که می‌تواند اجرام نزدیک به زمین را از طریق مادون قرمز مشخص کند. طول موج‌های مادون قرمز برای چشم انسان و اکثر فناوری‌های انسانی قابل مشاهده نیستند. آنها معمولا به عنوان امضاهای حرارتی در نظر گرفته می‌شوند. به عنوان مثال، آتش‌نشانان می‌توانند از طول موج‌های مادون قرمز برای درک توزیع آتش در یک ساختمان در حال سوختن استفاده کنند.
این استراتژی تشخیص در مقایسه با روش‌های سنتی که معمولا بر اساس بازتاب نور خورشید از یک سیارک انجام می‌شوند، بهتر عمل می‌کنند. در واقع، مشکل تکیه بر نور خورشید برای شکار سیارک‌های خطرناک با انفجار سیارک چلیابینسک بر فراز روسیه در سال 2013 که به بسیاری از ساختمان‌ها آسیب رساند و بیش از 1000 نفر را زخمی کرد، آشکار شد.
نماینده برایان بابین (Brian Babin) که در حال حاضر به عنوان رئیس کمیته فضا، علوم و فناوری مجلس نمایندگان فعالیت می‌کند، در جریان جلسه استماع گفت: این انفجار انرژی معادل حدود 440 کیلوتن TNT آزاد کرد، بیش از 30 برابر نیروی بمب هیروشیما، که باعث شکستن پنجره‌ها، زخمی شدن هزاران نفر و میلیون‌ها دلار خسارت مالی در روسیه شد. از آنجا که سیارک از جهت خورشید نزدیک شده بود، توسط تلسکوپ‌های زمینی قابل شناسایی نبود و ردیابی نشد.
فاکس گفت، اگرچه ماموریت کاوش اجرام نزدیک به زمین هنوز قادر به شناسایی سیارک احتمالا خطرناکی که مستقیما از جهت خورشید می‌آید، نخواهد بود، اما امکان مشاهده سیارک‌های نزدیک به زمین را در نزدیکی ستاره ما فراهم می‌کند.
ایمی ماینزر (Amy Mainzer)، محقق اصلی ماموریت و استاد دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، در طول جلسه دادرسی گفت: این به ما کمک می‌کند تا اجرام، از جمله بخش تاریک جمعیت سیارک‌ها، که فکر می‌کنیم تقریبا 35 تا 40 درصد یا بیشتر از جمعیت آنها را تشکیل می‌دهد، پیدا کنیم. همچنین به ما در اندازه‌گیری‌ها کمک می‌کند.
متیو پین (Matthew Payne)، مدیر مرکز سیارات کوچک، در طول جلسه دادرسی گفت: ما مدارهای تمام 38 هزار سیارک نزدیک به زمین شناخته شده فعلی، از جمله بیش از دو و نیم هزار مورد بالقوه خطرناک را ردیابی می‌کنیم که برخورد هر یک از آنها ویرانگر خواهد بود.
فاکس می‌گوید که ماموریت کاوش اجرام نزدیک به زمین باید تا سال 2028، شاید زودتر، آماده پرتاب باشد، اما البته این با فرض این است که این ماموریت بودجه مورد نیاز خود را دریافت کند.
اسناد بودجه کاخ سفید برای سال 2026 نشان می‌دهد که کاهش‌های پیشنهادی می‌تواند منجر به تعطیلی مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در مریلند شود. چشم‌انداز تعطیلی چنین مرکز تحقیقاتی کلیدی آژانس، دانشمندان را نگران می‌کند و این موضوع در طول جلسه استماع مطرح شد.
از فاکس پرسیده شد که اگر مرکز تحقیقات ایمز ناسا در سیلیکون ولی، که نقش حیاتی در دفاع سیاره‌ای ایفا می‌کند، تعطیل شود، چه اتفاقی خواهد افتاد.
فاکس توضیح داد: اگر این مرکز دیگر قادر به انجام ارزیابی نباشد، آنچه از دست خواهیم داد، در واقع توانایی ارائه مشاوره تخصصی اولیه به آژانس مدیریت اضطراری فدرال است.
پین گفت که در حال حاضر، مرکز سیاره‌های کوچک تحت تاثیر کاهش‌های پیشنهادی قرار نگرفته است؛ ماینزر گفت که او مطمئن نیست که این کاهش‌ها چگونه ممکن است بر عملیات کاوش سیارک‌های نزدیک به زمین تاثیر بگذارد. او همچنین تاکید کرد که آموزش دانشمندانی مانند خودش برای رهبری چنین ماموریت مهمی چقدر می‌تواند پرهزینه باشد.
فاکس با تکرار این عدم قطعیت گفت: ما منتظر بودجه کامل رئیس جمهور هستیم تا بتوانیم اولویت‌ها را در جهتی که ممکن است از مأموریت‌ها حمایت شود یا نشود، مشاهده کنیم.
نماینده زوئی لافگرن (Zoe Lofgren) (دموکرات-کالیفرنیا) در طول جلسه استماع گفت: واضح است که دفاع سیاره‌ای از بسیاری از آژانس‌های فدرال ما استفاده می‌کند. اکنون، اینکه آیا آن آژانس فدرال به کار خود ادامه می‌دهد و اینکه آیا تخصص آن ادامه می‌یابد، مورد بحث است. او افزود که سایر دستورات تحریک‌شده توسط ترامپ، مانند اخراج گسترده کارمندان و برنامه‌های استعفای معوق، باعث فرار مغزها می‌شوند.
برای مثال، دستورهای اجرایی اخیر منجر به اخراج سریع بیش از 800 کارمند اداره ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) شده است که بر بلایای طبیعی مانند طوفان‌ها نظارت می‌کنند و الگوهای آب و هوایی روزانه را پیش‌بینی می‌کنند. برنامه استعفای معوق نوعی روش غیرمستقیم برای اخراج کارمندان است و در صورت ترک داوطلبانه، به آنها حقوق تا یک ماه خاص پیشنهاد می‌شود.
نماینده جورج وایتسایدز (George Whitesides) (دموکرات از کالیفرنیا)، که پیش از این در ناسا در سمت رهبری کار می‌کرد، در طول جلسه استماع گفت: یک سوال بسیار منطقی این است که آیا ناسا در واقع باید با توجه به خطر فاجعه‌بار برای کشور و تمدن ما، پول بیشتری را صرف نظارت و دفاع از سیارک‌ها کند؟ همانطور که چندین عضو پیش‌تر اشاره کرده‌اند، رهبری ما در این زمینه، مانند بسیاری از حوزه‌های علوم فضا و زمین، اکنون به دلیل کاهش‌های پیشنهادی بودجه ناسا و همچنین بودجه سایر آژانس‌های علمی در معرض خطر است.
پین گفت: ما در مورد تاثیراتی صحبت می‌کنیم که می‌توانند کل یک منطقه را از بین ببرند، یک کشور را ویران کنند یا سیاره زمین را نابود کنند. و می‌دانید، این چیزی است که می‌توانیم در مورد آن کاری انجام دهیم. در واقع، این یک فاجعه طبیعی است که اگر تحقیقات خود را انجام دهیم، 100 درصد قابل پیشگیری است.
اینکه دقیقا چگونه ممکن است استراتژی‌های دفاع سیاره‌ای ما تحت تأثیر قرار گیرند، به جزئیات بودجه ترامپ بستگی دارد که هنوز منتشر نشده است. اگر کاخ سفید واقعا بودجه این تلاش‌ها را کاهش دهد، ممکن است نیاز باشد ناسا برای ردیابی سیارک‌های نزدیک به زمین به شرکای جهانی تکیه کند.
فاکس می‌گوید: اگر همه ما نتوانیم در مورد یک جرم بزرگ که به سمت سیاره ما می‌آید متحد شویم، پس در مورد چه چیزی می‌خواهیم متحد شویم؟