ایران پرسمان - ایسنا / دانشمندان در مطالعه‌ای جدید نشان دادند که مغز افراد مبتلا به اختلال «روان‌آزاری»(Psychopathy) چه شباهت‌هایی با یکدیگر دارد.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که «روان‌آزارها» در ساختار مغز خود شباهت‌هایی با یکدیگر دارند که با دیگر افراد جامعه متفاوت است. این کشف می‌تواند در توسعه درک ما از این اختلال شخصیتی و چگونگی درمان آن بسیار حیاتی باشد.
بازار ![]()
«روان‌آزاری» نوعی اختلال شخصیت است که مهم ترین نشانه‌های آن عدم حس پشیمانی، نداشتن همدلی، جسارت بالا، نترس بودن، کاریزماتیک بودن و جذابیت سطحی است. این افراد از کاریزما و جذابیت سطحی خود استفاده می‌کنند تا وارد انواع جمع‌ها شوند و سایرین را مورد هدف قرار می‌دهند و برای منفعت شخصی خود از آنان سوء استفاده می‌کنند. این افراد بسیار حساب شده عمل می‌کنند تا به خواسته خود برسند. بر خلاف تصور، سایکوپاتی همیشه با خشونت همراه نیست و عده کمی با خشونت آنچه را می‌خواهند به دست میاورند، اما مجرمان مکرر متخلف خشونت خانگی و قتل عمد، نشانه‌های سایکوپاتی را به همراه دارند.
به نقل از ساینس‌آلرت، این مطالعه به سرپرستی دانشمندان «موسسه پژوهشی یولیش»(Jülich) و «دانشگاه فنی آخن»(RWTH Aachen) در آلمان انجام شده است. آنها در این مطالعه، اسکن‌های مغز مردانی با اختلال «روان‌آزاری» را با اسکن‌های مغزی مردان داوطلب بدون این اختلال مقایسه کردند و در مطالعه خود آوردند: «روان‌آزاری» یکی از بزرگ‌ترین عوامل خطر برای خشونت‌های جدی و مداوم است. ما برای شناسایی زیرساخت‌های عصبی این اختلال، 39 نفر از مردان مبتلا به «روان‌آزاری» را بررسی کردیم و با استفاده از ام‌آرآی و «فهرست معیار روان‌آزاری»(PCL-R)، نتایج را مقایسه کردیم.
این فهرست، نتایج مصاحبه‌ها را با ارزیابی‌های حرفه‌ای و سوابق رسمی ترکیب می‌کند تا سه نمره تولید کند. یک نمره کلی، یک نمره عامل 1 که ویژگی‌های بین فردی و احساسی را اندازه‌گیری می‌کند و یک نمره عامل 2 که رفتارهای تکانشی و ضد اجتماعی را می‌سنجد.
در حالی که فقط تفاوت‌های جزئی در ساختار مغز با نمرات عامل 1 مشاهده شد، دانشمندان در مورد عامل 2، کاهش‌های قابل‌توجهی در برخی نواحی مغزی در میان افرادی که امتیاز بالایی کسب کرده بودند، یافتند.
این مطالعه نشان داد که این نواحی کنترل تحریکات غیر ارادی را مدیریت می‌کنند و با پردازش عاطفی، تفسیر اطلاعات حسی، انگیزش و تصمیم‌گیری مرتبط هستند. به عبارت دیگر، این عملکردها نقش حیاتی در تعیین نحوه واکنش ما به محیط اطراف دارند.
علاوه بر این، مغزهای افراد «روان‌آزار» به طور میانگین حدود 1/45 درصد کوچکتر از مغزهای افراد دیگر مورد آزمایش بود. این موضوع تفسیر دشواری دارد، اما ممکن است به مشکلات رشد در افرادی که به عنوان «روان‌آزار» طبقه‌بندی می‌شوند، اشاره کند.
دانشمندان می‌گویند: نتایج کنونی نشان می‌دهد که اختلالات رفتاری که توسط نمره عامل 2 در این فهرست ثبت می‌شوند به کمبود حجم در نواحی مغز در «قشر پیشانی و زیرقشری»(frontal-subcortical circuits) که می‌توانند در کنترل رفتار درگیر شوند، مرتبط است.
این یک مطالعه نسبتاً کوچک با تنوع محدود موضوعات است، بنابراین تحقیقات بیشتری برای جمع‌آوری داده‌های بیشتر مورد نیاز است.
نتایج نشان می‌دهد که رفتارهای ضد اجتماعی و تکانشی در افرادی که دارای اختلال شخصیتی «روان‌آزاری» هستند، ممکن است به شدت تحت تأثیر ویژگی‌های عصبی مشترک قرار بگیرد.
مطالعات آینده ممکن است همچنین دلایل دیگر احتمالی این تفاوت‌ها در ساختار مغز را مانند سوء مصرف مواد مخدر یا «تجربه آسیب‌زا»(traumatic experiences) برای مشخص کردن علت و معلول در نظر بگیرند.
بحث درباره اینکه «روان‌آزاری» دقیقاً چگونه طبقه‌بندی شود، ادامه دارد که معمولاً نشانه‌هایی مانند کمبود حس همدلی، رفتارهای دستکاری‌کننده و تمایل به تکانشگری و ریسک‌پذیری دارد. اگرچه میزان اختلال «روان‌آزاری» می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما همچنین می‌تواند منجر به اقدامات تهاجمی و خشونت‌آمیز شود و ما با درک بهتر از این وضعیت، احتمالاً می‌توانیم آن را تغییر دهیم.
پژوهشگران می‌نویسند: در نتیجه، این یافته‌ها با ابعاد ساختار «فهرست معیار روان‌آزاری» سازگار است و ارتباط قوی‌تری از رفتارهای ضد اجتماعی با حجم کوچکی در مناطق «قشر پیشانی و زیرقشری» در مغز را نشان می‌دهد.
این مطالعه در مجله European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience منتشر شده است.