آغاز سهمیه‌بندی پاییزی

ایران پرسمان - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
رقیه ندایی| جیره بندی آب آغاز شد. از ماه های ابتدایی سال، کارشناسان پیش بینی می کردند که پاییز خشکی در انتظار کشور است و این خشکی برای تهران با سدهایی که کامل خشک شده، بحرانی تر است. از زمانی که آسمان خست خود را شروع کرد و آب در مخازن سدها پایین و پایین تر رفت؛ مسئولان تصمیم گرفتند فشار آب منازل را کم کنند. این در شرایطی بود که سیستم های موجود در منازل مانند پکیج و ماشین ظرفشویی و لباس شویی بر اساس فشار آب زیاد ساخته و تعبیه شده اند. بنابراین مصرف کنندگان در واکنش به کم شدن فشار آب، خرید پمپ فشار را برگزیدند.
تابستان به سختی گذشت و با تلفیق آب های سطحی و زیرزمینی، آب مورد نیاز تهران تامین شد. اما همان روزها، کارشناسان هشدار می دادند که از مهرماه سدهای تهران به طور کلی خالی شده و از حیض انتفاع خارج می شوند. هشدار دیگر هم درباره جیره بندی آب بود که گفته می شد از مهر و آبان شروع می شود که شد. از ابتدای آبان ماه در برخی از مناطق تهران، دو روز قطعی آب در هفته اجرا شده است. مهناز یعقوبی ساکن محله تهران نو در گفت و گو با هم میهن گفت: دو روز در هفته از ساعت 9 شب تا 6 صبح آب قطع می شود.
او افزود: ای کاش زمان قطعی آب را اعلام می کردند تا برای کارهایمان می توانستیم برنامه ریزی کنیم. اما در هفته های گذشته زمان مشخص و اعلام شده ای برای قطعی آب نداشتیم و به طور تصادفی، آب قطع می شد. مثلاً جمعه شب با وجود اینکه میهمان داشتیم، ساعت 9 شب آب قطع شد و به ناچار میهمانان بدون شام رفتند.
محمدرضازاده هم که درگیر قطعی آب بوده گفت: حتی دهه اول انقلاب هم که گاز و برق نبود، حداقل تامین آب مشکلی نداشت. در واقع از نظر وضعیت آب به اواخر قرن 13 برگشتیم و باید گالن آب در گوشه خانه نگاه داریم و کاسه کاسه آب برداریم.
آسمان ایران خشک شده و خیال باریدن ندارد و باگذشت بیش از چهل روز از پاییز هنوز خبری از بارش باران نیست. تابستان خشک و کم آب کشور باتجربه هر سختی ای به پایان رسید، در نهایت پاییز سخت تر آغاز شد و به واسطه همین موضوع اهالی تهران بازهم قطعی آب را تجربه می کنند و این روند تا زمانی که باران های سنگین پاییزی آغاز شود ادامه خواهد داشت.
پاییز 1404 برای بسیاری از شهرهای کشور، فصلی خشک و کم سابقه بوده است. بر اساس پیش بینی های سازمان هواشناسی، تا پایان آبان ماه بعید است آسمان اغلب مناطق کشور باران پاییزی را تجربه کنند. این یعنی اینکه، بیش از یک ونیم ماهِ کامل از سال آبی جدید بدون باران پشت سر گذاشته می شود؛ وضعیتی که روند کاهش آب را در سدها و آبخوان های کشور به بالاترین سطح هشدار رسانده است و خشکسالی هر لحظه بیش از گذشته می شود.
بر اساس داده های رسمی وزارت نیرو، سال آبی گذشته یکی از خشک ترین دوره های تاریخ کشور بوده است. اکنون هم با تداوم گرمای غیرمعمول در فصل پاییز، همچنین تجربه تابستان گرم و افزایش تبخیر، سفره های آبی زیرزمینی کشور در بسیاری از نقاط عملاً به پایین ترین تراز یک قرن اخیر رسیده اند. میزان بارش متوسط کشور در سال گذشته تنها 152 میلی متر گزارش شده؛ یعنی سقوطی 40 درصدی نسبت به میانگین طی چهل ساله. این عدد تنها بیانگر بحران اقلیمی نیست، بلکه نشانگر آن است که آب های تجدیدپذیر کشور در وضعیت حداقلی قرار دارند و کشور دیگر با بحران آب دست و پنجه نرم نمی کند، بلکه خشکسالی رسماً به جان کشور افتاده است.
این خشکسالی گسترده در کشور چندین تبعات در پی دارد؛ از افزایش هزینه های مردم و صنایع گرفته تا اختلال در تولید، کشاورزی و فرونشست زمین و بی ثباتی محیط زیست. کارشناسان هشدار می دهند که اگر الگوی بارش در نیمه دوم پاییز هم تغییری نکند و همچنان آسمان خشک باشد، ایران به طور رسمی وارد دوره ای از تنش آبی پایدار خواهد شد؛ وضعیتی که کنترل آن بیش از اقدامات سازه ای، به تصمیم های اجتماعی، سیاسی و مدیریتی نیاز دارد. در اصل سلسله تصمیمات درست و به موقع حتی در این روزهای خشکسالی نیز می تواند کشور را نجات دهد و به مرور شهرها را از سهمیه بندی و خشکسالی دور کند. این موضوع درحالی است که تا به امروز تنها مسئولین اعلام کرده اند که آب کم است و مردم باید رعایت کنند و هیچ تدبیری برای شرایط نکرده اند و حتی قبول نمی کنند که آب بسیاری از مناطق سهمیه بندی می شود. به نظر می رسید که اگر تدبیرها به موقع شروع می شد، این روزها را با این شرایط نمی دیدیم و مردم هر روز با کاهش حجم آب روبه رو نمی شدند. برای نمونه دریاچه ارومیه یا زاینده رود مدت هاست خشک شده اند. مردم و فعالان محیط زیست در تلاش بودند که علت این خشکی مشخص شود و آب دوباره به این رودخانه ها بازگردد؛ اما متاسفانه دولت تا به امروز کار چندانی برای آنها انجام نداده و به نوعی می توان گفت که در برخی از دوره ها تماشاگر خشک شدن رودها و شهرهای کشور بوده است. حال شرایط این روزها این چنین است، اگر واقع بین باشیم اکنون نیز در دوره تنش آبی و خشکسالی هستیم و تنها مشکل اینجاست که مسئولان دولتی خشکسالی و آغاز سهمیه بندی و قطعی آب را رسماً اعلام نمی کنند و تنها گفته اند که آسمان خشک است و سدها خالی؛ در نتیجه لازم است مردم بیش از پیش صرفه جویی کنند.
سهمیه بندی آب آغاز شد
کلان شهر تهران، سال هاست که با معضل بی آبی دست و پنجه نرم می کند. از بهار سال جاری محله های جنوب تهران رسماً با قطعی آب مواجه بودند و جنوب و حاشیه تهران مجبور شدند که برای گذران راحت تر تابستان پمپ آب و تانکر خریداری کنند که این موضوع هزینه های بسیاری بالایی در پی داشت. «هم میهن» در تابستان اخیر در گزارشی این موضوع را بررسی کرد. البته این خرید تانکر و پمپ آب تنها مختص تهرانی ها نبود و اغلب مردم در شهرهای کشور مجبور به خرید آن شدند.
بررسی ها نشان می دهد باوجوداینکه تابستان تمام شده همچنان قطعی آب در حاشیه تهران ادامه دارد و شاهد آن هستیم که مناطقی چون شهریار و صالحیه حداقل هفته ای یک تا دو بار در تابستان با قطعی آب مواجه بودند و اکنون نیز از هفته جاری این قطعی ها به مرور افزایش پیدا کرده است. نکته قابل توجه اینجاست که اغلب قطعی ها از ساعت 11 شب آغاز می شود و تا حوالی ساعت 11 صبح ادامه دارد و هنوز در ساعات حیاتی آب قطع نشده است.
البته در محله های دیگر تهران نیز آب قطع می شود، پیگیری های «هم میهن» نشان می دهد که طی هفته های اخیر یک بار در هفته از ساعت 9 شب تا 6 صبح آب شهری قطع شده است.
البته ساکنان محله هایی چون پیروزی و منیریه هم قطعی آب شبانه را در محله خود تأیید می کنند. بر اساس گفته این افراد تقریباً از آخرین هفته مهرماه، یک بار در هفته چندساعته در شب آب قطع می شود و مجدداً از ساعت حدوداً 5 تا 6 صبح آب وصل می شود. البته در تماس های این افراد با اداره آب و فاضلاب، این قطعی ها تایید نمی شود و به نوعی اپراتورهای آب و فاضلاب به ساکنان این محله ها اعلام کردند که قطعی ای در کار نبوده است. حال در اینجا یک سوال مطرح می شود؛ زمانی که هیچ آبی در لوله های آب جاری نمی شود، چگونه آب قطع نشده است؟ نکته قابل توجه اینجاست که اغلب این افراد در منزل خود پمپ دارند و مشکل کاهش فشار نبوده و در اصل آب قطع شده است.
همچنین شهرهایی چون یزد، اصفهان و اراک نیز به صورت برنامه ریزی نشده و شبانه با قطعی آب مواجه هستند که کارشناسان پیش بینی می کنند این قطعی ها در صورت عدم بارش باران ادامه دار باشد. در صورت بارش نیز پیش بینی می شود تا زمانی که سدهای تأمین کننده آب این شهرها به حد مجاز نرسند همچنان شاهد قطعی ها باشیم.
به گفته کارشناسان، تهران به عنوان پایتخت بیشترین قطعی آب را دارد. تهران، شهری با رشد بی رویه جمعیت و مصرف بالا، در هفته های اخیر با قطعی های مکرر آب روبه رو بوده است؛ قطعی هایی که اگرچه به صورت رسمی تأیید نمی شود، اما در بررسی های میدانی در محلات مختلف به وضوح قابل مشاهده است. از مناطق شرقی گرفته تا جنوب و غرب پایتخت، شهروندان از افت فشار شدید و قطعی چندساعته در طول شبانه روز خبر می دهند. البته آبفا افت کاهش فشار را تأیید می کند؛ اما تا به امروز هیچ گاه خبری در خصوص قطع یا سهمیه بندی آب را به صورت رسمی تأیید نکرده است.
احتمال افت فشار و قطعی آب تهران
حسین نایب، عضو هیئت مدیره انجمن آب وفاضلاب به «هم میهن» گفت: در هفته های اخیر عملاً هیچ بارش مؤثری در محدوده های تغذیه کننده و حوضه آبریز سدهای تهران اتفاق نیفتاده است. سدهای لار، لتیان، ماملو، امیرکبیر و طالقان که سهم اصلی در تأمین آب کلان شهر دارند، بدون ورودی مؤثر و قابل توجه بوده اند. تا زمانی که بارش مؤثر رخ ندهد، تأمین جدید وجود نخواهد داشت و مخازن شهری نیز نمی توانند پرشدگی پایدار و لازم را تجربه کنند.
وی افزود: منابع آب زیرزمینی تأمین کننده آب تهران نیز در حال حاضر تحت فشارند و ظرفیت تأمین کامل و یکپارچه آب تهران را ندارند. نوسان در منابع تأمین به این معناست که مخازن نتوانسته اند به توازن میان پرشدگی و برداشت برسند و همین عامل باعث شده که قطعی آب در بازه های زمانی و محدوده های مکانی سطح تهران رخ دهد.
نایب اظهار کرد: اکنون در مقاطعی، مصرف از تأمین پیشی گرفته است. یعنی میزان مصرف آب در تهران بیشتر از میزان تغذیه مخازن است. در چنین شرایطی تأمین 24 ساعته آب در تمام مناطق تهران ممکن نیست و باید انتظار کاهش فشار آب و قطعی های متناوب را در ساعات مختلف شبانه روز داشت.
عضو هیئت مدیره انجمن آب وفاضلاب در نهایت گفت: تا زمانی که بارش های مؤثر اتفاق نیفتد و سدها پر نشوند، وضعیت فعلی ادامه دارد. پیش بینی ما این است که در صورت عدم بارش مؤثر نزولات جوی، هفته های آتی آینده قطعی ها افزایش یابد و افت فشار در بخش های مختلف شبکه توزیع محسوس تر شود.
در حال حاضر انجمن آب وفاضلاب قطعی آب را رسماً تأیید کرد و علت این موضوع را نیز بیان کرده است. اما آبفا همچنان سهمیه بندی یا قطعی آب را قبول ندارد و احتمالاً نیز این موضوع را هیچگاه تأیید نکند و همانند همیشه اعلام کند که تنها حجم آب کاهش یافته است.
کمبود بارش دلیل اصلی سهمیه بندی
دلیل اصلی این وضعیت، نبود بارش در حوضه آبریز سدهای تهران است. سدهای لار، لتیان، ماملو، کرج و طالقان که ستون اصلی تأمین آب پایتخت را شکل می دهند، ورودی قابل قبولی نداشته اند یا به نوعی می توان گفت از سال گذشته تا به امروز ورودی نداشته اند که بتوانند آب تهران را تامین کنند؛ بررسی ها نشان در حال حاضر بخش قابل توجهی از مخازن آنها به زیر 50 درصد ظرفیت رسیده است و آب وضعیت سدها نیز جای خود دارد و اغلب سدهای تامین کننده آب تهران از مدار خارج شده اند؛ در حال حاضر سد طالقان تامین کننده آب تهران است. براساس آمارهای رسمی سد ماملو از مدار خارج شده و سد امیرکبیر کمتر از دو هفته ذخیره آب دارد.
این وضعیت در حالی رخ می دهد که کشور از تابستانی گرم گذر کرد و اکنون نیز پاییز گرم و خشک در حال گذر است، همین موضوع باعث شده که سدها در شرایط بحرانی قرار بگیرند.
مشکل دیگر این است که شرکت آب وفاضلاب تهران، تا امروز هیچ یک از موارد قطعی آب را به طور رسمی تأیید نکرده و آن را «اختلال موقت در شبکه» اعلام می کند، همچنین می گوید که حجم آب در مناطق مختلف کشور از جمله تهران کاهش یافته است. در مقابل، گزارش های میدانی «هم میهن» حاکی از آن است که برخی مناطق از نیمه مهر ساعت هایی از شب را بدون آب گذرانده اند که این موضوع به علت نبود آب است.
در اصل به گفته کارشناسان تا زمانی که بارش مؤثر و قابل توجهی در حوضه آبریز سدهای تهران رخ ندهد، امکان پر شدن مخازن وجود ندارد. بارندگی های پراکنده و سطحی، حتی اگر در شهر دیده شوند، بر ورودی سدها تأثیری نخواهند داشت؛ درنتیجه نباید انتظار داشت که با یک بارش سطحی، سدهای کشور خصوصاً سدهای تهران پر آب شود و مشکل آب حل شود.
به بیان ساده تر، بارش مؤثر یعنی حداقل حجمی از باران که بتواند روان آب ایجاد کند و وارد مخازن شود. تجربه سال های اخیر نشان می دهد بسیاری از بارش ها در تهران صرفاً سطحی بوده و پیش از نفوذ، در آسفالت و کانال های شهری تلف می شود. از سوی دیگر این بارش کمتر در حوضه آبریز سدها بوده و اغلب در سطح شهری بوده و همین عامل باعث شده که سدها کمتر پرشدگی را تجربه کنند.
در چنین شرایطی، حتی آغاز بارش ها نیز پایان بحران نیست و شاید بتواند کمتر از 10 درصد و برای کوتاه مدت حال آب زیرزمینی را تغییر دهد، اما کاری به سدها ندارد. برای بازگشت تعادل، باید میزان بارش به حدی برسد که سدهای تأمین کننده آب تهران دست کم تا نیمه پر شوند. این یعنی در خوش بینانه ترین حالت، نیاز به چند ماه بارش پیوسته وجود دارد؛ بارشی که سنگین و قابل توجه باشد و به صورت پراکنده نباشد. گزارش های مرکز اقلیم شناسی نشان می دهد که پاییز سال جاری در اغلب نقاط کشور خشک و کم بارش باقی خواهد ماند و زمستان نیز با تأخیر شروع می شود و تا پایان ماه جاری یعنی آبان ماه در تهران بارش قابل توجهی نخواهیم داشت و بارش ها رسماً از آذرماه آغاز می شود.
از دیدگاه اجتماعی نیز، پیامدهای این وضعیت خطرناک تر از عددهای فنی است. کاهش ادامه دار فشار آب، رشد مصرف اضطراری از منابع زیرزمینی، افزایش هزینه خانوارها و تأثیر روانی ناشی از بی اعتمادی به اطلاع رسانی دولت، همگی می توانند به بحران های دومینووار منجر شوند. کارشناسان عقیده دارند اگر دولت از همین امروز برای اطلاع رسانی شفاف و مدیریت مصرف اقدام نکند، زمستان پیشرو با محدودیت گسترده در تأمین آب مواجه خواهد شد و از سوی دیگر این بی اعتمادی ها می تواند تاثیر منفی در شرایط اجتماعی داشته باشد؛ اما در مقابل تایید تحولی نیز می تواند اعتمادساز باشد. درست است قطعی آب پیامدهای اجتماعی بسیاری در پی دارد، ولی مسئله اساسی اینجاست که تایید قطعی ها نیز می تواند از نظر روانی روی مردم تاثیر داشته باشد، شرایط و نوع مصرف را برای مردم تغییر دهد.
همچنین فعالان محیط زیست نیز نسبت به این شرایط اعتراض دارند. به گفته این گروه، نبود یک برنامه جامع مدیریت آب شهری باعث شده تصمیم ها به صورت مقطعی و واکنشی اتخاذ شوند. از سوی دیگر، ساخت وسازهای پی درپی در غرب، شرق و جنوب تهران که بدون توجه به ظرفیت آبی شهر ادامه دارند، بحران را تشدید کرده اند و اکنون نیز هوا روبه سردی می رود و ساخت و سازها با شدت بیشتری ادامه دارد این روند می تواند صدمه بیشتری به آب شهری وارد کند.
صفر مطلق بارندگی در 20 استان
بیش از چهل روز از سال آبی جدید می گذرد. منابع رسمی از صفر مطلق بارندگی در 20 استان کشور خبر می دهند؛ شرایطی که در 60 سال اخیر بی سابقه بوده است. از سوی دیگر این موضوع نه تنها دورنمای روشنی برای پاییز ندارد؛ بلکه تامین آینده آبی کلان شهرها را تا زمستان به مخاطره انداخته است.
آمارهای منتشرشده نشان می دهد از مجموع 31 استان کشور، در 20 استان از ابتدای پاییز تا امروز حتی یک قطره بارش نیز رخ نداده است؛ شرایطی که طی 60 سال اخیر بی سابقه بوده؛ استان های تهران، مرکزی، کرمانشاه، خوزستان، فارس، کرمان، اصفهان، سیستان وبلوچستان، کردستان، همدان، چهارمحال وبختیاری، لرستان، ایلام، کهگیلویه وبویراحمد، بوشهر، زنجان، یزد، هرمزگان، قم و خراسان جنوبی 20 استانی هستند که در نیمه نخست پاییز تا امروز حتی قطره ای بارش نداشته اند و این میزان وسیع گستره خشکسالی پاییز در کشور بی سابقه است.
بر اساس بررسی های انجام شده نشان می دهد در سال جاری ورودی سدهای تهران به مراتب کمتر از حد معمول است. بسیاری از مخازن زیر 50 درصد ظرفیت خود قرار دارند، عملاً ذخیره پایتخت به شرایط اضطراری نزدیک شده است.تهران در سال های نرمال حدود 100 میلیارد مترمکعب آب تجدیدپذیر قابل برداشت داشت، اما این رقم در سال آبی 1404–1403 به طور میانگین 35 درصد کاهش یافته و کل آب تجدیدپذیر کشور از صد میلیارد به 65 میلیارد متر مکعب رسیده است.
به گفته کارشناسان، سرانه دسترسی به آب در ایران حدود 1300 متر مکعب برای هر نفر است، در حالی که معیار جهانی بحران، زیر 1700 مترمکعب تعریف می شود. شرایط در پایتخت وخیم تر است؛ تهران تنها 335 میلیون مترمکعب آب تجدیدپذیر در اختیار دارد؛ رقمی که شهر را در میان ناپایدارترین مناطق کشور قرار داده است.
کمبود آب در تهران چندین دلیل دارد که می توان به تراکم جمعیت، استفاده نادرست در حوزه کشاورزی و اتکای بی پایان به انتقال آب اشاره کرد.(آب طالقان تنها هشت درصد به منابع تهران می افزاید، اما در مقابل، تلفات شبکه حدود 25 درصد است.)
کارشناسان حوزه آب عقیده دارند که بیشترین اتلاف آب در حوزه انتقال آب بوده، همین موضوع خسارت های بسیار سنگینی در حوزه آب پدید آورده است. در اصل اگر زیرساخت تامین و انتقال آب ترمیم می شد هدررفت آب به صورت قابل توجهی کاهش پیدا می کرد. از سوی دیگر آب شرب هرساله در سایر امور نیز مصرف می شود. بررسی ها نشان می شود که سالانه بیش از 30 میلیون مترمکعب آب شرب تهران صرف امور عمرانی و ساختمانی می شود.
در حال حاضر، برای نوسازی شبکه آب تهران بیش از 100 همت بودجه نیاز است؛ عددی که حتی یک ونیم سال پیش تنظیم شده و امروز بیشتر هم شده است. در مقابل، کل بودجه بخش آب در کشور تنها 60 همت است، در حالی که بیش از 2500 همت پروژه نیمه تمام در این حوزه وجود دارد. این اختلاف فاحش نشان می دهد بدون تأمین مالی نوآورانه، هیچ اقدام اصلاحی در سطح ملی عملی نخواهد شد.
برخی از کارشناسان عقیده دارند مسئولان دولتی می توانند روند ترمیم را آرام آرام و به صورت بخش بخش آغاز کنند. در اصل یعنی با هزینه های کمتر بخشی از کشور زیرساخت ها را ترمیم کنند و به مرور به سراغ بقیه بخش ها بروند. درست است که ممکن است این روند ده ها سال زمان ببرد و مشکل زیرساختی بسیاری نیز در پی داشته باشد اما باتوجه به اینکه کشور با مشکل آب و همچنین تامین هزینه های ترمیم زیرساخت ها روبه روست، این روند می تواند شرایط بهتری برای آیندگان پدید آورد. به بیان ساده تر با ترمیم های کوچک و هزینه های کوچک می توان به صورت مقطعی جلوی هدررفت آب را گرفت و شرایط بهتری برای آیندگان رقم زد.
ذخیره آب امیرکبیر کمتر از دو هفته
روزهای آخر شهریورماه امسال بود که محمدرضا کاویان پور، رئیس موسسه تحقیقات آب گفت: میزان بارش های فصل پاییز کمتر از وضعیت نرمال خواهد بود، این میزان در بخشی از مناطق مهم کشور مانند نواحی شمالی با کاهش بیشتری همراه می شود.
بهزاد پارسا، مدیرعامل شرکت آب منطقه ای تهران اعلام کرد: ذخیره فعلی سد امیرکبیر تنها برای تامین آب شرب تهران به مدت کمتر از دو هفته کفایت می کند. ورودی آب به سدهای تهران نسبت به سال آبی گذشته 43 درصد کاهش یافته و در حال حاضر تنها 14 میلیون مترمکعب آب پشت سد امیرکبیر ذخیره شده که معادل هشت درصد ظرفیت این سد است.
پارسا با اشاره به اینکه در زمان مشابه سال گذشته، مخزن سد کرج حدود 86 میلیون مترمکعب آب ذخیره داشت، ادامه داد: این کاهش بی سابقه در ذخایر آبی، نتیجه کاهش 100 درصدی بارش ها در استان تهران نسبت به میانگین بلندمدت است. پارسا با تأکید بر اینکه پنج سال خشکسالی متوالی فشار شدیدی بر منابع آب استان وارد کرده است، هشدار داد: اگر مصرف آب کلانشهر تهران کنترل و کاهش داده نشود، با چالش های جدی در تأمین آب شرب مواجه خواهیم شد. مشارکت شهروندان در صرفه جویی و اصلاح الگوی مصرف، تنها راه عبور از این بحران است. مدیرعامل آب منطقه ای تهران گفت: سد امیرکبیر یکی از پنج سد اصلی تأمین آب شرب تهران است و کاهش ذخایر آن می تواند تأثیر مستقیمی بر زندگی میلیون ها نفر داشته باشد.
همچنین عباس علی آبادی، وزیر نیرو با اشاره به تکمیل طرح انتقال آب طالقان به تهران گفت: قرار است آب سد لار نیز برای جبران کمبود بارش به تهران منتقل شود و عملیات زیرساختی در حال انجام است. پاییز خشک در حال گذران است و ما برای شرایط سخت خودمان را آماده می کنیم.
از سوی دیگر، عیسی بزرگ زاده، سخنگوی صنعت آب کشور اعلام کرد: طبق ارزیابی ها، سدهای کرج، لار و ماملو در مهرماه به احجام مرده رسیدند و سد لتیان هم در آبان به این نقطه خواهد رسید. این وضعیت به معنی قطع کامل انتقال آب به تهران نیست. زیرا سدها همچنان جریان به هنگام و دبی پایه دارند. با این حال دیگر انتقال آب بیشتر از حجم ذخیره وجود نخواهد داشت و تهرانی ها باید به شدت مراقب مصرف باشند.
در ادامه نیز محمدرضا عارف، معاون اول رئیس جمهور گفت: یکی از ناترازی های موجود کشور، مسئله آب است. ما در یک منطقه کم بارش قرار داریم و با تغییرات اقلیمی شاهد کاهش بارندگی هم بوده ایم البته این تغییرات از 20 سال پیش آغاز شده و از همان اوایل آغاز قرن میلادی جدید، هشدارهای جدی داده می شد که این منطقه با چه وضعیتی در زمینه آب مواجه خواهد شد و آن پیش بینی ها هم درست بود.
وی با بیان اینکه جلب مشارکت مردم یکی از راهکارهای حل ناترازی آب است، افزود: مردم نه تنها در صحنه دفاعی بلکه در همه صحنه هایی که احساس کنند به کمک شان نیاز است، به میدان می آیند. ما حتماً باید مسئله آب را با مشارکت مردم ساماندهی کنیم و در این زمینه به اقدامات رسانه ای و فرهنگی نیازمندیم تا واقعیت را به مردم بگوییم. در زمینه مدیریت مصرف آب اقدامات خوبی انجام شده اما هنوز کارهای زیادی باقی مانده است.
عارف افزود: نرخ مصرف آب در برخی شهرهای ما هنوز حدود 250 لیتر است درحالی که این عدد در اروپا برای زیر 100 لیتر برنامه ریزی شده است. ما می توانیم با تعامل و همفکری با مردم و دادن بخشی از مسئولیت مدیریت مصرف آب به آنها، در کاهش مصرف آب موفق شویم.
معاون اول رئیس جمهور با تاکید بر اینکه باید اولویت های کشت را در کشور به درستی تشخیص دهیم، خاطرنشان کرد: باید در زمینه اصلاح الگوی کشت یک بازنگری جدی داشته باشیم؛ البته وزارت جهاد کشاورزی در این زمینه اقداماتی را آغاز کرده است. در گذشته، راهبرد ما خوداتکایی در تولید همه محصولات کشاورزی بود اما در ادامه با توجه به اقدامات دشمن، خودکفایی در محصولات استراتژیک را دنبال کردیم. امروز باید بررسی کنیم آیا محصولاتی که مصرف آب بالایی دارند هنوز باید در مناطق کم آب، کشت شوند؟ باید با اصلاح الگوی کشت، مصرف آب کشاورزی ما به اهدافی که در برنامه هفتم پیشرفت ذکر شده است، برسد.
بازار