بزرگنمايي:

ایران پرسمان - دیپلماسی ایرانی / متن پیش رو در دیپلماسی ایرانی منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
مروان بشاره/ چرا اسرائیل و امارات متحده عربی این چنین شتابزده رابطه برقرار کردند. امارات آنچنان از برقراری رابطه با اسرائیل به وجد آمده که حتی قبل از برقراری رسمی روابط دیپلماتیک، روابط خود با تل آویو را در زمینه های مختلف از جمله ارتباطات، حمل و نقل و مسائل امنیتی، به حالت عادی درآورده است. آنچه انتظار می رفت ازدواج مصلحتی باشد به روابط کاملا عاشقانه بین دو طرف تبدیل شده است. برخلاف ازدواج های سنتی، آنها به طور محرمانه با یکدیگر روابط عاشقانه برقرار کرده و قبل از اینکه رسما تاریخ ازدواج خود را تعیین کنند، روابطی طولانی داشته اند.
همان گونه که در فردای اعلام برقراری روابط عادی میان امارات و اسرائیل در مقاله ای یادآور شدم، دولت امارات بیش از آنکه با مردم فلسطینی همدردی نشان دهد با فلسطینی ها دشمنی داشته است. برقراری روابط بین اسرائیل و امارات در اصل به تقویت هر چه بیشتر اسرائیل و تضعیف هر چه بیشتر مبارزه مردم فلسطینی برای کسب آزادی خواهد انجامید.
آنچه میان اسرائیل و امارات شکل گرفته توافق نبوده بلکه اتحادی بین آنها علیه قدرت های منطقه ای یعنی ایران و ترکیه است، اتحادی که در صورت پیروزی ترامپ در انتخابات، به بی ثباتی بیشتر منطقه خواهد انجامید.
حال باید دید که در صورت پیروزی جو بایدن، نامزد دموکرات ها به عنوان رقیب دونالد ترامپ، نامزد جمهوریخواهان در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو چه پیش خواهد آمد. بی تردید مقامات امارات در جریان تحولات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا قرار دارند و به خوبی می دانند که بایدن در نظرسنجی ها به مراتب از رقیب خود پیش افتاده و اینکه وی به توافق هسته ای ایران وفادار است.
اسرائیل از زمان تاسیس خود در پرتو توطئه های استعماری تا کنون، همواره برای به رسمیت شناخته شدن از سوی کشورهای عرب و مسلمان بدون توجه به نوع حکومت و گستره جغرافیایی آنها تلاش کرده است. اکنون که کشور ثروتمندی همچون امارات حاضر شده است بدون هیچ گونه پیش شرطی روابط خود را با اسرائیل عادی کند، جای تعجب ندارد که اسرائیل بخواهد هر چه سریع تر، از فرصت پدید آمده بهره برداری کند. در واقع اسرائیل به امارات به عنوان دروازه ای برای راه یافتن به عربستان سعودی نگاه می کند، همان گونه که انگلیس، هنگ کنگ را دروازه ورود به چین می دانست.
حال باید دید که امارات چرا در این شرایط که تحولات را نمی توان به درستی پیش بینی کرد این چنین شتابزده به برقراری روابط با اسرائیل شتافته است.
شاید به این علت که حدس می زند دقیقا به همین علت یعنی نامعلوم بودن آینده منطقه به ویژه اگر بایدن در انتخابات پیروز شود، برقراری روابط با اسرائیل برایش مفید واقع شود. امارات می داند که نفوذ سیاسی اسرائیل در واشنگتن به حدی است که هر کس در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شود، از اسرائیل حمایت خواهد کرد. 
پیشینه روابط پنهان امارات به سال های بعدا از اشغال عراق از سوی آمریکا در سال 2003 باز می گردد، روابطی که در خلال سال های ریاست جمهوری باراک اوباما به علت حمایت وی از بهار عربی و اعمال فشار بر حکومت های خودکامه عرب، ابعاد گسترده تری پیدا کرد. عربستان، اسرائیل و امارات در برابر اوباما که از پیروزی اخوان المسلمین در مصر حمایت کرده بود، جبهه گرفتند. هر سه آنها دموکراسی و آزادی بیان در میان کشورهای عرب را دشمن شماره یک خود می دانند. دشمنی آنها با اوباما در پی امضای توافق هسته ای با ایران شدت گرفت.
با روی کار آمدن ترامپ روند ارتباط میان امارات و اسرائیل شتاب بیشتری گرفت و نخستین ره آورد آن دستیابی امارات به فناوری و نرم افزارهای جاسوسی بود که اسرائیل برای جاسوسی امارات از کشورهای همسایه، در اختیار این کشور قرار داد.
اسرائیل و امارت از ظرفیت بالایی برای به راه انداختن جنگ و ایجاد پیوندهای راهبردی در فراسوی مرزهای خود برخوردارند و به همین علت وجودشان برای غرب در منطقه غنیمت است.
اسرائیل به ثروت بیکران امارات و نفوذ وی در میان کشورهای عرب از تونس و سوریه گرفته تا لیبی و سودان چشم دوخته است و امارات نیز به اقتصاد و فناوری پیشرفته اسرائیل و نفوذ آن در واشنگتن حسادت می کند.
با وجود تردیدهای موجود، فروش جنگنده های پیشرفته اف- 35 از سوی آمریکا به امارات تحقق خواهد یافت و این مردم منطقه هستند که از برتری امارات و اسرائیل در منطقه آسیب خواهند دید.
اسرائیل و امارات تلاش خواهند کرد که مصر و عربستان را نیز با خود همراه کنند تا در برابر هر گونه ابتکار ناخوشایندی از سوی امریکا و اتحادیه اروپا در منطقه ایستادگی کنند.
شاید آنها بتوانند فلسطینی ها و یمنی ها را شکست دهند و شاید بتوانند لبنانی ها و لیبیایی ها را تضعیف کنند اما از عهده ایران و ترکیه به راحتی بر نخواهند آمد.
خلاصه اینکه شرط بندی روی پیمان صلح برای پیشبرد آرمان صلح و ثبات در منطقه، خواب و خیلی بیش نیست و شاید هم توطئه ای در میان باشد.