ایران پرسمان - ایسنا / افرادی که گزینه «بی‌صدا» تلفن همراه را انتخاب می‌کنند، ویژگی‌های روانشناختی مشابهی دارند و اکنون محققان دانشگاه «کیونگ هی» (Kyung Hee)، کره جنوبی دریافتند که چگونه تلفن‌های همراه بی‌صدا می‌توانند کلید سلامت ذهن در محل کار باشند.
محققان در این آزمایش 114 شرکت‌کننده را ارزیابی کردند که به‌طور تصادفی به گروه آزمایش یا گروه کنترل اختصاص داده شده بودند. افراد گروه آزمایش به مدت چهار هفته از اپلیکیشن ذهن آگاهی استفاده کردند، در حالی که گروه کنترل استفاده از این اپلیکیشن را تا نیمه دوم تحقیق، مدت هشت هفته، به تعویق انداختند. ارزیابی‌ها قبل از برنامه، در پایان چهار هفته و دوباره در هفته هشتم انجام شد و نتایج به دست آمده از تحقیق شامل فرسودگی شغلی، استرس ادراک‌شده، مشارکت در کار، ذهن‌آگاهی و سرزندگی بود.
بازار ![]()
این تحقیق مزایای واضحی را برای برنامه ذهن‌آگاهی، با کاهش استرس و افزایش تمرکز در بین شرکت‌کنندگان ارائه کرده و برخی از مهم‌ترین نتایج مربوط به شرکت‌کنندگانی بود که در کنار استفاده از این برنامه، تغییرات گسترده‌تری در سبک زندگی خود مانند بی‌صدا کردن تلفن‌هایشان ایجاد کردند و نتایج تحقیقات روان‌شناسی می‌گوید که این انتخاب، گویای بسیاری از حقایق است.
تلفن‌های همراه بی‌صدا و فضای شخصی
طبق گزارش سایت گیدیتینگ، بر اساس آزمایش‌های دانشگاه تگزاس که «فرار مغز» نامیده می‌شود، حتی وجود یک تلفن بی‌صدا روی میز افراد، ظرفیت شناختی آنان را کاهش می‌دهد. شرکت‌کنندگانی که تلفن‌هایشان در اتاق دیگری بود، در آزمون‌های استدلال، بالاترین امتیاز را کسب کردند اما افرادی که تلفن‌هایشان حتی در حالت بی‌صدا در معرض دید بود، کمترین امتیاز را کسب کردند.
افرادی که دستگاه‌های تلفن همراه خود را بی‌صدا می‌کنند، اغلب آنها را کنار می‌گذارند و ظرفیت شناختی و فضای کاری آرام را بازیابی می‌کنند. این انتخاب، نشان‌دهنده احترام به مرزهای شخصی است زیرا آنان تصمیم می‌گیرند چه زمانی تماس برقرار شود، نه اینکه اجازه دهند صدای زنگ تلفن، لحظه‌های زندگی آنان را تعیین کند. با گذشت زمان، دوستان و همکاران نیز یاد خواهند گرفت که منتظر پاسخ باشند.
محققان تخمین زدند که افراد پس از یک وقفه ایجاد شده با زنگ تلفن همراه، ممکن است 23 دقیقه و 15 ثانیه طول بکشد تا تمرکز کامل خود را بازیابند و این، هزینه‌ای است که کاربران تلفن بی‌صدا مشتاق اجتناب از آن هستند.
زندگی امروز مملو از تعاملات خرد است که احساس فوریت ایجاد می‌کنند و بی‌صدا کردن اعلان‌ها، به مغز می‌آموزد که موارد فوری را از موارد دیگر تشخیص دهد. هنگامی که این عادت شکل می‌گیرد، ذهن موراد تمرکز طولانی‌تری را پیش‌بینی می‌کند و پروژه‌هایی که قبلا متوقف می‌شدند، اکنون در زمان کوتاه‌تری به اتمام می‌رسند.
بی‌صدا کردن هشدارها، کشش مداوم به صفحه نمایش را از بین می‌برد و فضایی برای تمرین تنفس عمدی به جای کشیدن انگشت روی صفحه ایجاد می‌کند. از آنجا که تلفن همراه برای مواقع اضطراری در دسترس خواهد بود، کاربر این مزیت را حفظ اما صداهای اضطراب‌آور را حذف می‌کند.
پزشکان اظهار کردند که اولین قدم در هر پروتکل آموزش توجه، کاهش محرک‌های خارجی است و محیط ساکت این کار را حتی قبل از شروع مراقبه انجام می‌دهد. هنگامی که مغز سکوت را با تنفس مداوم مرتبط می‌کند، حالت ساده دور از دسترس بودن، آرامش را نشان می‌دهد. دیگران نیز متوجه این تفاوت می‌شوند و این افراد را افرادی بی‌شتاب و کم‌حرف توصیف می‌کنند که تحت فشار، کمتر دچار اضطراب می‌شوند.
تلفن‌های بی‌صدا استرس را کاهش می‌دهند
سروصدا، حتی زمانی که پیام بی‌اهمیت است، بدن را برای واکنش آماده می‌کند. گلوریا مارک، استاد انفورماتیک در دانشگاه کالیفرنیا گفت: نتایج تحقیقات نشان داده است که حواس‌پرتی می‌تواند منجر به استرس بیشتر، خلق وخوی بد و بهره‌وری کمتر شود. خاموش کردن صدای زنگ تلفن همراه، سیستم عصبی را از جریان مداوم هشدارها محافظت می‌کند و باعث می‌شود که ضربان قلب و کورتیزول برای مدت طولانی‌تری پایین بمانند.
سایت ارث گزارش کرد، کاربران تلفن‌های بی‌صدا می‌دانند که صدا چقدر راحت افکارشان را می‌رباید، بنابراین محیط‌هایی را ایجاد می‌کنند که از اهدافشان پشتیبانی می‌کند. به عبارت ساده، آنان این آزمایش را روی خودشان انجام داده‌اند و محیطی را که به آنان کمک می‌کند تا با قصد و نیت در طول روز حرکت کنند، حفظ کرده‌اند.
همین بینش آنان را راهنمایی می‌کند تا زمان خواب را تنظیم، پیاده‌روی‌های تاملی را برنامه‌ریزی و ساعات مطالعه را بدون استفاده از صفحه نمایش تعیین کنند. ساکت نگه داشتن تلفن همراه، تغییر رفتاری کوچک با پیامدهای روانشناختی گسترده و بیانگر خودکنترلی آگاهانه است که از پهنای باند شناختی محافظت می‌کند، به ریتم‌های درونگرا احترام می‌گذارد، ذهن آگاهی را پرورش می‌دهد، مرزها را تقویت می‌کند و وقار اجتماعی را نشان می‌دهد.
نتایج تحقیق کنونی در نشریه «کامپیوترها در رفتار انسان» (Computers in Human Behavior) منتشر شده است.