بزرگنمايي:

ایران پرسمان - خراسان / «زیارت؛ سفر آسان یا آزمون صبر؟ » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم وحید تفریحی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
شبیه «دژاوو» می ماند! انگار تمام این اتفاقات را یک بار که نه چندین بار دیده ای و با همان شکل و وضعیت دوباره تکرار می شود! پیک زیارتی و بازهم مشکلات عدیده مردم در تهیه بلیت برای سفر به مشهدالرضا(ع). زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا(ع)، نه‌تنها یک سفر مذهبی، بلکه یک نیاز روحی و فرهنگی است. 
اما در ایام پیک زیارتی مانند دهه کرامت، مشکلاتی مانند کمبود بلیت قطار و پرواز، قیمت‌های نجومی اقامتگاه‌ها و ازدحام بیش‌ازحد، این سفر معنوی را به چالشی سخت تبدیل می‌کند. امسال نیز بسیاری از زائران با مشکلات جدی در تهیه بلیت قطار و یا پرواز به مقصد مشهد در ایام دهه کرامت و یا برخی قیمت های نجومی در حوزه اقامت مواجه شدند؛ مسئله‌ای که نیازمند راهکارهای فوری و بلندمدت است، پیشنهادهای مشخصی هم می توان مطرح کرد از جمله تشکیل «ستاد ویژه تسهیل سفرهای زیارتی» با حضور تمام ذی‌نفعان برای هماهنگی بهتر، سرمایه‌گذاری روی خطوط ریلی پرسرعت به مشهد برای کاهش فشار بر پروازها و افزایش ظرفیت خدمات ریلی، اطلاع‌رسانی شفاف درباره ظرفیت‌های موجود و زمان‌بندی فروش بلیت‌ها به زائران و .... اما به عقیده نگارنده مشکل اصلی این‎جاست که ما داریم مشکلات و موانع در مسیر زیارت آسان را مثل یک مسئله ریاضی حل می‌کنیم. می‌گوییم اگر تعداد قطارها را زیاد کنیم، اگر چند هتل دیگر بسازیم، مشکل حل می‌شود. اما غافلیم از این‎که زیارت یک پدیده زنده و پویاست، نه یک معادله خشک ریاضی. حقیقت این است که مشکل فقط کمبود قطار یا هتل نیست. مشکل اصلی، نگاه سنتی به مدیریت سفرهای زیارتی است. ما هنوز هم فکر می‌کنیم با اضافه کردن چند قطار یا پرواز در ایام خاص می‌توانیم این حجم از تقاضا را مدیریت کنیم. غافل از این‎که تعداد زائران بیشتر شده، انتظارات تغییر کرده و روش‌های سفر هم تحول یافته است. شاید بهتر باشد به جای انبوه‌سازی خدمات در چند روز خاص، به فکر توزیع متوازن تقاضا در طول سال باشیم. مثلاً چرا باید همه بخواهند دقیقاً در دهه کرامت به مشهد بروند؟ مگر زیارت در دیگر ماه‌های سال ثواب کمتری دارد؟ این‎جا نقش نهادهای فرهنگی و متولی پررنگ می‌شود، اگر بتوانند با برنامه‌های تشویقی، زائران را به سفر در فصول کم‌تردد ترغیب کنند، هم از فشار روی سیستم کاسته می‌شود، هم تجربه بهتری برای زائران ایجاد می‌شود. از طرف دیگر، چرا باید همیشه دنبال راه‌حل‌های کلان و پرهزینه باشیم؟ گاهی راه‌حل‌های ساده‌تری هم وجود دارد. مثلا در حوزه اقامت چرا از همان ظرفیت‌های بزرگ مردمی استفاده نکنیم؟ این‌ها سرمایه‌های واقعی‌اند که می‌توان رویشان حساب کرد. مردم مشهد که همیشه نشان داده‌اند میزبانی را خوب بلدند، اگر سازوکاری وجود داشته باشد که خانواده‌های مشهدی بتوانند به راحتی زائران را برای چند شب اسکان دهند، بخش بزرگی از مشکل اقامت زائران حل می‌شود.
زیارت باید سفر آرامش باشد، نه آزمون صبر و تحمل. وقتی زائری از همان ابتدای سفر با استرس بلیت و دردسر رزرو اقامت دست به گریبان باشد، چطور می‌تواند به یک زیارت دلنشین و معنوی دست یابد؟ شاید وقت آن رسیده که به جای تکرار هرساله همان مشکلات و همان راه‌حل‌های موقت، نگاه‎مان را به مدیریت سفرهای زیارتی عوض کنیم. نگاهی که در آن به جای انبوه‌سازی خدمات در ایام خاص، به فکر توزیع هوشمندانه تقاضا در طول سال باشد. نگاهی که در آن از ظرفیت‌های مردمی هم استفاده شود. نگاهی که در نهایت، زیارت را برای همه آسان‌تر کند.