بزرگنمايي:

ایران پرسمان - روز 26 آذر ماه روز حمل و نقل عمومی است؛ موضوعی که توسعه و تجهیز آن یک امر واجب برای تهران و دیگر کلان شهرهای ایران زمین است.

اما چرا حمل و نقل عمومی این‌قدر لازم و ضروری است؟ 
برای درک این امر بهتر است نگاهی به سرگذشت پایتخت بیاندازیم و درسی از تاریخ تورق کنیم.
وضعیت این روزهای تهران در زمینه آلودگی وضعیت امروز و دیروز نیست، بلکه سالهاست آلودگی هوا مهمان تهرانی‌هاست؛ وضعیتی که ناشی از عوامل مختلف نظیر موقعیت جغرافیایی شهر، ازدیاد جمعیت، تردد بیش از اندازه خودرو شخصی و از همه مهمتر نبود سیستم کارا، روان و توسعه یافته حمل و نقل عمومی است. 
آری؛ تهران سالها می شود دست به گریبان این آلودگی است اما هر بار دستگاه ها، سازمان ها و یا ارگان‌ها از وظایف خود شانه خالی کرده اند، قوانین نادیده انگاشته می شوند و حمل و نقل عمومی به بوته فراموشی سپرده می شود تا هر سال وضعیت بدتری شاهد باشیم.
غافل از آنکه روزی فرا خواهد رسید که دیگر دیر است...
در سال 1952 در 5 دسامبر مه دود غلیظی ناشی از سوخت زغال سنگ شهر لندن را فرا گرفت ، 12 هزار را نفر به کام مرگ کشاند و بیش از صد هزار نفر بیمار شدند. آن روز سیاه سبب شد قوانین سخت و محکمی در زمینه هوای پاک به اجرا در آید و امروز شاهد هستیم که لندن دیگر یکی از شهر های آلوده به شمار نمی آید.
حال چرا این مثال را آوردم! آلودگی لندن هم تا حدودی ناشی از موقعیت جغرافیایی آن است که در فصل سرما پدیده اینورژن (وارونگی دما) در آن اتفاق می افتد. تهران هم دچار این عارضه است.
نادیده انگاشتن یک سری قوانین در حوزه محیط زیست چنین فاجعه ای را رقم زد و اگر ما نیز قوانین را جدی نگیریم چنین روزی انتظار ما را می کشد.
در تهران آلودگی هوا رابطه مستقیم با عدم توسعه حمل و نقل عمومی دارد. از جمله قوانین صریح در قانون هوای پاک نیز تجهیز و توسعه حمل و نقل عمومی است. امری که سالهاست از سوی دولت ها فراموش شده و متاسفانه در 4 سال گذشته مدیریت شهری نیز وقعی به آن نهاده نشد.
در سال 1396 تهران در رتبه 13 آلوده ترین شهرهای جهان بود و متاسفانه در سال جاری در چند نوبت رتبه یک این آمار را به خود اختصاص داد. در حالی که اگر مدیریت گذشته اندکی به این موضوع توجه می کرد امروز چنین وضعی نداشتیم. ( در سال 96 بیش از 7 هزار اتوبوس تحویل مدیریت شهری شد اما در سال 1400 کمتر از 3 هزار دستگاه اتوبوس فعال تحویل گرفته شد).
حمل و نقل عمومی همچنان که به طرز قابل ملاحظه ای می تواند استفاده از خودرو شخصی را کاهش دهد سبب صرفه جویی در سوخت و در نتیجه تلطیف هوا نیز خواهد شد. بر اساس اعلام شرکت ملی پالایش و پخش فراورده های نفتی مصرف سوخت روزانه در مهر ماه سال جاری بالغ بر 102 میلیون لیتر در کشور بوده است. این در حالی است که بر اساس اعلام مدیریت شرکت بهره برداری مترو تنها استفاده از این روش حمل و نقل انبوه بر در هفت ماه ابتدایی سال سبب صرفه جویی بیش از 140 میلیون لیتری در مصرف بنزین تنها در شهر تهران شدت است. 
لذا در می یابیم استفاده از مدها و روش‌های حمل و نقل عمومی البته با توسعه و تجهیز ناوگان صرفه جویی در سوخت و متعاقبا کاهش آلاینده ها را در پی خواهد داشت که این امر در تلطیف هوا و نیز محیط زیست سالم و پاک تر بسیار مفید و اثر بخش تر خواهد بود. استفاده از حمل و نقل عمومی یعنی استفاده کمتر از خودرو شخصی و این یعنی آلایندگی کمتر.
در کنار این موارد توجه به هوشمند سازی در حمل و نقل و میزان دسترسی شهروندان به مد های حمل و نقل عمومی نیز می تواند مفید به فایده باشد. موضوعی که باز هم در مدیریت گذشته مغفول ماند.
تهران روزهای آلوده ای را طی می کند تهران دیگر نفس ندارد پس بهتر است توسعه حمل و نقل عمومی در اولویت اول دولت و نهاد های دخیل قرار گیرد تا همچون پمپاژ کننده خون به رگ‌های دود گرفته شهر عمل کند و راه نفس شهر را باز کند.
تهران نیازمند حمل و نقل عمومی است.
انتهای پیام/