ایران پرسمان - گجت نیوز / راز نهفته در قدمت معبد باستانی کارناک مصر، پس از دهه‌ها تحقیق، اکنون با شواهدی جدید از زیر زمین در حال گشوده شدن است. این یافته‌ها درکی بی‌سابقه از ریشه‌های کهن این بنا فراهم می‌آورد.
معبد عظیم کارناک، واقع در نزدیکی رود نیل و در مصر باستان، بیش از سه هزار سال است که مرکز معنوی تبس محسوب می‌شود. باستان‌شناسان مدت‌هاست در تلاش برای درک چگونگی شکل‌گیری این بنا و ارتباط آن با تغییرات نیل بوده‌اند. اکنون، تحقیقات جدید با کاوش در لایه‌های زیرین، افق‌های تازه‌ای در این زمینه گشوده است.
بازار
تحقیقات پیشگامانه برای رمزگشایی قدمت معبد کارناک
گروهی از دانشمندان تحت رهبری آنگوس گراهام از دانشگاه اوپسالا و با همکاری دانشگاه ساوت‌همپتون، 61 هسته رسوبی را حفاری کردند. برخی از این هسته‌ها به عمق بیش از 11 متر رسیدند.
ده ها هزار قطعه سفالی که در این کپسول‌های زمانی زیرزمینی یافت شد، به باستان‌شناسان کمک کرد تا لایه‌ها را تاریخ‌گذاری کرده و تکامل محیط اطراف معبد کارناک مصر را در طول هزاران سال دنبال کنند. این پروژه، جامع‌ترین بررسی زمین‌باستان‌شناسی قدمت معبد باستانی کارناک تا به امروز محسوب می‌شود.
چگونگی شکل‌گیری معبد کارناک در کنار نیل باستان
بر اساس یافته‌های محققان، معبد کارناک بر روی بخش‌های مرتفع یک تراس رودخانه‌ای بنا شده بود که ظاهری شبیه به یک سکوی طبیعی داشت. این سکو توسط کانال‌های باستانی نیل احاطه شده بود و ممکن است به عنوان نمادی از تپه اولیه در اساطیر آفرینش مصر باستان در نظر گرفته شده باشد؛ نخستین خشکی که از آب‌های آشوب‌گونه جهان پدیدار شد.
قبل از سال 2520 پیش از میلاد، این مکان مقدس به دلیل سیلاب‌های سریع نیل، برای سکونت مناسب نبود. اما در دوران پادشاهی کهن مصر، بین سال‌های 2305 تا 1980 پیش از میلاد، آب‌ها به اندازه‌ای آرام شدند که انسان‌ها بتوانند در آنجا ساکن شوند. قطعات سفالی متعلق به این دوره، شاهدی بر آغاز تاریخ انسانی کارناک است.
علاوه بر این، در یک کشف شگفت‌انگیز، کانال شرقی نیل در نزدیکی کارناک که قبلاً بی‌اهمیت تلقی می‌شد، مشخص‌تر و احتمالاً حتی بزرگ‌تر از کانال غربی بود. کانال‌های رودخانه اطراف این مکان، چگونگی توسعه و ساخت‌وساز معبد را شکل دادند، به‌طوری که سازه‌های جدید بر روی بستر رودخانه‌های قدیمی‌تر ساخته می‌شدند. باستان‌شناسان همچنین دریافتند که مصریان باستان خود نیز با ریختن شن از صحرا به داخل کانال‌ها، رودخانه را دستکاری می‌کردند تا زمین‌های جدیدی برای ساخت‌وساز فراهم آورند.